2 ธันวาคม 2551 18:55 น.
ทิพย์โนราห์ พันดาว
เฮ้ย เฮ้ย กู จะรุม รวมกลุ่มก้อน
ขี่รถร่อน ตามหา ไอ้หน้าหมาน
มันทำกู เสียหน้า ด่าประจาน
ยุวชนพาล รุกไล่ รวมไพร่พล
ตามจนเจอ บอกให้หยุด ณ จุดหมาย
รุมทำร้าย เหยื่อล้มคว้าง ข้างถนน
เข้าทำร้าย ร่วมข่มเหง ไม่เกรงคน
นี่หรือคน ยุวชนไทย ในโรงเรียน
เมื่อเสร็จสม อารมณ์พล่าน สันดานกร้าว
ตะโกนปาว อยู่ทำพ่อ หรือรอเสี่ยง
รีบหลีกเร้น ลี้ลับ ดับสำเนียง
ทิ้งไว้เพียง ความเจ็บปวด ที่อวดกัน
ดูหรือเล่า ยุวชนไทย ในประเทศ
แสนทุเรศ คิดมา ช่างน่าขัน
ผู้ใหญ่มัว แย่งอำนาจ เข้าฟาดฟัน
ตะบี้ตะบัน รบพุ่ง มุ่งสิ่งใด
สุดสงสาร ประเทศไทย ในภายหน้า
หาเวลา สงบลง คงมีไม่
หากท่านมัว ทำนิ่งเฉย ปล่อยเลยไป
ยุวชนไทย คงมีหลัก แค่ปักเลน
ทิพย์โนราห์ พันดาว
ระหว่างทางกลับบ้าน ได้พบเจอนักเรียน ม ต้น เข้ารุมทำ
ร้ายกัน อย่างไม่กลัวเกรง ผู้ใด แม้แต่สังคมรอบข้าง อะไรกันนี่
ช่างน่ากลัวเสียจริง ยุวชนของชาติ
1 ธันวาคม 2551 19:06 น.
ทิพย์โนราห์ พันดาว
นกเขาไพร กู่ก้อง ทำนองรัก
เหมือนทายทัก รับอรุณ กรุ่นวันใหม่
ลมคลอเคียง เคล้าคลึง ซึ้งหทัย
เย็นลมไพร พัดพริ้ว ปลิวกิ่งยาง
วาวแสงเทียน เรื่อเรื่อง ระเหลืองอ่อน
อวลขจร กรุ่นกมล ปนพฤกษา
วะวูบไหว เงาร้าง ค้างอุรา
หลั่งน้ำตา แทนทด เป็นหยดเทียน
เสียงไก่ขัน ปลุกคน ที่หม่นเศร้า
ดวงใจเล่า สรรคำ พร่ำขีดเขียน
หากน้ำตา แทนทด เหมือนหยดเทียน
ใจคงเจียน แห้งขาด หยาดน้ำตา
อรุณงาม เบิกฟ้า เพลาใหม่
ใยหัวใจ จึงช้ำ ระกำหนา
อยากทำใจ ให้ชื่นกรุ่น อรุณพา
แต่สักครา ไม่พบพาน หวานแห่งใจ
อาทิตย์ทาง ทาบทา ม่านฟ้าแก้ว
ดูเพริศแพร้ว ไฟฝัน ในวันใหม่
หยาดน้ำตา เทียนหยด รดหัวใจ
หยาดอาลัย ยังรุกราน พล่าผลาญทรวง
ทิพย์โนราห์ พันดาว
28 พฤศจิกายน 2551 21:09 น.
ทิพย์โนราห์ พันดาว
ริมฟ้าสวย ตะวันลาง บนทางฟ้า
พลบเพลา ขมิ้นอ่อน เจ้านอนไหน
ด้วยไร้คอน ผ่อนพัก ให้หนักใจ
ฝืนบินไป ทนหนาว ร้าวเหลือดี
บินซัดเซ พเนจร ฟอนฟ้ากว้าง
หวังไว้บ้าง คนเคียงใจ ในวิถี
ยามนี้รัก อาลัยร้าง ห่างฤดี
ขาดอารีย์ โอบคลุม ค้อยคุ้มใจ
ให้เคว้งคว้าง ขาดคอน จะนอนพัก
เปล่าเปลี่ยวนัก สุดระกำ ช้ำไฉน
ตะวันลา ไร้ซึ่งคอน สัญจรไป
กับหัวใจ แหลกร้าว คราวโผบิน
พบสุมทุม พุ่มพฤกษ์ จนดึกแล้ว
ยินเสียงแว่ว หรีดคราง ร้างถวิล
นึกถึงรัก เคยชื่นเช่น เป็นอาจิณ
ถูกมลทิล ครอบเขลา เผาทำลาย
ซุกปีกซ่อน อุ่นไอ หวังไออุ่น
หอมละมุน อวลละออง แสงทองฉาย
มาลีรวง โปรยขจร เกสรพราย
แผ่วพระพาย พัดอ่อน ก่อนรุ่งราง
ปิดเปลือกตา ซุกซุ้ม สุมทุมไม้
จันทราย้าย กลับริมฟ้า นภาสาง
ปลดปล่อยปลง ทุกข์ทานทน บนหนทาง
ถอดใจวาง ร่ำร้าว หนาวลำพัง
ทิพย์โนราห์ พันดาว
21 พฤศจิกายน 2551 15:52 น.
ทิพย์โนราห์ พันดาว
เขาเล่าลือ ว่าเธอร้าย ชายนักรัก
ลองสักพัก คบดู ให้รู้แน่
เขาว่าเธอ ชอบทำ ช้ำดวงแด
อยากลองแคร์ ดูนัก รักของเธอ
เมื่อลองคบ เป็นเพื่อน ได้เดือนเศษ
ก็เกิดเหตุ ทำหัวใจ ให้ไผลเผลอ
แอบไปหลง คำหวาน นานเจอะเจอ
นอนละเมอ อยากได้เขา เป็นจ้าวใจ
พยายาม ฝืนจิต ไม่คิดมาก
น้ำตาพราก แล้วฉัน กลั้นไม่ไหว
อยากจะรัก แต่กลัว เจ็บหัวใจ
ยอมทนไป รักห่างห่าง แกล้งหมางเมิน
ยามได้ฟัง คำพ้อ แกมต่อว่า
ว่าจะลา กันใช่ไหม ใยห่างเหิน
เธอรู้ไหม ใจมันหนาว ร้าวเหลือเกิน
ยามเธอเดิน จากไป ไร้คำลา
ไม่อยากบอก นะเออ ว่าเธอใช่
รักยิ่งใหญ ที่ใจถาม เฝ้าตามหา
ได้พบแล้ว รักที่ฉัน ฝันคอยมา
ขอเวลา พิสูจน์ก่อน วอนเข้าใจ
ทิพย์โนราห์ พันดาว
20 พฤศจิกายน 2551 20:21 น.
ทิพย์โนราห์ พันดาว
ลมเอย...ช่วยพัดอดีตกลับคืนมาได้ไหม.......
ลมเอย...พัดความไร้เดียงสากลับมาให้ฉันที
เพื่อที่ฉันจะได้..ไม่ต้องพบเจอ กับความร้าวราน
ครั้งแล้ว ....ครั้งเล่า....
ลมเอย...พัดความอบอุ่นที่ห่างหายไปไกลแสนไกล..
กลับคืนมาหน่อยเพื่อที่ฉันจะได้ไม่ต้องทน....
กับความเหน็บหนาวแห่งหัวใจอีกต่อไป....
ลมเอย...พัดความไว้วางไจ..มาให้ฉันบ้าง..
เพื่อที่ฉันจะได้ไม่ต้องพบเจอกับการโกหก...
อย่างหน้าด้านด้านและไร้ยางอายที่สุด....
ลมเอย....จงพัดความเจ็บช้ำที่สั่งสมไว้....
ออกไปให้หมดจากหัวใจฉันที....
ลมเอย...ฉันรู้ว่า...เจ้าไม่สามารถกระทำได้....
เพียงแต่...ฉันอยากพูดพร่ำไปตามอารมณ์..
อันเปลี่ยวดายของฉัน ก็เท่านั้นเอง...
ลมเอย.............
ทิพย์โนราห์ พันดาว
หน้าส่วนตัว
904
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟทิพย์โนราห์ พันดาว
