26 มีนาคม 2552 17:37 น.
ทิพย์โนราห์ พันดาว
หากมองจากมุมหนึ่งบนถนน
อาจจะเห็นคนในมุมเก่าเก่า
ที่มีทั้งสุขทุกข์,,,ไร้บรรเทา
ที่คอยเฝ้าบรรจงปาดหยาดน้ำตา
ณ มุมหนึ่งที่ตรงนี้
คนกวีมีความสุขตามประสา
ไม่มีแสงสีงดงาม...อร่ามตา
มีแต่ปัญญากับถ้วยกาแฟ
ชีวืตฉันอาจไม่เพอร์เฟค
เพราะเป็นอณูเล็กเล็กที่ย่ำแย่
ถูกคนรักทิ้งขว้างร้าง...ไม่เแล
แต่ก็ไม่แพ้ในทุกนาที
ณ ริมชายคาเก่าเก่า
ลมบางเบายังอวลในทุกที่
มีนกไพรขับขาน...สานวลี
เป็นถ้อย....ร้อยวจีให้ชื่นชม
ท่ามกลางเสียงนกร้อง
พฤกไพรแซ่ซ้อง...ร้องผสม
มีตะวันอุ่นเบา...เคล้ากับลม
คอยพร่างพรม...อยู่รอบกาย
ณ ตรงนี้ที่...เก่าเก่า
ยังร้างเหล่ามิตรสหาย
เมื่อไหร่หนอ...ดาวจะพราวพราย
หมู่มิตรสหาย...จะหวนคืน
ก็แค่คนเหงาเหงา...กับกวีบทเก่าเก่า
ที่มีทั้งเศร้า...และขมขื่น
ร่ายน้ำตาทุกครั้งครา...ในค่ำคืน
เพียงยั้งกายยืน...ยังลำบากใจ
ผู้คนมากมายออกค้นหา
ป่ายปีนไขว่คว้าสิ่งที่....ฝันและใฝ่
จะยื้อแย่งกันไปฉันท์ใด
ในเมื่อหนทางไกล...คือความตาย
ถึงจะเป็นบทกวีโนเนม
ไม่มีใครคอมเม้นท์...เพราะเบื่อหน่าย
แต่จิตวิญาญ...หัวใจ...และมวลกาย
ไม่เคยตายไปจากจิตสำนึก
ฉันเขียนบทกวีออกประจาน
เพียงเพื่อขับขาน...ความรู้สึก
ไม่มีเล่ห์กลลวงที่ล้ำลึก
มีแความรู้สึกของหัวใจ...ที่รักในบทกวี
ทิพย์โนราห์ พันดาว
16 มีนาคม 2552 17:12 น.
ทิพย์โนราห์ พันดาว
อยากมีขนำหลัง..น้อย..น้อย
มีดอกรักร้อย.... ด้วยคุณค่า
มีพวงชมพู..พุด..และ...บุษบา
ร้อยเป็นมาลา ..อยู่หน้าเรือน
...ริมทางเดิน...เชิญเจ้ามะลิ
มาซิ....มาซิ...อย่ามัวเขิน
มาอยู่เคียงข้าง..ริมทางเดิน
คอยหยอกเอิน....กับดาวเรือง
อยากให้เล็บมือนาง..กลีบซ้อน
ลอยช่อร่อน...ฟ้อนเหาะเหิน
อยากให้ทองกวาว...พราว..ที่บนเนิน
โปรยดอก..บนทางเดิน...พรมผืนดิน
ณ ร่มก่อไผ่....ริมสายธาร
บัวขาวบาน...สะพานไม้...ก่ายแก่งหิน
มัจฉาชน...แหวกว่าย..หลายชีวิน
จำปีริน...กลินอวล...เย้าชวนชม
ดาหลา...รายดอกไหว
ดูหรือไร...คล้ายอ้อน..ภมรผสม
เฟริน์ข้าหลวง.. ล้อไสว....กับสายลม
บาหลีพรม..รากผ่าน...เป็นม่านบาง
อยากจะมีขนำ..หลัง..น้อย..น้อย
ท่ามไทรย้อย...ใต้เงา...เจ้าทองหลาง
เอาไว้พัก.....ความทุกข์ทน..บนหนทาง
คืนเดือนลาง..ฟ้าขุ่น...พลอยอุ่นใจ
ทิพย์โนราห์ พันดาว
10 มีนาคม 2552 17:25 น.
ทิพย์โนราห์ พันดาว
คืนรุมร้อน ลมนิ่ง ไม่ติงไหว
นอนเหนื่อยใจ ข่มให้หลับ ซบกับหมอน
พรุ่งนี้เล่า ต้องสู้กัน ตะวันรอน
คืนนี้นอน ถอนใจ ในค่ำคืน
ตีสี่ครึ่ง ตื่นผวา ตาไม่หลับ
คำนวณนับ ทั้งที่ใจ ใคร่อยากฝืน
หุงข้าวก่อน แล้วรีดผ้า ถ่างตายืน
ทนกล้ำกลืน ฝืนกรำ ทนทำไป
ตีห้าตรง ไม่พะวง รีบอาบน้ำ
เสร็จแล้วซ้ำ ดื่มกาแฟ หนึ่งแก้วใหญ่
ละกาแฟ รีบลุก ปลุกเร็วไว
เร็วทรามวัย แม่จะสาย หน่ายเหลือเกิน
มอเตอร์ไซด์ คันเก่า สุดเหลาเหย่
เอียงกระเท่ ร่อนส่าย คล้ายจะเหิน
รับน้ำหนัก สามคน ไม่พ้นเนิน
กระแทกเยิน ดัง ปั๊ก หนักเหลือใจ
เห็นวีโก้ คนอี่น เขาชื่นฉ่ำ
เหมือนตอกย้ำ ใจเจ็บ เก็บไม่ไหว
น้ำตาคลอ เบ้าอุ่น ว้าวุ่นใจ
วันนี้ไป เป็นของเขา เราโง่เอง
ส่งลูกแล้ว ลนลาน ทำงานต่อ
เด็กมารอ ไม่มีครู ดูโหวงเหวง
รีบเปิดห้อง ทำงาน สานบทเพลง
ร่ายบรรเลง เพลงชีวิต จิตวิญญาณ
สามโมงครึ่ง เลิกเรียน อ่านเขียนเสร็จ
รีบระเห็ด ไม่สนใจ ใครกล่าวขาน
ด้วยหน้าที่ ไม่ยอมให้ ใครประจาน
ด้วยวิญญาน ความเป็นแม่ แท้ที่ใจ
มอเตอร์ไซด์ คันเก่า ที่เหลาเหย่
เอียงกระเท่ ซ้อนสามกลับ ก็รับไหว
รีบเร่งทำ กับข้าวเย็น ด้วยเห็นใจ
กลัวทรามวัย ลูกจะหิว นิ่วหน้างอ
แล้วอีกวัน ก็มืดดับ ซบกับหมอน
ร้างอาทร หนาวหัวใจ ด้วยไร้หอ
ผ่านอีกวัน ฝันอีกคืน สะอื้นรอ
คู่พนอ เบาแบ่ง เติมแรงใจ
ทิพย์โนราห์ พันดาว
6 มีนาคม 2552 15:21 น.
ทิพย์โนราห์ พันดาว
นั่งรำพึง กับตะวัน หวั่นวิตก
สิ้นแสงพลบ ต้องลากลับ ลับสิงขร
ฝากแสงไว้ คนทั้งโลก โศกอาวรณ์
ตะวันจร จากลา ฟ้าสีเทา
มองดูตัว ฉันใย ในวันนี้
ผ่านอีกปี ไม่คลาย หน่ายความเหงา
วัยชรา เริ่มเยือน เป็นเพื่อนเรา
ลมบางเบา กระซิบหยอก บอกเวลา
หากฉันเจ็บ ป่วยไข้ ใครถวิล
จะยลยิน ให้เห็นพักตร์ เฝ้ารักษา
จะช่วยป้อน ส้มสูก ทั้งหยูกยา
คอยปิดตา ให้กัน ในวันตาย
ใครจะคร่ำ ครวญกัน ในวันจาก
ใครจะฝาก รักมั่น วันสลาย
ใครจะคิด ถึงกัน มิผันกลาย
ใครจะกราย ผ่านเงา เถ้าธุลี
ลมบางเบา อาทร ย้อนอีกหน
ในกมล ยังจนใจ ในวิถี
หวังสักวัน ฟ้าสว่าง หนทางมี
คนดีดี คงก้าวผ่าน ม่านชะตา
นั่งรำพึง กับตะวัน หวั่นวิตก
สุดตระหนก อกฉัน หวั่นและล้า
หากวันคืน ผันผ่าน กาลเวลา
หวังสักครา กวีฉัน ฝันเป็นจริง
ทิพย์โนราห์ พันดาว
5 มีนาคม 2552 16:39 น.
ทิพย์โนราห์ พันดาว
อยู่ห่างไกล..แห่งม่านฟ้า..ดาดาว
คืนลมพร่าง..น้ำค้างพราว..หนาวไหม
คืนอาวรณ์..จันทร์จาก..พรากฟ้าไป
คืนหัวใจ..กรำหนาว..ร้าวรุมทรวง
คืนเงียบงัน..ดาวฝัน...ไกลจากฟ้า
คืนน้ำตา..อาวรณ์...อาทรห่วง
คืนแหลกร้าว..หนาวใจ..ไร้คนควง
คืนแห่งดวง..จันทร์เหงา..ฉันเศร้าใจ
วันที่รอ..ปีที่คอย..จะร้อยรัก
วันที่ภักดิ์..ใจมั่น ...ไม่หวั่นไหว
วันที่ฉัน....คิดถึง....ซึ่งคนไกล
วันที่ใจ...จำพราก...ต้องจากกัน
เหลือเพียงรอย..ไอรัก..ที่ปักซึ้ง
เหลือเพียงหนึ่ง....คำสัญญา...ว่ารักฉัน
เหลือเพียงคำ....เคยอ้อน......ป้อนจำนรร
เหลือเพียงวัน..ใจหม่น...ของคนรอ...
ทิพย์โนราห์ พันดาว
หน้าส่วนตัว
1040
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟทิพย์โนราห์ พันดาว
