10 ตุลาคม 2550 13:52 น.
ทิดสา
.........รักฉันนั้นเพื่อเธอ..ละเมอพบ
หากรักจบพบเพื่อพรากจากไกลแสน
พรากเพื่อพบจักหวนมาไม่คลายแคลน
ถึงไกลแสนดวงดาวจะเฝ้าคอย..........
.........ถึงจะแสนนาน..หมื่นปีมิมีหน่าย
จนวันวาย..จาก..ลับนับไม่ถอย
มอบความรักแด่เธอเพ้อใจลอย
นานจักคอย...รักฉัน..นั้นเพื่อเธอ...............
30 กรกฎาคม 2550 21:29 น.
ทิดสา
.......หากดวงใจนั้นเป็นเช่นกระดาษ
คงจะขาดยู่ยี้ยับนับไม่ไหว
ด้วยใจเราพ่ายแพ้แก่ทรามวัย
ยื่นหัวใจให้รักยำช้ำแดดวง
......ด้วยหลงใหลใจเธอเพ้อไม่รัก
มอบใจภักดิ์อื่นใครในหล้าสรวง
ได้แต่เศร้าในวาสนาชะตาดวง
ช้ำในทรวงเป็นกระดาษขาดลอยลม
.......แต่บัดนี้กลับมิเป็นเช่นที่คิด
ยอดชีวิตมีใจให้สุขสม
เพียงแต่เรามองไม่เห็นเป็นทุกข์ตรม
ด่วนหลีกก้มหน้าเมินเดินจากไกล
.......โธ่...ใจเราเหมือนเป็น...เศษกระดาษ
ปะติดขาดให้สวยด้วยไฉน
คงเป็นภาพปะติด...ของหัวใจ
ติดตรึงไปในดวงจิตนิจนิรันดร์
27 มิถุนายน 2550 09:09 น.
ทิดสา
.....มองเมฆลอยคล้อยต่ำช้ำดวงจิต
หวนให้คิดถึงวันนั้นอีกหน
อยากจะเป็นเช่นพฤกษาชูช่อทน
มิยินยนเช่นเรา........ยี่สิบเก้าหนาว
......ดึกดื่นเดียวดายสายฝนโรยริน
ลมพัดยินแผ่วพายอดหญ้าไหว
กลิ่นราตรีเจ้าหอมยวนชวนชื่นใจ
คิดถึงใครครองใจเรา........ยี่สิบเก้าฝน
29 พฤษภาคม 2550 15:46 น.
ทิดสา
โอ้...ความรักมักเป็นเฉกเช่นนี้
เจ็บฤดีเมื่อผิดหวังดั่งที่หมาย
สุขสมจิตเมื่อความรักสมใจกาย
ยังมิวายพร่ำเพียกเรียกหากัน
แต่ตัวเราไม่คล่องคิดลองรัก
เพียงสบพักตร์ก็ลุ่มหลงผวงฝัน
หาใช่เป็นเนื้อคู่ดูสมกัน
เพ้อรำพันถึงนางเหมือนร่างทรง
หากตัวเรารู้ความจริงรหัสรัก
องค์สี่พักตร์ลิขิตไว้ให้ใหลหลง
มิวุ่นวายแก่งแย่งแข่งไม่ปลง
สงคราม(รัก)คงไม่เกิดทุกแห่งกาล
เป็นกฎเกณฑ์แบบแผนผู้เป็นเจ้า
ที่คนเราต้องยึดสุดขับขาน
ด้วยทรงเป็นเจ้าแห่ง..ดวงวิญญาณ
ผู้ชำนาญการ(รัก)พิเศษ...เอย
4 พฤษภาคม 2550 09:23 น.
ทิดสา
ที่แห่งใดเมื่อมีรักมักมีทุกข์
ที่ใดสุขหมดรัก...โลภ..โกรธ..หลง
เป็นพุทธโอวาทตรัสไว้ตรง
เตือนให้ปลงความจริงทุกสิ่งอัน
แต่เหตุไฉนใจเราเฝ้าแต่คิด
ยอมรับพิษเหตุแห่งทุกข์สุขจางหาย
ยินดีทุกข์ทุกเมื่อมิวางวาย
ชีพมลาย...ถึงจะทุกข์...สุขจากรัก
หน้าส่วนตัว
1660
