24 มกราคม 2548 19:38 น.
......~ทิ~พ~ย์~.......
ยามเหงาเปล่าเปลี่ยวเดียวดาย
ข้างกายหามีใครไม่ เศร้า
เศร้า เหงา เหงา หัวใจ
ไร้ซึ่ง ใคร ใคร เหลียวแล
ใกล้ ใกล้ น้ำตาไหลเอ่อ
เผลอ เผลอ จะแอบร้องไห้
แสนเศร้าเพียงเขาจากไป
ใส ใส น้ำไหลจากตา
ใครเลยจะไม่เคยเศร้า
ความเหงาไม่เคยมาหา
อย่างน้อยก็มีบางครา
ต้องมานั่งเศร้าเหงาทรวง
ถึงแม้โลกนี้จะเศร้าแต่
เรายังคงมีหวัง อย่างน้อยใช่เราลำพัง
ต้องนั่งเศร้าเหงาคนเดียว
24 มกราคม 2548 19:35 น.
......~ทิ~พ~ย์~.......
ร้อยวาจามิอาจเท่าใจเจ้าคิด........
ร้อยจริตมิอาจเท่าใจเจ้าใฝ่....
ร้อยวจีมิอาจเท่าเจ้าเข้าใจ....
ร้อยหัวใจมิอยากได้ใคร่ใจเดียว
ข้าเพียงหวังได้พลังใจจากเจ้า
ข้าอาจเขลาดูโง่เง่าไร้เฉลียว
แต่ข้าหวังได้รักจากเจ้าคนเดียว
จะกอดเก็บใจไว้แนบนิรันดร์..........
24 มกราคม 2548 19:27 น.
......~ทิ~พ~ย์~.......
คิด บ้างไหมว่าใครเขามารอ
จะ ให้ง้อกว่านี้คงไม่ไหว
โกรธ กันจริงหรือแกล้งทำให้ช้ำใจ
นาน เกินไปใจดวงล้าก็ราแรง
แค่ คิดเย้าไม่เคยคิดทำผิดไป
ไหน ว่ามิตรที่ให้ใช่คำแต่ง
คะ เนใจเพื่อนได้ว่าราคาแพง
นี่ อย่าแกล้งเรามาง้อขอคืนดี
24 มกราคม 2548 19:22 น.
......~ทิ~พ~ย์~.......
ลม รักแผ่วทักทายที่ปลายฝัน
ปาก บอกมั่นคำสัญญาว่ารักยิ่ง
เพียง ครั้งหนึ่งที่ได้ใจรักจริง
แผ่ว ผ่าวผิงไออวลรัญจวนใจ
แผ่ว คำรักซึ้งซ่านยังซ่านซึ้ง
แว่ว หวานตรึงใจอยู่รู้บ้างไหม
ว่า ทุกคำมีค่าต่อหัวใจ
รัก เอย..ใครว่ารักร้ายไม่จริงเลย
24 มกราคม 2548 19:16 น.
......~ทิ~พ~ย์~.......
หอมกลิ่นกรุ่นกรุ่นดอกไม้อยู่ปลายสวน
สวนที่ครวญครวญหาในคราฝัน
ฝันสุกใสใสกระจ่างกลางแสงจันทร์
จันทร์ในคืนคืนมีฝันพลันหอมอวล..
อวลอบอวลยวนให้พะวงหลง
หลงในกลิ่นกลิ่นคงที่ให้หวล
หวลคืนถิ่นถิ่นฝันที่เฝ้าครวญ
ครวญถึงสวนสวนฝันกลางจันทร์เพ็ญ..