11 เมษายน 2550 02:41 น.
ทาสกวีแลเทพธิดากวี
๑ แสงแดดร้อนหลอมละลายใจชายหนุ่ม
ระอุรุมเร้าคะนึงถึงความฝัน
ไออบอ้าวผะผ่าวแผ่วแว่วจำนรรจ์
จำเรียงเสียงจอมขวัญวันเคียงกาย
๒ วันเคยกอดแอบอุ่นใต้คูณเหลือง
พระจันทร์เรืองพราวโพยมดั่งโคมฉาย
นวลชดช้อยจับช่อเหลืองเลื่อมพราวพราย
ระย้ารายดั่งสายทิพย์ขลิบเรือนทอง
๓ คล้ายเรือนทิพย์รโหฐานของสองเรา
คลอคู่เคล้าข้างเคียงเพียงเราสอง
เจ้าอิงแอบ พี่แนบเนื้อนวลละออง
ในเรือนทองสองรักมั่นนิรันดร์กาล
๔ นานเหลือเกินเกินกาลจะหมุนกลับ
มองคูณทองย้อยระยับกับลมผ่าน
เจ้าปลิดปลงลงถมทับดุจสายธาร
เป็นพยานใจรักที่เปลี่ยนแปลง
๕ ที่เปลี่ยนไปใครหรือมาแปรเปลี่ยน
ใจจึงเวียนหมุนลอยไร้หลักแหล่ง
คูณปลิดผล็อยละลิ่วร่วงไร้เรี่ยวแรง
ดังใจเจ้าหมายแกล้งปลิดชีวิต
๖ ปล่อยชีวาเคลิ้มไปในไอร้อน
จงช่วยผ่อนละลายรักยะเยือกจิต
ไอกลิ่นกายจงเหือดหายสลายฤทธิ์
เผาบ่วงรักสลักติดทั้งขุมทรวง
๗ ถ้อยคำซึ้งครวญซ้ำย้ำให้เศร้า
ว่าสองเราสิ้นรักและสิ้นหวง
ที่ห่วงหาจงเหือดหายอย่าหมายทวง
ทิ้งแดดวงโศกซ้ำซ้ำกับคำลา
๘ กองคูณเหลืองเรืองทองคือกองเถ้า
เศษซากเศร้าเผาไหม้ในแดดจ้า
จงเผาเถิด! เปลวแดดแผดแสงมา
เผารักข้าให้มอดไหม้ใต้ร่มคูณ
7 เมษายน 2550 00:57 น.
ทาสกวีแลเทพธิดากวี
@หอมกลิ่นขวัญดั่งแก้ว กฤษณา
เนื้ออ่อนฤาเท่าสุดา อ่อนเนื้อ
เพ็ญจันทร์แจร่มนภา ฤาเท่า โฉมเอย
ชาวสวรรค์บ้าใบ้เบื้อ รักแก้วโฉมน้อง พี่นา
@งามกุมุทน้องน้อย เอียงโอน
ยามอุบลลมโยน ยักย้าย
ริษยาภมรโดน ดมดื่ม บัวนา
เรียมจะเบื้อบ้าใบ้ บ้ารักขวัญตา เจ้าเอย
@แสงจันทร์กระจ่างพื้น พราวนภางค์
นวลบ่เทียมโฉมสะอางค์ น้องได้
จันทร์เพ็ญยังมีหมาง รอยหม่น
พักตร์ขวัญอะเคื้อไร้ ขุ่นข้องกมลนา
@สงสารใจน้อยนี้ อนาถนัก
มันบ่เจียมตนรัก ขวัญฟ้า
ยมทูตจงเร่งหัก เอาชีพ เรียมเทอญ
แม้นหากอยู่เห็นหน้า น้องพี่เจ็บอยู่ บ่รู้ตาย
หน้าส่วนตัว
971
