10 พฤศจิกายน 2550 13:05 น.
ทานพอ
หญิงเขลา ชายชั่ว
ชาย : แม้นลวงตาพาฝันสู่ชั้นสรวง
อยากเด็ดดวงเด่นพธูมาสู่สม
ชมชิดเชยแช่มช้อยคล้อยอารมณ์
เพียงเสพสมรสกามยามต้องการ
หญิง : อย่าคิดไกลใช่สำคัญกับฉันยิ่ง
มันเป็นสิ่งลวงใจไร้แก่นสาร
ชายลามกตกอเวจีนาทีนาน
ยมบาลหมายหัวเพราะมั่วกาม
ชาย : การกระทำบอกแจ้งแถลงเหตุ
ว่าแก้วเกดคิดกระไรใคร่ขอถาม
ก็สายเดี่ยวเปลี่ยวสะดืออื้มอืมยาม
เดินผ่านข้ามพ้นหน้าผวาใจ
อีกเกาะอกเอวต่ำก็ล้ำเหลือ
ประหนึ่งเผื่อเศษกายชายหวั่นไหว
กระโปรงสั้นเกงสั้นเห็นชั้นใน
เสื้อบางใสเว้นว่างอย่างชุดนอน
ทั้งรัดรวบอวบอั๋นมันน่ากอด
อยากจะทอดกายอิงพิงเป็นหมอน
นี่หรือเธอสมวจีที่พร่ำวอน
แม่งามงอนช่างคิดผิดมิตรง
หญิง : ปากปีจอจริงนี่คุณพี่ชาย
ฉันแต่งกายออกจะดีมิมีหลง
เป็นแฟชั่นล้ำสมัยในเครื่องทรง
ช่างตาต่ำมองฝูงหงส์เป็นดงกา
ก็สายเดี่ยวแดดร้อนในตอนสาย
ไม่สบายกายกรุ่นพ่อคุณข๋า
สะดือลอยนิดหน่อยพออ่อยตา
อย่าปาก....วาจาไม่น่าฟัง
อีกเกาะอกดูดีมิมีสาย
เอวต่ำดังเด่นกายสบายหลัง
ชั้นในแย้มแต้นบ้างตามทางนั่ง
ลายชินจังฟังว่าน่ารักดี
กระโปรงสั้นเกงสั้นนั้นกระชับ
อีกเสื้อรับทรงรัดมิบัดสี
จะให้ยาวกวาดดินอายอินทรีย์
คงเหลือที่แทรกหินดินดำ
ชาย : สงสารใจชายอนาถจะขาดสิ้น
ด้วยถวิลดวงแขแม่งามขำ
หากมิแพงมากนักพอผักกำ
โคมเขียวคว่ำแขวนห้อยคอยคอยทาง
หญิง : ชายปากดีเดี๋ยวสีแซมมาแต้มปาก
ช่างพูดมากปากจัดเดี๋ยวหมัดถาม
ขอถามนิดที่คิดมาคนบ้ากาม
ฉันดูงามเหมาะไหมเครื่องใส่ตัว
ชาย :ถ้าจะถามความคิดฉันเอามั่นเหมาะ
จะขอเยอะเย้ยแขแม่ทูลหัว
เธอนั้นงามตามเขตเพศเมามัว
ที่ชายชั่วมั่วกายหมายชมเอา
ถือตาม ตกหมกมุ่นแลแต่แฟชั่น
มิเคยครั่นคิดคร้ามตามเมืองเขา
วัฒนธรรมเมืองเทศทุเรศเรา
ยังยึดเอาเยี่ยงแย่มาแปรไทย
ใช่ว่าฉันโบราณกาลนัก
พอน่ารักปกปิดกายจะได้ไหม
ไม่ต้องตามเทศเขาเพราะเราไท
นำสมัยยิ่งแล้วแว่วคำชม
หญิง : ค่อยปากดีมีกุศลมาดลปาก
ช่างถางถากใจฉันพลันขื่มขม
คิดว่างามชายแลแค่เอ่ยชม
มิคิดคู่สู่สมอารมณ์กาย
ฉันได้รู้ว่าเคยคิดผิดถนัด
ได้ฟังชัดชายแจ้งแถลงฉาย
ว่าชมแลแต่กามที่งามกาย
จิตนั้นร้ายมิหมายรักมาปักทรวง
ชาย : ชายรักหญิงจริงแน่เป็นแม่บุตร
ใช่แค่ชุดยั่วกายชายมิหวง
จะรักจริงยินยอมและพร้อมควง
แม่เด่นดวงดอกสะเดาเอาเป็นเมีย
ชาย หญิง : อันหญิงเขลาชายชั่วใช่มั่วเพศ
คิดมีเลสนัยเห็นเป็นเสื่อมเสีย
ชายจะชั่วเพราะหญิงเขลาเคล้าคลอเคลีย
จงตื่นเสียตัดเทศทุเรศไทย
อักษรการันต์ สุวรรณจินดารักษ์