10 พฤศจิกายน 2548 16:21 น.
ทานทองคำ
ทางชีวิต
เจ้าเด็กน้อยตัวน้อยน้อยในวันนี้
แต่พรุ่งนี้ต้องเติบโตเป็นผู้ใหญ่
ต้องเผชิญโลกกว้างทางยาวไกล
ให้เจ้าไปบั่นบากถากถางฟัน
อย่ามัวเล่นเห็นสนุกเที่ยวสุขสันต์
ขมีขมันหมั่นเรียนเพียรขยัน
ทั้งนอกห้องในห้องต้องรู้ทัน
เพราะปัจจุบันโลกได้แปรเปลี่ยนไป
ถึงเรียนเก่งอย่าเก่งแต่ในห้อง
อีกนอกห้องต้องรู้คู่กันไว้
เรียนในห้องท่องตำราจนขึ้นใจ
ใช้ไม่ได้นอกห้องต้องปัญญา
เจ้าจะต้องสู้ชีวิตในวันหน้า
เจอปัญหาให้เจ้าได้แก้ไข
กับสังคมในโลกศิวิไลซ์
ไม่มีใครไว้ใจได้สักคน
คนยุคใหม่ในยุคดิจิตอล
จะปิดซ่อนหน้าตาพาสับสน
ใช้อุบายเหลี่ยมหลอกลวงเล่ห์กล
ทุกผู้คนเป็นจริงทั้งหญิงชาย
แม้แต่เพื่อนรักกันในวันนี้
พอพรุ่งนี้อาจเปลี่ยนเป็นศัตรูร้าย
แต่ศัตรูบางทีก็กลับกลาย
เป็นสหายที่ให้ได้แม้ชีพตน
หากได้เจอกับรักที่หวานชื่น
จะเริงรื่นแสนสุขทุกเพลา
หากเป็นรักที่ขมขื่นตรมอุรา
ทั้งชีวาจะมัวหมองดังต้องไฟ
ขอให้เจ้าเดินไปในโลกกว้าง
สิ่งใดขวางอย่าท้อลองแก้ไข
จะผิดบ้างถูกบ้างจะเป็นไร
ไม่ว่าใครมีผิดถูกทุกผู้คน
ทานทองคำ
๑๐ พฤศจิกายน ๒๕๔๘
๑๘.๑๘ น.
6 พฤศจิกายน 2548 08:52 น.
ทานทองคำ
นารีมีโชว์
โคลง ๔ สุภาพ
นารีอกใหญ่เพี้ยง แตงโม
เดินแอ่นอวดอกโต เต่งเต้า
ทรวงอกที่โคตรมโห- -ฬารแม่ นั้นนา
ของเก่าติดกายเจ้า ห่อนเต้าดัดแปลง
กาพย์ยานี ๑๑
สาวใดมีวาสนา ก็มีมาแต่กำเนิด
ทรวดทรงอกระเบิด ย่อมหรูเลิศกว่านางใด
เดินอวดเนินอกโต เดินส่ายโชว์ว่าข้าใหญ่
เทียวอวดใครต่อใคร มาดมั่นใจในตัวตน
ใครเห็นตกตะลึง บอกว่าทึ่งอึ้งหน้ามน
อกแม่ใหญ่เหลือล้น ทำผู้คนแทบเจียนบ้า
เด็กน้อยยันหนุ่มใหญ่ เลยไปจนคนเฒ่าชรา
จ้องมองดอกปทุมา ไร้ทีท่าจะเขินอาย
อยากรู้ของแม่นั้น มันของเก่าที่ติดกาย
หรือแต่งเติมเสริมขยาย ให้ละม้ายคล้ายของแท้
ของแท้ไม่เป็นไร ก็ดีใจด้วยกับแม่
ของเทียมสิจะแย่ พี่กลัวแท้หากเน่าใน
สุดท้ายใคร่ขอเตือน อย่าแชเชือนแม่ทรามวัย
อยากเติมเสริมสอดใส่ คิดให้ไกลวันข้างหน้า
ปทุมถันสองเต้านี้ มีค่าล้ำกับลูกยา
น้ำนมจากมารดา ทารกน้อยคอยดื่มกิน
๔๔ ทานทองคำ ๔๔
๖ พฤศจิกายน ๔๘
๑๐.๔๗
4 พฤศจิกายน 2548 18:43 น.
ทานทองคำ
หยก
หยกน้อยก้อนหนึ่งนี้
เป็นอัคนีที่ไร้ค่า
ปะปนบนภูผา
หนึ่งราคาแค่กรวดทราย
จวบจนเวลาผ่าน
เนิ่นนานกาลแตกสลาย
ร่วงลงระเรียงราย
ส่องประกายเทียบมณี
ความงามในกายเจ้า
สีเขียวขาวพิสุทธิ์ศรี
ขาวใสดั่งวารี
ดั่งหยกมีน้ำใจงาม
เขียวสดผดผ่องใส
ดุจร่มใบพฤกษาคาม
เย็นนักหยกเขียวคราม
ดั่งอยู่ท่ามกลางพงไพร
หินสีที่ไร้ค่า
กว่าจะมาแลวิไล
อย่าหยิ่งลำพองใจ
เจ้าไม่ได้งามด้วยตัว
หนึ่งช่างเจียระไน
ลงลวดลายใส่ในตัว
ก้อนหยกที่หมองมัว
ตัวหยกนี้จึ่งมีค่า
เปรียบเราคือหยกหิน
ไม่โสภิณล้ำเลอค่า
ช่างแกะบิดรมารดา
ค่าของเราจึ่งเท่ามณี
๔๔ ทานทองคำ ๔๔
๔ พฤศจิกายน ๔๘
๒๐.๔๐
ณ เจแปน
25 ตุลาคม 2548 18:52 น.
ทานทองคำ
นิยมไทย
นิยมไทยใช้ประหยัดสลัดทิ้ง
แปลกใจจริงคนไทยใยโง่เขลา
เห่อของนอกที่กระจอกกว่าของเรา
เห็นของเขามีคุณค่ากว่าของไทย
บ้ากันไปแบรนด์แนมดังก้องโลก
ไอ้สมองในกะโหลกคิดมั่งไหม
ซื้อของนอกผลาญเงินชาติไปเท่าไร
สักวันไทยคงเป็นทาสชาติอื่นครอง
ถุย ติ๊งต๊อง คล้องแขนเดินแอ่นโก้
อวดไฮโซ โถคนไร้สมอง
กระเป๋าหนังของไทยมีก่ายกอง
ลวดลายทองของแท้ไม่แพ้กัน
อีก กุ๊ดจี่ ป้าด่า บ้าสิ้นดี
ห่วยอย่างนี้หรือจะสู้ของไทยฉัน
ผลิตได้คุณภาพเท่าเทียมทัน
ราคานั้นยังถูกกว่าคุ้มค่าเงิน
จะซื้อของมองของไทยกันสักนิด
ให้ครวญคิดพิจารณาอย่าขวยเขิน
เป็นคนไทยใช้ของไทยไทยเจริญ
อย่าทำเมินเบือนหน้าบ้าของนอก
๔๔ ทานทองคำ ๔๔
๒๕ ตุลาคม ๔๘
๒๐.๕๐
23 ตุลาคม 2548 19:03 น.
ทานทองคำ
รอวันเธอว่าง
ไม่เป็นไรหากหัวใจเธอไม่ว่าง
หากยังรักอยู่กับใครเขาคนนั้น
คนที่เธอมอบความรักฝากสัมพันธุ์
ส่วนตัวฉันขอรอไม่เปลี่ยนแปร
ไม่เป็นไรหัวใจฉันมันเข้มแข็ง
แม้อ่อนแรงลงไปเพราะมีแผล
ไม่เป็นไรอย่าสนใจไม่ต้องแคร์
ผู้พ่ายแพ้อย่างฉันมันทนได้
หากวันใดหัวใจเธอนั้นว่าง
ต้องอ้างว้างเปลี่ยวเปล่าน้ำตาใหล
ขอให้นึกถึงฉันหน่อยเป็นไร
คนที่ใจพ่ายพังยังรักเธอ
๔๔ ทานทองคำ ๔๔
วันปิยมหาราช
๒๑.๐๐
ณ แดนอาทิตย์อุทัย
หน้าส่วนตัว
934
