19 กุมภาพันธ์ 2548 12:28 น.
ทัดหทัย
ด้วยน้ำทิพย์จิบหนึ่งซึ่งเธอเอื้อ
คือรักเจืออาทรและอ่อนหวาน
ชุบชีพคนหม่นหมองของเมื่อวาน
จนเบิกบานยิ้มละไมในบัดนี้
รักและรักรายล้อมพร้อมอ้อมกอด
ทุกคำพลอดพอให้ใจเต้นถี่
จนช่องว่างระหว่างกันอันเคยมี
ถูกแทนที่ด้วยรักประจักษ์ทรวง
รสละมุนอุ่นอาบกำซาบจิต
พรจุมพิตเสน่หาธิดาสรวง
ใจเคยแล้งรอยรักเร่งตักตวง
ชดเชยห้วงโหยหา..รอมานาน
14 กุมภาพันธ์ 2548 08:53 น.
ทัดหทัย
ดินที่พร้อยรอยระแหงหลังแล้งผ่าน
เฝ้าหวังการพร่างพรำของน้ำฝน
เหมือนหัวใจที่ระโหยโดยทุกข์ทน
รอคอยคนยื่นเศษความเมตตา
แล้ววันนี้ที่รอก็ได้เห็น
มีเธอเป็นกำลังใจคนไร้ค่า
ให้มีวันแสนหวานสานศรัทธา
ลบเหนื่อยล้าปวดร้าวก้าวเคียงกัน
คือดอกรักผลิช่อทอความหวัง
บานสะพรั่งอยู่ในกลางใจฉัน
คอยเติมความสดชื่นทุกคืนวัน
จนความฝันงอกงามเป็นความจริง
เทวีแห่งแสงสว่างทางชีวิต
เนรมิตความสุขเหนือทุกสิ่ง
เอื้ออบอุ่นอ้อมใจให้พักพิง
กระทั่งยิ่งรู้จัก......ยิ่งรักเธอ
11 กุมภาพันธ์ 2548 17:15 น.
ทัดหทัย
ความเป็น เธอกับฉัน นั้นเหินห่าง
มีช่องว่างชวนกังวลจนหวั่นไหว
ทั้งว้าเหว่หวาดผวาเวลาไกล
แทบร้องไห้เพราะโหยหาทุกนาที
กับการทนจนท้อนานต่อเนื่อง
คือการเปลืองหัวใจใช่ไหมนี่
อยากให้ เธอกับฉัน อันเคยมี
ถึงคราวที่ต้องจบหลังทบทวน
รวมความกล้าเกินพอก่อนขอนัด
คิดทางตัดปัญหามาถี่ถ้วน
จะทำตามความตั้งใจไม่เรรวน
เอ่ยปากชวนเธอผสานการเป็น เรา
หน้าส่วนตัว
1412
