16 ธันวาคม 2548 12:24 น.
ทัดหทัย
กระต่ายตัวอ้วน.............ขาวนวลขนนุ่ม
น่ากอดน่ากุม................น่าอุ้มประคอง
มะรุมะชิ.....................แก้มปริแก้มป่อง
หัวใจคับพอง.................ตระกองกอดนอน
ตุ๊กตาตัวป่วน.................ช่างกวนช่างอ้อน
ชอบแกล้งชอบงอน.........เว้าวอนวุ่นวาย
เออหนอคราวนี้.............กลับดีเหลือหลาย
หลับพริ้มยิ้มพราย..........ข้างกายตลอดคืน
13 ธันวาคม 2548 08:51 น.
ทัดหทัย
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ที่รักจ๋า....
เมื่อเห็นคราบน้ำตาอย่าสงสัย
จดหมายนี้เขียนตอนสะท้อนใจ
จนร้องไห้ออกมาบ้างบางนาที
เส้นอักษรคล้ายสื่อว่ามือสั่น
เพราะเขียนมันโดยคนทุกข์ล้นปรี่
เก็บกดกับการไร้เธอไยดี
บนก้าวที่เดียวดายปลายโลกลวง
ลายมือเปลี่ยนแผกไปในบรรทัด
เพราะความคิดติดขัดเป็นช่วงช่วง
เธอคงลืมความหลังแล้วทั้งปวง
จึงไม่ห่วงคนกำลังซังกะตาย
ข้อความอาจวกวนสับสนบ้าง
เพราะระหว่างเขียนไปหัวใจสลาย..
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
จากส่วนหนึ่งของคำพร่ำระบาย
ในจดหมายที่พบ....ข้างศพนั้น
11 ธันวาคม 2548 12:12 น.
ทัดหทัย
ในกำมือเธอมีชีวิตฉัน
หวังเธอนั้นเมตตาอย่าทิ้งขว้าง
ถ้าขาดเธอฉันคงเหมือนหลงทาง
ขวัญคงคว้างถึงขนาดต้องขาดใจ
ในกำมือเธอมีชีวิตฉัน
ค่าของมันตอนนี้มีพอไหม
เพื่อแลกกับการเอื้อเศษเยื่อใย
อย่าปล่อยให้ต้องจมความตรมตรอม
ในกำมือเธอมีชีวิตฉัน
จะบีบมันคามือหรือถนอม
หากเข่นฆ่าลงคอฉันก็ยอม
ชีวิตพร้อมแตกดับกับมือเธอ
10 ธันวาคม 2548 09:26 น.
ทัดหทัย
หลังความมืดครอบฟ้าราตรีหนึ่ง
ม่านหมอกจึงสบโอกาสอาจฉกฉวย
เสแสร้งปลอบคนเหงาเฝ้าเอออวย
เหมือนล้นด้วยน้ำใจเปี่ยมไมตรี
เธอก็คือหมอกนั้น ณ วันผ่าน
แค่ต้องการกั้นขวางกลางวิถี
สิ่งเธอมอบมิใช่ความไยดี
แต่มากมีเล่ห์กลปนหลุมพราง
เป็นหมอกที่คลี่ตัวทั่วทุกแห่ง
เพื่อยื้อแย่งครอบครองแทรกช่องว่าง
มาบังตาผู้คนซ่อนหนทาง
แทนสว่างกลับยืดช่วงมืดมน
เธอก็มีความหมายแค่สายหมอก
สามารถหลอกใครบ้างเป็นบางหน
เมื่อแดดอุ่นอาบหวังลบกังวล
ย่อมหลุดพ้นมุมสลัวของหัวใจ
เพียงแดดจ้าฟ้าแจ่มแซมรักหวาน
ฤๅต้องการหมอกหนามาเฉียดใกล้
พอเถิดนะม่านหมอกเลิกหลอกใคร
หลีกทางให้แก่คนที่มีรักจริง
7 ธันวาคม 2548 15:54 น.
ทัดหทัย
" แทบเท้าเธอนี่ไงหัวใจฉัน
จะเหยียบมันก็ได้ฉันไม่ว่า "
และแน่วแน่เช่นนั้นแทนสัญญา
คือคำท้าที่ฝากเอ่ยจากใจ
เป็นจุดเริ่มที่รักถักทอหวัง
เป็นพลังยึดมั่นมิหวั่นไหว
เป็นการเชื่อมวิญญาณสานเยื่อใย
เป็นสื่อให้คนตระหนัก " เรารักกัน "
" หัวใจเธอที่วางตรงข้างเท้า
จะหยิบเอามาไว้ข้างใจฉัน "
จำหลักรอยถ้อยคำผูกสัมพันธ์
จึงเชื่อมั่นต่อเธอเสมอมา
เทิดเธอเท่าเจ้าชีวิตทรงสิทธิ์ขาด
มีอำนาจออกปากพิพากษา
อยู่หรือตายได้ทั้งนั้นตามบัญชา
รักหรือฆ่าเป็นที่สุดไม่อุทธรณ์
หน้าส่วนตัว
2255
