21 มกราคม 2549 08:18 น.
ทัดหทัย
แค่สะพานผุพังเชื่อมฝั่งฝัน
ที่เธอนั้นหยุดยืนในคืนเหงา
รอจนความเหนื่อยอ่อนผ่อนทุเลา
ก็ย่างเท้าจากไปไม่เหลียวแล
คือเส้นทางที่เผอิญต้องเดินผ่าน
จึงป่วยการคอยเธอเผลอแยแส
กับรอยเท้าจางจางกลางดวงแด
คงอยู่แค่เพียงวันฉันสิ้นใจ
อย่างสะพานเก่าเก่าเฝ้ารอเก้อ
เผื่อว่าเธอย้อนมาเวลาไหน
บางทีความทรงจำอันรำไร
อาจบอกให้เธอหยุดตรงจุดเดิม
8 มกราคม 2549 11:49 น.
ทัดหทัย
ฉันเป็นเศษไม้ซีกกระผีกริ้น
ที่ชาชินการต้องถูกมองข้าม
รออวดไฟอวดฝันอันงดงาม
หนึ่งวาบวามของชีวิตอุทิศตน
เผื่อประกายที่ก่อสานต่อเนื่อง
จะรุ่งเรืองโรจน์แรงสักแห่งหน
เมื่อแสงเทียนส่องทางกลางมืดมน
คงมีคนหวนคิดสะกิดใจ
เธอคือโคมที่อาจเคยขาดแสง
โลกกลั่นแกล้งคราวก่อนจนอ่อนไหว
ผ่านทุกข์ท้อรันทดเลยหมดไฟ
ซุกซ่อนในมุมอับหลืบลับเร้น
ไม้ขีดไฟก้านนี้ยอมพลีชีพ
จุดประทีปแห่งรักขะมักเขม้น
ทุ่มศรัทธาทั้งใจไม่เบี่ยงเบน
ให้เธอเด่นเพียงดาวพร่างพราวตา
ฉันก็เหมือนไม้ขีดไฟที่ใช้แล้ว
เพื่อเธอคือโคมแก้วเพริศแพรวจ้า
หากสมเพชเศษไม้ไร้ราคา
ช่วยย้อนมาเผาให้ไหม้เป็นจุณ
16 ธันวาคม 2548 12:24 น.
ทัดหทัย
กระต่ายตัวอ้วน.............ขาวนวลขนนุ่ม
น่ากอดน่ากุม................น่าอุ้มประคอง
มะรุมะชิ.....................แก้มปริแก้มป่อง
หัวใจคับพอง.................ตระกองกอดนอน
ตุ๊กตาตัวป่วน.................ช่างกวนช่างอ้อน
ชอบแกล้งชอบงอน.........เว้าวอนวุ่นวาย
เออหนอคราวนี้.............กลับดีเหลือหลาย
หลับพริ้มยิ้มพราย..........ข้างกายตลอดคืน
13 ธันวาคม 2548 08:51 น.
ทัดหทัย
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ที่รักจ๋า....
เมื่อเห็นคราบน้ำตาอย่าสงสัย
จดหมายนี้เขียนตอนสะท้อนใจ
จนร้องไห้ออกมาบ้างบางนาที
เส้นอักษรคล้ายสื่อว่ามือสั่น
เพราะเขียนมันโดยคนทุกข์ล้นปรี่
เก็บกดกับการไร้เธอไยดี
บนก้าวที่เดียวดายปลายโลกลวง
ลายมือเปลี่ยนแผกไปในบรรทัด
เพราะความคิดติดขัดเป็นช่วงช่วง
เธอคงลืมความหลังแล้วทั้งปวง
จึงไม่ห่วงคนกำลังซังกะตาย
ข้อความอาจวกวนสับสนบ้าง
เพราะระหว่างเขียนไปหัวใจสลาย..
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
จากส่วนหนึ่งของคำพร่ำระบาย
ในจดหมายที่พบ....ข้างศพนั้น
11 ธันวาคม 2548 12:12 น.
ทัดหทัย
ในกำมือเธอมีชีวิตฉัน
หวังเธอนั้นเมตตาอย่าทิ้งขว้าง
ถ้าขาดเธอฉันคงเหมือนหลงทาง
ขวัญคงคว้างถึงขนาดต้องขาดใจ
ในกำมือเธอมีชีวิตฉัน
ค่าของมันตอนนี้มีพอไหม
เพื่อแลกกับการเอื้อเศษเยื่อใย
อย่าปล่อยให้ต้องจมความตรมตรอม
ในกำมือเธอมีชีวิตฉัน
จะบีบมันคามือหรือถนอม
หากเข่นฆ่าลงคอฉันก็ยอม
ชีวิตพร้อมแตกดับกับมือเธอ