5 ธันวาคม 2547 12:22 น.
ทัดหทัย
หรือเป็นเรื่องเปลืองเปล่าที่เฝ้ารัก
เธอรู้จักแต่กลับไม่รู้ใจฉัน
คำที่เธอเผลอท้ากล้าเดิมพัน
เกือบสะบั้นรักเราเพียงเท่านี้
ฉันก็ยังเป็นฉันเหมือนวันก่อน
คืออาทร, ห่วงใย, ให้เต็มที่
อยากทบทวนความจำย้ำอีกที
ว่าฉันมีชีวิตและจิตใจ
ขอแค่เธอเชื่อถือความซื่อสัตย์
อย่าผูกมัดจนเหมือนตั้งเงื่อนไข
คำทุกคำที่เคยเอ่ยออกไป
ฉันหวังให้เชื่อมั่น..เป็นสัญญา
รักคือการให้เกียรติใช่เหยียดหยาม
เห็นฉันทรามก็เลิกคบเลิกพบหน้า
ฉันมอบความจริงใจให้เรื่อยมา
มันมีค่าบ้างไหมในใจเธอ
18 พฤศจิกายน 2547 10:02 น.
ทัดหทัย
เราแค่เคยรักกันเท่านั้นหรือ
อะไรคือปมสำคัญของปัญหา
แววอาทรเปลี่ยนเป็นการเย็นชา
จนรู้ว่าไม่เหลือเยื่อใยกัน
วันนี้กายเคียงข้าง...ใจห่างเหิน
คงยากเกินจะแก้ความแปรผัน
ทำได้แค่คอยลดแรงกดดัน
เพื่อยืดวันเลิกร้างห่างออกไป
เคยเชยชิดแล้วชื่นกลับฝืน,เฝื่อน
ความแชเชือนชัดเจนแลเห็นได้
มันจำเจจนจำต้องทำใจ
และคงไร้แรงยื้อยากดื้อดึง
แค่คนเคยรักกันเมื่อวันก่อน
ป่วยการย้อนเวลามานึกถึง
ต้องลาแล้วรักเอ๋ยเคยตราตรึง
ได้รู้ซึ้งรักซ้อนตอนนี้เอง
25 ตุลาคม 2547 16:26 น.
ทัดหทัย
ใบหูกวางสุดท้ายปลายหน้าฝน
ทิ้งตัวหล่นลงดินอย่างสิ้นหวัง
หัวอกคนเคยอาศัยร่มใบบัง
ก็กำลังห่อเหี่ยวสิ้นเรี่ยวแรง
ก่อนหูกวางต้นเก่าร้างเงาฝัน
สายสัมพันธ์เพียงพอรักทอแสง
แค่คืนวันเปลี่ยนไปใครเปลี่ยนแปลง
ทำเหมือนแกล้งเหยียบย่ำจนช้ำใจ
รุ้งเจ้าเอ๋ยเคยโยงข้ามโค้งฟ้า
แล้วน้ำตาตื้นตันมันเอ่อไหล
พอเรียวรุ้งเลือนลบจบเยื่อใย
รักเหมือนไฟขาดเชื้อเมื่อลาเธอ
เหลือบมองกิ่งหูกวางกลางลมหนาว
ฟื้นเรื่องราวความหลังชั่วพลั้งเผลอ
เป็นบ่อยครั้งที่ยังคงหลงละเมอ
แอบฝันเก้ออีกหนถึงคนลืม
3 ตุลาคม 2547 10:55 น.
ทัดหทัย
เคยเคว้งคว้างกลางฝันอันว่างเปล่า
ชีวิตเหงาเงียบงันวันคืนหมอง
ประตูใจเจ็บช้ำมีน้ำนอง
เอ่อจากห้องหัวใจไร้คนแล
ผ่านวันที่ทุกข์ท้นคนถากถาง
แล้วระหว่างอ่อนเพลียหลบเลียแผล
ลูกผู้ชายคนนี้เหมือนขี้แย
ต้องการแค่น้ำใจใครสักคน
เธอปลอบทุกข์ปลุกศรัทธาให้กล้าสู้
เพื่อเรียนรู้รักใหม่ได้อีกหน
เทพธิดาผู้ปรานีมีตัวตน
ช่วยฉุดพ้นห้วงท้อทรมาน
จากคืนวันเวิ้งว้างเธอสร้างหวัง
เจอทุกครั้งถ้อยคำช่างฉ่ำหวาน
จึงเสียงของความฝันส่งสัญญาณ
ว่าต้องการบังอาจเป็นทาสเธอ
25 สิงหาคม 2547 17:38 น.
ทัดหทัย
อาจเป็นเพียงเพราะว่าเธอน่ารัก
และรู้จักรู้ใจไม่หุนหัน
แล้ววันหนึ่งซึ่งเราเข้าใจกัน
เธอถูกฉันหลงรักอย่างปักใจ
คอยอบอุ่นโอบเอื้อเหนือใครอื่น
คอยหยิบยื่นศรัทธาคราหวั่นไหว
คอยร่วมยิ้มยินดียามมีชัย
คอยถามไถ่อาทรกัน..นั่นคือเธอ
มิใช่เพียงแค่พร่ำถ้อยคำหวาน
แต่ทุกการกระทำสม่ำเสมอ
มิใช่เฝ้าเอาใจเมื่อได้เจอ
แต่ไม่เผลอเมินเฉยเลยสักที
เธอเปี่ยมความจริงใจให้คบหา
ฉันจึงกล้าเทใจให้เต็มที่
ทั้งไม่ต้องคอยกังวลหึงคนดี
เพราะไม่มีอะไรเหนือความเชื่อใจ
หน้าส่วนตัว
911
