มิอาจห้าม ความนัย มิให้รัก ประสบพักตร์ ก็รักเธอ แต่แรกเห็น เก็บงำถ้อย ร้อยความนำ เกินจำเป็น เปรียบดังเช่น คนใบ้บ้า มิน่าเลย มิอาจห้าม ความคำนึง คิดถึงพี่ เป็นเช่นนี้ มานานเนิ่น แกล้งเมินเฉย มิกล้าพบ สบสายตา ประหม่าเลย กลัวมันเอ่ย เผยความใน ให้พี่รู้ มิอาจบอก ความนัย ว่าใจรัก ยากยิ่งนัก ใจดวงนี้ มิอาจสู้ หากบอกไป ใจกลัวเหลือ เมื่อพี่รู้ โอ้ยอดชู้ อาจหมางเมิน เดินจากไป