26 กุมภาพันธ์ 2550 17:36 น.
ทัชมาฮาล
เก็บในใจ มานานเนิ่น เกินไปแล้ว
ตั้งใจแน่ว แน่ไว้ ในใจนี้
จักไม่บอก ให้เธอรู้ แม้สักที
ฝังจนจม ใจดวงนี้ มิเอ่ยไป
รู้ว่าเรา แตกต่าง ระหว่างกัน
เธอเป็นฝัน สุดฟ้า เกินเอื้อมไหว
ไม่กล้าหรอก บอกเผย เฉลยไป
ถึงความใน สุดจะรัก มิพักวาย
15 กุมภาพันธ์ 2550 10:58 น.
ทัชมาฮาล
คิดถึงคน อยู่ไกล เพียงใดเล่า
มิรู้เจ้า อยู่ไฉน เป็นไรหนอ
มิรู้ว่า ยังคิดถึง ยังเฝ้ารอ
รู้บ้างไหม ใครใจฝ่อ ท้อแท้ใจ
จากเจ้ามา ยังโคตา คินาบาลู
อยากให้รู้ ยังคิดถึง อยู่ไม่หาย
แม้จะจาก ในวันนี้ ก็เพียงกาย
แต่เหมือนเดิม ในหัวใจ มีเพียงเธอ
ท้องฟ้าคราม งามเด่น เห็นห่างห่าง
ยังไม่วาง ครุ่นคิด อย่างไผลเผลอ
อยากให้มี คนคนนี้ อยากเพียงเจอ
อยากให้เธอ ได้มาชม สุขสมพลัน
คลื่นทะเล สาดซัด ดังครืนครืน
มีเธอยืน ข้างเรียง เคียงกับฉัน
ดูทิวเขา ตัดท้องฟ้า ข้างข้างกัน
จักไม่สน เลยคืนวัน แม้ผ่านไป
5 กุมภาพันธ์ 2550 15:01 น.
ทัชมาฮาล
************************************************
ดั่งลอยคอ รอคน จนใจท้อ
รอแล้วรอ จนพอ จนหวั่นไหว
จะรอดี ไม่รอดี หรืออย่างไร
นานเกินไป แล้วที่รอ ท้อแท้ทรวง
ยอมตัดใจ ตัดเยื่อใย ใจดวงนี้
เจ็บทวี เจ็บครั้งนี้ ช่างใหญ่หลวง
ดีกว่ารอ แล้วรอ ไม่หลุดล่วง
เจ็บหน่วงหน่วง เนิ่นนาน ไม่ผ่านไป
โอ้อนาถ ขาดใจ เพียงใดหนอ
เมื่อไม่รอ ยอมตัด สวาทหาย
มีแค่เรา ที่รู้ลึก ในหัวใจ
หวังเล็กๆ เพียงใด ให้กลับมา
2 กุมภาพันธ์ 2550 17:21 น.
ทัชมาฮาล
วันนี้
ได้แต่จมดิ่งในความครึกโครม
อดกลั้นกับความร้าวใจที่ถาโถม
ปลอบประโลมตัวเองให้ทนไป
สะกดกลั้นน้ำตา
แม้ถวิลหาเขาสักเท่าไหร่
ฝืนทนอยู่ทำหน้าที่ต่อต่อไป
ไม่นานหรอกที่หัวใจกลับมาดี
ในโลกที่เสียงดังวุ่นวาย
มีเพียงใจที่หนวกบอดดวงนี้
ไม่รับรู้ ไม่รับรส ไม่รักดี
เจ็บจนชาทุกนาทีทุกวันไป
ไยต้องร่ำร้อง เรียกร้อง
ก็คงต้องถูกหยามว่าไม่เอาไหน
เมื่อไม่รัก ต้องยอมรับ ต้องทำใจ
ปิดตัวเอง เพื่อเริ่มรักใหม่ ในสักวัน
หน้าส่วนตัว
887
