30 มกราคม 2549 12:30 น.
ทะเลไม่เคยหลับ
ในเส้นทางสายชีวิตของคนแต่ละคนย่อมไม่เหมือนกัน
จุดเริ่ม...ต่าง จุดจบ...ต่าง
สวยงาม...แสนเศร้า...ไม่เหมือนกัน
เส้นทางเหล่านั้นอาจบังเอิญมาบรรจบเป็นเส้นเดียว
แต่ก็หลายต่อหลายครั้งที่มันเพียงแค่ตัดกันในช่วงสั้นๆ
แล้วก็แยกจากกันไป...คนละทิศ
บางเส้นสายแยกไปแล้วยังกลับมาเชื่อมกันอีกครั้ง
หรือหลายต่อหลายครั้ง
บางเส้นเชื่อมกันไป...และจบลงด้วยกัน
ตอนนี้เส้นทางของฉัน...เชื่อมอยู่กับเส้นทางของเธอ
เราพบกัน...และตกลงใจจะไปด้วยกัน
แต่ชีวิตคนเรามีทางแยกแตกแขนงไปเสมอ
จะเลี้ยวซ้าย...ขวา หรือตรงไป ก็ขึ้นอยู่กับการตัดสินใจ
หลายคนเรียกเส้นทางที่หันเหออกไปนี้ว่า "โอกาส"
โอกาสที่แต่ละคนพบ ต่างกันไป
เส้นทางที่ให้เลี้ยวเล็กบ้างใหญ่บ้าง
บางเส้นขรุขระ บางเส้นสวยงาม
แล้วแต่จังหวะและการตัดสินใจที่ต่างกัน
และตอนนี้เธอก็ได้พบโอกาส...ทางแยกที่สวยงาม
แต่เธอก็กลัวและลังเล...กับการที่ต้องเลี้ยวไปตามทางสายใหม่
ยังรักเธออยู่..ไม่ใช่ว่าไม่รัก
กับการบอกให้เธอไป...ห่างไกลจากฉัน
รู้ไหมว่าเธอไม่ได้เจ็บปวดเพียงคนเดียว
แต่ยังมีฉัน...ที่รู้สึกไม่ต่าง
เข้าใจดีว่าการตัดสินใจให้เธอไปครั้งนี้
อาจทำให้สายลมพัดพาเธอไปจากชีวิตฉันตลอดกาล
แต่ตราบใดที่เราไม่กล้าที่จะก้าวเดิน
แล้วเมื่อไรเล่าที่ชีวิตเราจะก้าวไป
จงมั่นใจในหัวใจของเราทั้งสอง...ทั้งของฉันและของเธอ
เพียงเชื่อเอาไว้ว่า
สิ่งใดที่เป็นของเรา มันจะเป็นของเราเสมอ
หากการที่เธอเดินไปตามทางสายนั้นทำให้เธอพบใครที่ใช่กว่า
ก็โปรดจงเลือกเขา...อย่าลังเล
เพราะโอกาส...คือการค้นหาสิ่งที่ดีกว่าให้กับชีวิต
เหยียบดินคนละผืน แต่เรายังอยู่ร่วมฟ้า
ก้าวย่างไปตามทางคนละสาย แต่ยังคงเป็นโลกใบเดียวกัน
กายห่าง แต่ใจใกล้
ไม่เห็นหน้า แต่เรายังอยู่ด้วยกันเสมอ
แม้อนาคตจะมองไม่เห็น แต่ฉันรู้ได้ด้วยหัวใจฉัน
ไม่ว่าเส้นทางจะอยู่ห่างไกลกันแค่ไหน
เธอจะเป็นส่วนหนึ่งของหัวใจฉัน...เสมอไป
26 มกราคม 2549 16:06 น.
ทะเลไม่เคยหลับ
โฆษณาบางชิ้นจึงเรียบง่าย เหมือนการให้คำตอบเด็กซักคน
หลายปัญหาที่เรากำลังเผชิญ ดูเหมือนมันจะกลายเป็นเรื่องยากขึ้นเมื่อเรายิ่งโตขึ้น บางเรื่องเป็นปัญหาเดิม...
แต่ทำไมเมื่อก่อนเรามองว่ามันเป็นเรื่องง่าย
เราน่าจะลองตัดสินปัญหา..หรือหาวิธีแก้แบบเด็กๆ
เหมือนเล่นๆ ก็เบื่อ..เบื่อก็นอน..ตื่นก็ลืม มาเล่นต่อได้
เวลาเด็กทะเลาะกัน...ก็ไม่เคยโกรธกันข้ามปี
อย่างมากก็ข้ามคืน..วันรุ่งขึ้นก็ต้องมีใครสักคนมาขอคืนดี
และไม่จำเป็นว่าต้องเป็นฝ่ายผิดเริ่มก่อน
ไม่เคยมานั่งคิดกันว่าใครผิดใครถูก
ขอเพียงแค่รู้สึกว่า...ยังอยากเป็นเพื่อนเล่นกับเขาอยู่
คนถูก...ก็กล้าพอที่จะเดินไปพูดคุยกับคนผิดก่อน..โดยไม่รู้สึกเสียหน้า
ทำไมเราไม่ทะเลาะกันให้เหมือนเด็ก..
อะไรทำให้เราเปลี่ยนไป เรารู้จักคำว่า ผิด หรือ ถูก เมื่อโตขึ้น
ถูกสอนว่า ผิด ก็ต้องเป็นฝ่ายขอโทษ
เมื่อไม่ผิด ก็ไม่ต้องสนใจ...มีคำว่า ศักดิ์ศรี ให้เราสะกดให้ถูก
คิด ให้มาก เมื่อเผชิญกับปัญหา...
เราใช้ความรู้ให้คำตอบ มากกว่าใช้หัวใจตัดสิน
แต่ทำไมผลลัพธ์ที่ได้...มันกลับทำให้เรานอนไม่หลับ...ตื่นมาก็ไม่ลืม
ในขณะที่เราเป็นเด็ก...
เราเป็นฝ่ายถูก...แถมเราเป็นฝ่ายผูกมิตรก่อน
เราแก้ปัญหาด้วยวิธีง่ายๆ ที่ผู้ใหญ่คงทำไม่ได้
แต่มันกลับทำให้เรานอนหลับสนิทจนถึงรุ่งเช้า...
ที่อาจจะฝันบ้าง...
ก็เป็นเรื่องราวที่เราจะเล่นกันในวันถัดมา..
เท่านั้นเอง...
Lovers
0 คน เลิฟทะเลไม่เคยหลับ
หน้าส่วนตัว
1140
