2 กรกฎาคม 2547 20:41 น.
ทะเลไม่เคยหลับ
ไม่เข้าใจเลยว่าทำไมทุกคนต้องมีความรัก ก็รู้รู้กันอยู่ว่าที่ใดมี ความรัก.. ที่นั่นมีทุกข์..จริงมั๊ยคงไม่มีใครปฏิเสธว่า ความรักทำให้เกิดความทุกข์ แต่มีอีกหลายคนเถียงว่าความรัก..ทำให้คนเรามีความสุขต่างหาก ถึงแม้ว่าในความสุขนั้นจะมีความทุกข์อยู่ก็ตามทีเถอะ บางคนต้องทำอะไรบางอย่างเพื่อคนที่รัก ทั้งทั้งที่ตัวเองไม่เคยทำ ก้อทำ
...แปลกไหม มันไม่ใช่เพราะอิทธิพลของความรักหรอกหรือที่ทำให้ใครบางคนถึงกับเปลี่ยนตัวเองไปได้ถึงขนาดนั้นและส่วนใหญ่ก็คิดว่า เป็นเพราะความรัก คนบางคนจึงยอมเปลี่ยนตัวเอง ความรักมีพลังวิเศษ...ที่ทำให้คนที่อยู่ในโลกสีชมพูใบนั้นมองอะไรก็สวยงามน่ารื่นรมย์ ....ทั้งวัน คุณจะรู้สึกมีความสุขเมื่อได้ใกล้ชิดคนที่คุณรัก รู้สึกว่าคุณเป็นคนพิเศษของเขา รู้สึกว่าคุณมีพลัง สดชื่น ทุกอย่างรอบๆ ตัวของคุณดีไปหมด ทุกสิ่งทุกอย่างสวยงาม
แต่....เมื่อวันใดที่ความรักที่คุณ ไม่เป็นอย่างที่คุณคิด อาจจะเริ่มจากความคิดเห็นไม่ตรงกัน ไม่มีการให้อภัย ไม่มีใครยอมใคร เมื่อใครทำผิด ไม่มีการมองข้าม สิ่งที่เป็นข้อบกพร่องของเขาและเธอ ไม่มีการยอมรับในความเป็นเขา หรือเธอ ต่างคนต่างมีทิฐิ เมื่อนั้นความรักของคุณเริ่มจะเกิดปัญหา ยิ่งถ้ามีการเว้นระยะเวลาของการพูดคุยกันด้วยแล้ว ความไม่เข้าใจ ความขัดแย้งมันจะเริ่มก่อตัวขึ้นอย่างช้าๆ จนในที่สุดเมื่อถึงวันนั้น วันที่สองคนเดินทางมาถึงปลายทางแห่งรักแล้ว มันก็จะพบกับทางแยกซึ่งต่างคนก็ต่างจำเป็นต้องแยกย้ายกันไปคนละทาง กับความเสียดาย วันเวลาที่ผ่านมาและความรู้ดีดีที่เคยมีให้แก่กันกับหัวใจที่บอบช้ำทั้งสองดวง แต่ความรัก..ก็ยังเป็นความรัก บางคนสมหวัง..บางคนผิดหวัง อยู่ที่ว่าใครจะฉลาดพอที่จะประคองความรักที่เกิดขึ้นมานั้นให้อยู่ได้ตลอดรอดฝั่ง
****อยากจะบอกว่าอย่าพยายามใช้อารมณ์ในการพูดคุย..หรือแก้ปัญหากันอีกเลย ในวันที่เราไม่เข้าใจกันให้นึกวันที่เรามีความสุข..วันที่เราร่วมกันฝ่าฟันอุปสรรค และวันที่เรารักกัน*** อย่าให้เพียงวันนี้วันเดียว...เป็นวันที่ทำลายทุกทุกวันดีดีที่เราได้สร้างมันขึ้นมา
//// ขอให้คุณจงมีความสุขกับความรักของคุณ
2 กรกฎาคม 2547 19:45 น.
ทะเลไม่เคยหลับ
การเดินทางบนถนนของชีวิตของแต่ละคนนั้นล้วนแตกต่างกัน ชีวิต
แต่ละชีวิตล้วนแต่มีทางเดินของตัวเอง เพียงแต่ว่าทางที่เราจะเดินนั้น
เรา..เป็นผู้ที่เลือกเดินด้วยตัวของเราเอง น้อยคนนักที่จะมีคนอื่นๆ มาบงการชีวิต ขีดเส้นทางเดินให้กับเรา ในเมื่อแต่ละคนเลือกเดินบนเส้นทางชีวิต..
ที่เราเป็นผู้กำหนด การเดินบนเส้นทางนั้น ก็ย่อมแตกต่างกันและจุดหมายหรือเส้นชัยนั้นก็ไม่เท่ากัน บางคนใช้เวลามากในการเดินทาง บางคนใช้เวลาน้อยกว่า เวลาก็ใช้ไม่เท่ากัน ในแต่ละทางเดินนั้นให้มองย้อนไปว่าคุณได้เก็บเกี่ยวประสบการณ์ที่เกิดขึ้นระหว่างทางเดินนั้นได้มากน้อยเพียงใด ประสบการณ์บางประสบการณ์ได้เป็นบทเรียนชีวิตอย่างดีให้กับบางคน และได้เป็นอุทาหรณ์ให้กับคนรุ่นหลัง และบางประสบการณ์ได้เป็นบทพิสูจน์ความแข็งแกร่งของจิตใจ
ในระหว่างทางเดินที่พวกคุณกำลังเดินอยู่นั้น ต่างคน..ต่างเดิน ก้าว...ก้าว..และก้าว โดยไม่สนใจว่าใครจะล้ม จะเหนื่อย อยากบอกพวกคุณว่า ลองเดินช้าลง แล้วลองหันมองคนรอบข้างดูว่าเขาเป็นอย่างไรกันบ้าง ถ้าคุณเห็นเขาล้ม..
อยากบอกกับคุณอีกว่าโปรดยื่นมือของคุณให้กับเขาได้ลุกขึ้นมาเดิน.. ไปพร้อมกับคุณ อย่าพยายามคิดว่าเส้นทางชีวิตนี้ต้องแข่งขัน ถ้าคุณคิดเช่นนั้น..คุณก็จะไม่ได้ไมตรีและมิตรที่ดี จุดหมายปลายทางที่จะต่างคนต่างไปถึงนั้นไม่สำคัญไปกว่าระหว่างทางที่คุณเดินมานั้นคุณได้เจอะเจออะไรมาบ้าง บางครั้งคุณได้พบความสุข บางครั้งคุณอาจเสียใจ ท้อแท้ ร้องไห้ หรือผิดหวัง สมหวัง ซึ่งในทางเดินชีวิตทุกคนก็จะได้รับความรู้สึกเหล่านี้เหมือนๆ กัน แล้วแต่ว่าใครจะรู้เท่าทันอารมณ์ รู้จักใช้ประสบการณ์ รู้จักปล่อยวาง สิ่งที่เกิดขึ้น เพราะทุกสิ่งในโลก
ย่อมมีการเปลี่ยนแปลงและเปลี่ยนไป เราไม่ควรยึดติดกับสิ่งใดใด ถ้าคิดได้เช่นนี้ คุณก็จะพบกับความสุข ถึงแม้วันนี้ใครก็ตามที่มีความทุกข์อยู่ท่วมท้นหัวใจและคิดว่าไม่มีทางออก ขอให้คุณโปรดมองย้อนกลับไปตามทางที่คุณเคยเดินมา ให้คุณได้ไตร่ตรองว่าคุณได้ผ่านอะไรมาบ้าง อุปสรรคต่างๆ ที่คุณเคยฝ่าฟันมา เพียงปัญหาที่เกิดขึ้นให้คุณมองปัญหาแล้วพยายาม ปัญหาของคุณย่อมมีทางออก
เพียงแต่อาจมีม่านมาบังตา..เท่านั้น ขอให้คุณจงใช้สติในการเดินทางบนถนนชีวิตนี้ด้วยความไม่ประมาท แล้วคุณก็จะใช้ชีวิตอยู่ในโลกเอียงๆ ใบนี้ อย่างมีความสุข
จะเป็นกำลังใจให้กับทุกคนที่พบอุปสรรคและปัญหาชีวิต..นะคะ