28 พฤศจิกายน 2549 12:41 น.
ทะเลไม่เคยหลับ
ในนิทานเรื่องหนึ่งของชาวเดนมาร์ก
มีคนคนหนึ่งนอนอยู่ในเวลากลางคืน มีนางฟ้าลงมาที่ห้องนอนของเขา
ชวนให้ไปเที่ยวสวรรค์กับนรก เขาก็ไป
นางฟ้าพาไปที่ที่หนึ่งบอกว่า ถึงนรกแล้ว" ที่นั้นเป็นห้องใหญ่ ๆ มีโต๊ะยาว ๆ
บนโต๊ะมีอาหารที่ประณีต อร่อยทุกประเภท มีคนนั่งอยู่หลายคน
นางฟ้าก็บอกว่า "นี่สัตว์นรก" คนเหล่านั้นนั่งมองอาหารที่น่ากินที่สุดในโลก
แต่ตัวเขาผอมเหลืองน่าสงสาร นางฟ้าบอกว่าที่นี่
อนุญาตให้กินอาหารดี ๆได้ แต่มีเงื่อนไขว่าต้องใช้ช้อนที่ยาวหนึ่งเมตร
เวลาตักอาหารเข้าปาก มันก็ไม่ถึงสักที มันหกลงพื้น
เขาเลยมีความวุ่นวายเดือดร้อนมาก พยายามตักอาหารเท่าไรก็ไม่ถึงปาก
เลยผอมเพราะอดอาหาร อยู่ใกล้ชิดอาหารที่อร่อย
แต่ไม่สามารถเอามาถึงปากของตน
นางฟ้าพาไปอีกห้อง บอกว่านี่สวรรค์
ห้องที่สองนี้มีลักษณะเช่นเดียวกับห้องแรกทุกประการ
เรามักจะคิดว่าสวรรค์กับนรกต่างกัน แต่ความจริงสวรรค์กับ! นรกนี้คล้าย ๆ กัน
มีโต๊ะอาหารยาว ๆ อาหาร ประณีตหลาย ๆ อย่างเหมือนกันหมด
มีเก้าอี้รอบ มีคนนั่ง แต่แปลกที่คนที่สวรรค์ยิ้มแย้มแจ่มใส
อ้วนท้วนสมบูรณ์สบาย ดูว่าเขากินอย่างไร
เขาก็ต้องใช้ช้อนยาวหนึ่งเมตรเหมือนกัน
เอ...ทำไมมันไม่เหมือนที่นรก?"
พอดูดี ๆ อ้อ! เห็นวิธีของชาวสวรรค์คือ
คนข้างหนึ่งของโต๊ะเขาตักอาหารด้วยช้อนยาว ๆ
เอาไปป้อนใส่ปากของคนตรงข้าม
คนอีกข้างก็ตักอาหารมาใส่ปากของคนข้างนี้
ก็เลยได้กินกันทุกคน อยู่อย่างสุขสบาย
สรุปว่า
*****ที่นรก**** คนคิดแต่จะได้อย่างเดียว
คิดแต่เรื่องความสุขของตัวเอง
คิดแต่ว่าเราจะได้อาหารที่เราชอบ
แต่ที่สวรรค์นั้น มีการช่วยเหลือกัน
มีความรักสามัคคีกัน
คำนึงถึงความสุขของคนอื่นด้วย
ก็ได้รับความสุขกันทุกคน
8 พฤศจิกายน 2549 16:13 น.
ทะเลไม่เคยหลับ
ความผิดพลาดที่ลูกได้ทำขึ้น ไม่ต้องการให้ใครใครต้องมาเสียน้ำตาอีก
ให้ลูกได้รับทุกข์ ทรมานคนเดียวก็พอ ไม่ต้องการให้แม่ ต้องมาร้องไห้
กับความผิดในครั้งนี้ของลูก ไม่ต้องการให้แม่ต้องมาทุกข์ใจ
ลูก..เป็นลูกที่แย่...ชาตินี้คงมีบุญแค่นี้..ที่จะมีชีวิตเป็นลูกของแม่
ถ้าลูกทำอะไรผิดพลาดไปหรือตัดสินใจทำอะไรลงไปโดยไม่บอกแม่
ลูกขอให้แม่อโหสิกรรมให้กับลูกด้วย...ลูกไม่อยากให้แม่ต้องร้องไห้
เพราะการกระทำของลูกอีก...ลูกคงมีบุญที่ได้เป็นลูกของแม่แค่นี้
ลูก..รักแม่มาก....
ถ้าชาติหน้ามี และถ้าลูกมีบุญพอที่จะเกิด ขอเกิดเป็นลูกของแม่อีกนะ
ชาตินี้ลูกคงหมดบุญแค่นี้ ลูกสัญญาว่าแม่จะร้องไห้กับการกระทำครั้งนี้
ของลูกเป็นครั้งสุดท้าย.......
ลูกอ่อนแอเกินไปที่จะมีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้
โลกนี้ไม่น่าอยู่แล้ว......
ลูกขอโทษ........
นับถอยหลัง.......วันตายของฉัน...........
7 พฤศจิกายน 2549 14:40 น.
ทะเลไม่เคยหลับ
เวลาผ่านเลยไป...แต่ละวัน..แต่ละวัน
แล้วฉันก้อพบว่า เมื่อฉันลืมตาขึ้นมา วันนี้...ฉันยังมีชีวิตอยู่...
ชีวิตของฉันที่มีแต่ร่างกาย..แต่ไร้วิญญาณ...ชีวิตที่อยู่ไปวันวัน
ไม่มีจุดหมาย..ไม่มีแม้แต่คำว่าพรุ่งนี้...
เพียงแต่...แค่ตื่นมา..รู้ว่ายังคงมีลมหายใจ
ก็ไม่รู้ว่า..จะมีลมหายใจอยู่ได้สัก..กี่วัน
บางคนเคยบอกว่า...ชีวิตนี้สั้นนัก...ไม่เท่าไหร่ก้อตายจากกันแล้ว
แต่ฉันว่ามันนาน...เพราะความรู้สึกของฉัน ณ ตอนนี้...ฉันไม่อยากมีชีวิตอยู่
ในโลกนี้อีกเลย....ไม่อยากอยู่จริงๆ ให้ฉันตายไปตอนนี้เลยก็ได้
เพราะฉัน...ไม่มีใคร..ที่ต้องห่วง..และไม่มีใคร..ที่มาเป็นห่วงฉัน
ไม่มีใคร..ที่รัก..และเข้าใจความรู้สึกของฉัน
ตอนนี้..เหมือนโลกทั้งโลกมีฉันเพียงคนเดียว..มันช่างโหดร้ายกับฉันจริงๆ
ไม่มีใครที่จะเป็นเพื่อนคอยปลอบโยน..ให้กำลังใจยามฉันล้า..ฉันอ่อนแอ
มีแค่น้ำตา...ที่เป็นเพื่อนกับฉันทั้งยามหลับและยามตื่น
ตอนนี้..ได้แค่หวังว่า...พรุ่งนี้...เมื่อฉันตื่นขึ้นมา..จะยังคงมีลมหายใจ..อีกไหม..เท่านั้นเอง
ได้แต่ยินยอมรับความเจ็บปวด และฉันจะอดทนแม้แทบขาดใจ
ไม่อาจจะวิ่งหนีความจริงที่มันโหดร้าย จะพร้อมจะยอมเข้าใจความเปลี่ยนแปลง
จะอยู่เพื่อเรียนรู้ความเจ็บปวด จะฝืนเดินต่อไปแต่ไร้เรี่ยวแรง
และคงมีที่สักวันหนึ่ง....
ฉันจะเข้มแข็ง ถึงแม้ไม่รู้ต้องนาน...ซักเท่าไร
7 พ.ย. 49
6 พฤศจิกายน 2549 16:17 น.
ทะเลไม่เคยหลับ
คืนนี้..........
จะข่มตานอนอย่างไร ในเมื่อภาพเก่าๆ ที่แสนจะปวดร้าวมันยังตามมาหลอกหลอนอยู่ทุกคืน
ทำไม? ..........ชีวิตถึงต้องมาเป็นแบบนี้.....คนที่ต้องรับกรรม...ทำไมต้องเป็นฉัน คนที่ต้องทนทุกข์...กับสิ่งที่โหดร้าย...ที่เกิดขึ้นกับชะตาชีวิต....ทำไมต้องเป็นฉัน เขาล่ะ...เขาได้รับอะไรกับการกระทำในครั้งนี้บ้าง.... คนเห็นแก่ตัว...คนใจดำ... คิดเอาแต่ความสุข..ผลประโยชน์..ความสบายของตัวเอง...ไม่เคยนึกถึงจิตใจของคนอื่น ว่าเขาจะรู้สึกอย่างไร? ผ่านวันผ่านคืน....ฉันไม่เคยลืม ความทรงจำที่แสนปวดร้าว
ทุกคืนต้องนอนร้องไห้..หลับพร้อมน้ำตา...ฉันไม่เหลือใครเลย...ไม่มีใครเลยในชีวิตนี้ หมดสิ้นทุกสิ่งทุกอย่าง...แม้แต่ครอบครัว...แม้แต่เลือดเนื้อของฉันเอง..ก็ไม่เหลือ แล้วฉันจะอยู่ดูโลกที่โหดร้ายอีกทำไม...................
ถ้า....ฉัน...เป็นอะไรไป....ขอบอกไว้เลยว่า...สาเหตุมันเกิดจากผู้ชายเลวๆ คนหนึ่งที่ไม่มีความรับผิดชอบ ที่มันเห็นแก่ตัว ฉันไม่มีวันอโหสิกรรมให้มันเด็ดขาด ฉันขอสาปแช่งให้มันได้รับทุกข์ทรมานเหมือนกับที่ฉันได้รับอยู่ทุกวันนี้...
ขอให้มันไม่มีความสุขไปตลอดชีวิต ขอให้วิญญาณดวงนั้นตามไปอาฆาตแค้นทุกภพทุกชาติไป
ขอให้สิ่งที่มันทำกับฉันเวรกรรมที่สร้างนี้ให้ไปเกิดกับคนที่มันรัก กับญาติพี่น้อง แล้วจะได้รู้ว่าหัวอกคนที่เป็นพ่อ แม่ เขาจะรู้สึกอย่างไร
ฉันไม่ขอยกโทษให้กับผู้ชายที่แสนเลวคนนั้น...ทำกับฉันเจ็บเจียนตาย... ขอให้มันได้รับทุกข์กับสิ่งที่มันทำกับฉันมากกว่าฉันหลายร้อยหลายพันเท่า......
5 พ.ย. 2549
23.58 น.
26 เมษายน 2549 17:56 น.
ทะเลไม่เคยหลับ
คุณเคยรู้สึกไหม ว่าชีวิตช่างลำบาก คุณไม่อยากอยู่ในสภาพแวดล้อมอย่างที่เป็นอยู่ คุณรู้สึกว่าชีวิตนั้น เป็นทุกข์ อาชีพการงานไม่ได้ดั่งใจ อะไร ๆ ก็ผิดพลาดไปหมด ? เรื่องราวต่อไปนี้ อาจจะเปลี่ยนแปลงทัศนคติที่คุณมีต่อชีวิตคุณได้ ผมสนทนากับเพื่อนคนหนึ่ง ถึงแม้ว่าเขาจะทำงานสองอย่าง รายได้แต่ละเดือนหักลบรายจ่ายแล้วยังเหลือแค่พันกว่า แต่เขาก็มีความสุขมากแล้ว ผมแปลกใจมากที่เขามีความสุขขนาดนั้นเพราะเขามีรายได้น้อย ต้องประหยัดมัธยัสถ์ จึงจะพอมีเหลือเลี้ยงดูคุณพ่อคุณแม่สูงอายุ พ่อตาแม่ยายภรรยาและลูกสาวอีกสองคน ไหนจะค่าใช้จ่ายต่าง ๆ จุกจิกภายในครอบครัว
เขาอธิบายให้ฟังว่า เป็นเพราะหลายปีก่อนเขาได้เห็นเหตุการณ์บางอย่างที่ประเทศอินเดีย ขณะนั้นเขาประสบปัญหาที่สาหัสมากสภาพจิตใจตกต่ำ จึงไปเที่ยวอินเดียเพื่อให้สบายใจขึ้น เขาได้เห็นกับตา ผู้หญิงชาวอินเดียคนหนึ่ง ถือมีดอีโต้ตัดแขนขวาของลูกตัวเอง สายตาที่หมดหวังของผู้หญิงคนนั้น และเสียงร้องครวญครางด้วยความเจ็บปวดของเด็กอายุสี่ขวบ จนบัดนี้ยังวนเวียนอยู่ในใจเขามิรู้ลืม คุณอาจจะถามว่า ทำไมแม่คนนั้นจึงต้องทำเช่นนี้ ? เป็นเพราะลูกของเธอซุกซนเกินไปหรือเปล่า? หรือเป็นเพราะแขนของเด็กติดเชื้อ ? ไม่ใช่ที่แท้ทำไปเพื่อให้เด็กสามารถไปขอทานตามถนน! แม่ผู้สิ้นหวังคนนั้นจงใจทำให้ลูกตัวเองพิการ เพื่อเขาสามารถออกขอทานตามท้องถนนได้ เพื่อนของผมคนนี้ตกใจแทบช๊อก ขนมปังในมือของเขาที่เพิ่งกินได้ครึ่งก้อนตกหล่นลงพื้น ทันทีทันใดก็มีเด็ก ๆ ห้าหกคนกรูกันเข้ามา แย่งชิงขนมปังที่เลอะทรายบนพื้น เหมือนกับปฏิกิริยาอัตโนมัติเวลาผจญกับความหิวโหย
เขาตกใจกับเหตุการณ์ดังกล่าว ไกด์ของเขาขับรถพาเขาไปยังร้านขนมปังที่ใกล้ที่สุด เขาเข้าไปในสองร้านของละแวกนั้น ขอซื้อขนมปังทั้งหมดในร้านเจ้าของร้านขนมปังแปลกใจมาก แต่ก็ยินดีขายขนมปังทั้งหมดให้เขา เขาใช้เงินทั้งหมดไม่ถึงหนึ่งร้อยเหรียญ ซื้อขนมปังมาประมาณสี่ร้อยกว่าก้อน (ตกก้อนละไม่ถึง 25 เซน) แล้วใช้อีกหนึ่งร้อยเหรียญซื้อของใช้ประจำวันและแล้ว เขาก็นั่งบนรถบรรทุกที่บรรทุกขนมปังไว้เต็มคันรถ ขับไปบนถนน ขณะที่เขาแจกจ่ายขนมปังและของใช้ประจำวันให้กับเด็ก ๆ ซึ่งพิการเป็นส่วนใหญ่นั้นพวกเขาล้วนโค้งคำนับให้ด้วยความดีใจนั่นเองเป็นครั้งแรกในชีวิตที่เขาคิดได้ว่าทำไมคนเราจึงสามารถละทิ้งศักดิ์ศรีของตนเองเพียงเพื่อชิ้นขนมปังราคาไม่ถึง 25 เซน
เขาเริ่มบอกตนเองว่าตนเองนั้นโชคดีแค่ไหนเขามีร่างกายครบสามสิบสอง มีอาชีพการงานมีครอบครัว มีโอกาสบ่นว่าอาหารชิ้นไหนดี อาหารชิ้นไหนไม่อร่อย มีโอกาสสวมใส่เสื้อผ้า มีโอกาสครอบครองสิ่งของมากมายที่คนเหล่านี้ไม่มี ตอนนี้ ผมเริ่มคิดได้และตระหนักได้ว่า ชีวิตของผมมันย่ำแย่จริงหรือ? บางทีมันอาจไม่ได้ย่ำแย่ขนาดนั้นก็ได้
คุณละ?บางทีเมื่อครั้งหน้าคุณรู้สึกว่าชีวิตของตนกำลังย่ำแย่ ลองคิดถึงเด็กคนที่ต้องเสียแขนเพื่อเป็นขอทานคนนั้นดูสิ !!! "ความรู้สึกพอ" ไม่ใช่มาจากการเติมเต็มสิ่งที่คุณต้องการ แต่มาจากการตระหนักว่าคุณมีมากมายและเพียงพอเมื่อประตูแห่งความสุขปิดลง ประตูอีกบานหนึ่งก็จะเปิดออก แต่บ่อยครั้งเรามัวแต่จ้องบานประตูที่ปิดลงเท่านั้น ไม่ได้สังเกตเห็นประตูอีกบานหนึ่งที่เปิดออกเพื่อเรา จริงอยู่พวกเรามักจะรู้ว่าตนเองมี ก็ต่อเมื่อเราสูญเสียมัน แต่พวกเราก็ต้องคอยจนกว่าของสิ่งนั้นมาถึง จึงจะรู้ตัวว่าเราไม่มีมัน
การมอบความรักทั้งหมดให้กับผู้อื่น มิได้หมายความว่าเราจะได้รับความรักตอบกลับมาอย่างเท่าเทียมกัน
อย่าหวังว่ารักผู้อื่นแล้วผู้อื่นจะรักตอบ
จงสนใจแค่ให้ความรักนั้นเติบโตขึ้นในใจพวกเขา แต่ถ้าไม่เติบโตขึ้นเลย
ก็จงพอใจกับความรักที่เติบโตขึ้นในใจของคุณเอง
ใช้เวลาเพียงแค่หนึ่งนาทีจึงจะทำลายคน ๆ หนึ่งได้
ใช้เวลาหนึ่งชั่วโมงจึงจะชอบคน ๆ หนึ่งได้
ใช้เวลาหนึ่งวันจึงจะรักคน ๆ หนึ่งได้
แต่ต้องใช้เวลาตลอดชั่วชีวิต จึงจะลืมคน ๆ หนึ่งได้
จงอย่ามองเพียงรูปภายนอก เพราะสักวันมันจะหลอกคุณ จงอย่ามองแค่ความร่ำรวย ทรัพย์สมบัติ เพราะสักวันมันจะซีดจางลง หาใครสักคนที่ยิ้มให้คุณ เพราะเมื่อมีร้อยยิ้ม จะทำให้อารมณ์ของคุณดีขึ้น หาใครสักคนที่ทำให้คุณอมยิ้มได้จากใจจริง บางครั้งเมื่อคุณคิดถึงใครสักคน ความคิดถึงนั้นอาจถึงขั้นให้คุณคว้าตัวเขาออกมาจากความฝัน โอบกอดตัวเขาเอาไว้ ไล่ตามความฝันของคุณเอง ไปยัง
ที่ ๆ คุณอยากไป เป็นอย่างคนที่คุณอยากเป็น เพราะคุณมีเพียงชีวิตเดียว ซึ่งหมายถึงมีเพียงโอกาสเดียว ในการทำสิ่งที่คุณอยากทำ
แปลจากบทความของ "โหว เหวินหย่ง" (เจ้าของผลงาน เกิดมาซน ทั้งสองเล่ม)
หน้าส่วนตัว
2094
Lovers
0 คน เลิฟทะเลไม่เคยหลับ
