7 ธันวาคม 2549 21:02 น.
ทะเลไม่เคยหลับ
ฉัน..ต้องเป็นคนเก็บกด
รู้สึกตัวเองว่าไม่มีค่า
เพราะ..เรื่องเลวร้ายที่ผ่านเข้ามา
ทำชีวาของฉันแทบมลาย
มาลองเป็นฉันดูบ้างไหม
มารับรู้ถึงความรู้สึกที่เป็นแบบนี้
ลองมาเป็นฉันสักวันแล้วเธอคงรู้ดี
ว่าทุกวันนี้..ฉันเป็นอย่างไร
7 ธันวาคม 2549 20:59 น.
ทะเลไม่เคยหลับ
ฉัน..ต้องเป็นคนเก็บกด
รู้สึกตัวเองว่าไม่มีค่า
เพราะ..เรื่องเลวร้ายที่ผ่านเข้ามา
ทำชีวาของฉันแทบมลาย
มาลองเป็นฉันดูบ้างไหม
มารับรู้ถึงความรู้สึกแบบนี้
ลองมาเป็นฉันแล้วเธอคงรู้ดี
ว่าทุกวันนี้..ฉันเป็นอย่างไง
7 ธันวาคม 2549 19:08 น.
ทะเลไม่เคยหลับ
คนที่ไร้ค่า
มีแต่น้ำตา..ไร้ซึ่งความหวัง
โดนทำร้ายจิตใจ..โดนทำลายชีวิตพัง
ไม่เหลือความหวังอะไรอีกเลย
นี่หรือที่เธอบอกว่าเป็นความหวังดี
เป็นทางออกที่ดีที่สุดแล้วใช่ไหม
ความหวังดีของเธอ...
กับการสูญเสียบางอย่างของฉันไป
ฉัน...ไม่เหลืออะไร...อะไรเลย
7 ธันวาคม 2549 17:49 น.
ทะเลไม่เคยหลับ
ไม่ต้องมาทำเป็นหวังดี
ไม่ต้องมาทำเป็นเอาใจใส่
ตบหัว..แล้วลูบหลัง มาทำแบบนี้อีกทำไม
ในเมื่อหัวใจของเธอ..มันไม่เคยหวังดี
ทำไปแล้วจะได้อะไรขึ้นมา
อย่านึกว่าน้ำตาฉันคงจางหาย
จะไม่มีรอยยิ้ม..เสียงหัวเราะของฉันอีกต่อไป
เพราะ..ตัวฉัน..มันไม่มีอะไรดีดีเลย
เธอ..ทำลายฉันทุกสิ่ง
ทำร้ายจิตใจฉัน..จนรู้สึกไม่มีค่า
เสียน้ำตา..เสียใจเท่าไหร่..กับเรื่องเลวร้ายที่ผ่านมา
แต่เธอ..คงคิดเพียงว่า..
อีกไม่นาน...เวลา..คงช่วยทำให้ฉันชาชิน
7 ธันวาคม 2549 09:42 น.
ทะเลไม่เคยหลับ
ความรักเปรียบเสมือนสายลม ไม่มีใครรู้แหล่งที่มา
และไม่มีใครบอกได้ว่า มันจะพัดพาไปในทิศทางใด
ผิดกันที่ว่า สายลมไม่เคยทิ้งร่องรอย
แต่ความรัก.........หากพัดจากไป
มักเหลือไว้ซึ่ง...ความเจ็บปวดและคราบน้ำตา
"ความรัก" บางครั้งอยากได้ลิ้มลองและรู้จักกับมัน
บางครั้งเราอยากผลักไส แต่บางครั้ง เรารู้สึกโหยหา
ไขว่คว้าอย่างบ้าคลั่ง
มีใครเคยหาเหตุผลให้กับการกระทำของหัวใจ
ทำไมเราจึงรู้สึกดีดีกับคนแปลกหน้าที่เพิ่งรู้จัก
ทำไมเรายอมเลิกทำในสิ่งที่เราเคยชอบ
ทำไมเราจึงอยากแบ่งปันทุกอย่างในชีวิต
ให้กับคนแปลกหน้าคนนั้น
ทั้งทั้งที่รู้ว่ามีรักย่อมมีทุกข์
แต่เราก็พาตัวเองไปสู่วังวนของมัน
หรือความรักเป็นเพียง
ภาพ-ลวง-ตา
ไม่มีสิ่งใดยั่งยืนและแน่นอน
ทุกสิ่งทุกอย่างย่อมมีการเปลี่ยนแปลง