5 สิงหาคม 2547 12:39 น.
ทะเลไม่เคยหลับ
ความรักเปรียบเหมือนผึ้ง
มีน้ำหวานให้ชื่นใจ
มีเหล็กในให้เจ็บปวด
แล้วมีปีกบางๆ.......
เพื่อบินจากไป
5 สิงหาคม 2547 12:28 น.
ทะเลไม่เคยหลับ
มาบอกรักฉันทำไม
ถ้าหัวใจเธอหวั่นไหว
ไม่ได้คิดจริงจัง..จริงใจ
แกล้งหวง..ห่วงใย..ทำไมกัน
บอกให้ฉัน...รอ
ขอให้ฉันรักอย่าแปรผัน
พอฉันแบ่งปันความผูกพัน
เธอกลับทำฝันฉันขาดรอน
ถ้าจะมีอะไรเปลี่ยนไป
ขอให้ฉันได้ทำใจก่อน
ไม่ใช่อยู่อยู่ก็มาตัดรอน
แล้วก็ซ่อนตัว..ซ่อนใจ
......หายไป.......
5 สิงหาคม 2547 12:20 น.
ทะเลไม่เคยหลับ
เป็นอย่างไรบ้าง
ยามที่ทุกสิ่งลางเลือนไกลคล้ายฝัน
ยามที่ไม่เหลือความผูกพัน
ยามที่วันหวาน..หวาน..ร้างลา
ไม่ได้มาตอกย้ำ
เห็นเธอชอกช้ำยิ่งเจ็บกว่า
เห็นเธอ...เสียน้ำตา
ฉันยิ่งปวดปร่ากว่าใคร
ร้องไห้เถอะนะ
ฉันจะซับน้ำตาให้
คอยเกื้อหนุนให้กำลังใจ
คอยห่วงใยทุกเวลา
ไม่ได้หวังสิ่งใด
เธออย่าหวั่นไหว..หวาดผวา
เพียงอยากเห็นเธอเข้มแข็ง
กว่าวันที่ผ่านมา
ถึงวันนั้น...ฉันจะลาไปเอง
3 สิงหาคม 2547 20:43 น.
ทะเลไม่เคยหลับ
หากว่าทุกข์หากว่าท้อ
ก็อยากขอให้คิดถึงกันบ้าง
เท่าที่มี...ฉันอาจช่วยไม่ได้สักอย่าง
แต่จะมานั่งอยู่ข้างๆ
นั่งเท้าคาง...เป็นเพื่อนเธอ
3 สิงหาคม 2547 20:34 น.
ทะเลไม่เคยหลับ
มีคำพูดมากมาย
แต่ฉันไม่อาจอธิบายออกมาได้
คำว่า..รัก..ฉันไม่รู้จะพูดอย่างไร
มันไม่ง่ายและคงไม่สำคัญ
ฉันไม่รู้เลย.....
ว่ามันจะเคยมีความหมายเพียงนั้น
ฉันนึกว่าเพียงการกระทำคงเทียมทัน
คำสั้น..สั้น..ไม่รู้ว่าเธอนั้น..เฝ้ารอ
ฉันไม่รู้ว่าเธอกริ่งเกรง
ตอนนี้ฉันเองจะต้องเป็นคนวอนขอ
คำขอโทษไม่รู้ซักเท่าไหร่จึงจะพอ
ที่ปล่อยเธอรอ...จนเกือบสายไป