7 กรกฎาคม 2547 11:05 น.
ทะเลไม่เคยหลับ
แบ่งความรักให้ฉันสักนิด
หอบความคิดถึงมาฝากฉันบ้าง
อย่าปล่อยให้ฉันฝันเลือนลาง
ทั้งยังมีเธอเคียงข้างใจ
ห่วงใยสักหน่อย..
อย่าปล่อย..ให้อ้างว้าง..หวั่นไหว
อาทรสักนิดเป็นไร
รู้บ้างไหม..น้อยใจเหลือเกิน
7 กรกฎาคม 2547 10:15 น.
ทะเลไม่เคยหลับ
ฉันนั่งอยู่กับความว่างเปล่า
มีความเหงาคอยอยู่เป็นเพื่อน
หยาดน้ำตารินไหลให้ลืมเลือน
ความหลังครั้งนั้นย้ำเตือนวันวาน
คิดถึงเธอ..คนว่างเปล่า
ที่ผ่านมาดั่งเงา..ดังภาพฝัน
ในที่สุดต้องพลัดพรากไปจากกัน
ทิ้งไว้เพียงคืน-วัน..และสัญญา
สุดท้ายก็เหลือฉันคนว่างเปล่า
มีเพียงความเหงาคอยห่วงหา
ทิ้งไว้เพียง..น้ำตา
อยูกับวันเวลาอันเจ็บร้าว..แสนยาวนาน
7 กรกฎาคม 2547 08:32 น.
ทะเลไม่เคยหลับ
เพื่อนบอกว่า..เธอมาหา
บอกกับตัวเองว่า..ไม่น่าใช่
แต่ลึกลึก..แค่นี้ก็ดีใจ
ไม่กล้าโทรกลับไป...
กลัวเธอบอกว่า..ไม่ใช่
----ไม่ได้มา-----
6 กรกฎาคม 2547 18:56 น.
ทะเลไม่เคยหลับ
วันนี้..ก็เหมือนทุกวัน
ไม่มี..ใคร..อยู่ใกล้
ห่วงใย..และดูแล
แต่ก้อช่างเถอะ
ฉันไม่เห็นแคร์
เดี๋ยวจะหาว่าฉัน..ไม่แน่
กะอีแค่..อยู่คนเดียว
6 กรกฎาคม 2547 18:46 น.
ทะเลไม่เคยหลับ
อยากเก็บฝัน..นำมาฝาก
อยากมอบรัก..เอามาให้
อยากร้อยดาว..เป็นมาลัย
มาคล้องไว้กับใจเธอ
แต่ทุกสิ่งที่มีให้
มันคงไม่มีความหมาย
จึงอ้างว้างอยู่เดียวดาย
กลางหาดทราย..สายลม..และแสงดาว