30 กรกฎาคม 2547 17:42 น.
ทะเลไม่เคยหลับ
มีอะไรในใจหรือเปล่า
บอกเล่าหน่อยได้ไหม
เพียงเธอเงียบหายไป
ก็อดใจหายไม่ได้ทุกที
ทุกข์ใจอะไรหรือเปล่า
ถึงได้เงียบหายไปอย่างนี้
ยังห่วงใยเหมือนเดิมนะคนดี
ยังไงซะวันนี้...
ฉันก็ยัง.............ไม่มีใคร
30 กรกฎาคม 2547 16:16 น.
ทะเลไม่เคยหลับ
เธอเพียงถามถึงความรู้สึก
ในส่วนลึกลึกคิดนึกเช่นไร
ฉันถามใจตัวเอง.....
ใจอวดเก่งตอบว่า..ไม่
ไม่มี...ไม่มีใคร
มาทำให้หวั่นไหวได้เลย
เธอที่เคยทายทักก็ชาเฉย
เปลี่ยนจากคนคุ้นเคย
แล้วก็เลยหายหน้าไป
ใจเลยแอบสะอื้น
ลองฝืนถามใจใหม่
ตอนนี้รักใครมั๊ย
แต่ใจแข็งว่า ไม่แน่
แต่แคร์เธอ
30 กรกฎาคม 2547 16:08 น.
ทะเลไม่เคยหลับ
อย่าบอกว่ารักเลย
ถ้าเอ่ยเพราะว่าเธอเหว่ว้า
หรือเพราะความเวทนา
รู้ไว้ด้วยว่าฉันไม่ยินดี
มันไม่มีค่าหรอก
ถ้าจะบอกกันเพราะอย่างนี้
คิดซักหน่อย..
ถึงความรู้สึกลึกลึก..ที่เธอมี
อาจจะไม่ใช่ความรู้สึกที่...เธอเข้าใจ
30 กรกฎาคม 2547 13:30 น.
ทะเลไม่เคยหลับ
มิใช่เป็นเพียงบางสิ่งที่ผ่านไป
แต่เป็นความเข้าใจระหว่างเรา
อบอุ่น..ลึกลึก..ในความเหงา
อาจจะปวดร้าวบ้างในบางครา
บางครั้ง...ผ่านมาแล้วเลยลับ
ดูราวกับไม่มีค่า
ไม่ได้คิดถึงกันตลอดเวลา
แต่ใช่ว่าจะลืมเลือน
ถึงอยู่ไกลก็อาจเหินห่าง
อาจจะแตกต่างในความเหมือน
ฤดูกาลผ่านไปกี่ปีเดือน
ยังเป็นเพื่อนเพราะเรา...เข้าใจกัน
30 กรกฎาคม 2547 11:02 น.
ทะเลไม่เคยหลับ
อยากมีคนรัก...คอยห่วงใย
อยากมีใคร...ไว้คิดถึง
อยากมีความรู้สึก...ลึกซึ้ง
อยากเป็นหนึ่งในใจใครบางคน
แต่ใจกลับเปล่าว่าง
กลับเคว้งคว้างและสับสน
เหน็บหนาวสุดจะทน
ใครบางคนไม่สนใจ
ส่งสายตาไปต่อว่า
ว่าปวดปร่าว่าหวั่นไหว
เธอมองผ่านเลยไป
ไม่เข้าใจกันเสียเลย