10 กรกฎาคม 2547 09:35 น.
ทะเลไม่เคยหลับ
ได้แต่เพียงส่งความห่วงใยไปให้
คงอยู่ใกล้ได้ไม่เหมือนก่อน
ได้แต่ส่งความรู้สึกห่วงหาอาทร
รู้ไหมฉันร้าวรอนเท่ากับเธอ
ซึมซับไว้ในทุกความรู้สึก
เจ็บลึก..ลึก..กับเธออยู่เสมอ
เถอะ..แม้ไม่ได้เจอะเจอ
ก็ยังคิดถึงเธอตลอดมา
10 กรกฎาคม 2547 09:22 น.
ทะเลไม่เคยหลับ
อยากจะบอกว่าขอโทษ
เธออย่าโกรธฉันได้ไหม
ทุกทุกอย่างที่ฉันทำลงไป
ก็นึกเสียใจอยู่เหมือนกัน
เธอรู้ไหม....
ทำไมฉันถึงทำลงไปอย่างนั้น
ก็เพราะเธอทำเหมือนฉัน
ไม่เคยสำคัญต่อเธอ
แล้วฉันจะทนได้อย่างไร
จะให้ฉันหลงไปเพ้อเจ้อ
คิดถึงห่วงหาเพียงเธอ
และเก้ออยู่ข้างเดียวหรือไร
ฉันน่ะทนไม่ได้....
เมื่อเธอน่ะไม่ใส่ใจ
ฉันจำต้องเลือกทางเดินใหม่
ที่ไม่มีเธอ--บนเส้นทาง
แม้ว่าฉันจะเงียบเหงา
ปวดร้าวหัวใจ....
เมื่อความผูกพันขาดสะบั้น
ฉันก็ยินดีจะเป็นเช่นนั้น
แม้จะหวั่นไหวแค่ไหนก็ตามที
ยังดีกว่าจะอยู่กับเธอ-รู้ไหม
หัวใจเธอไม่เคยมีให้-คนดี
ไยถึงได้ชาเย็นขนาดนี้
บอกทีสิ-ใจเธอทำด้วยอะไร
ขนาดฉันห่วงใย....
จะเคยมีสักครั้งไหม
ที่เธอจะเข้าใจ
เฉยชาอยู่ร่ำไป
จะมีห่วงใยตอบไหม
ก็เพราะเป็นเช่นนี้
คนดีเราเข้ากันไม่ได้
ฉันจำเป็นต้องเลือกจะไป
ในเมื่อเธอไม่สนใจไยดี
กับเส้นทางที่ฉันเลือก
เลือกที่จะยุติเรื่องราวแค่นี้
เธอคงเข้าใจฉันนะคนดี
ที่ฉันคนนี้จากมา-เพราะอะไร
10 กรกฎาคม 2547 09:10 น.
ทะเลไม่เคยหลับ
มีความคิดถึงมาฝาก
รักเธอมากรู้ไหม
ฝากความห่วงใยมาให้
รับไว้สิ..คนดี
คิดถึงฉันมั่งหรือเปล่า
เมื่อถึงคราวต้องห่างไกลกันเช่นนี้
รับรู้ไว้นะ..คนดี
ความรู้สึกที่มีไม่เคยจืดจาง
9 กรกฎาคม 2547 16:47 น.
ทะเลไม่เคยหลับ
ขอเพียงใครสักคนบนความเหงา
ปลุกวันคืนซึมเซาให้สดใส
ขอเพียงใครสักคนที่เข้าใจ
จับมือเคียงข้างไปในเส้นทาง
9 กรกฎาคม 2547 16:33 น.
ทะเลไม่เคยหลับ
ถ้าเพียงเธอบอกกับฉัน
ถ้าเพียงเธอไม่หวั่นไหว
ถ้าเพียงเธอบอกสิ่งที่อยู่ในใจ
คือความรัก..ที่อยากให้แก่กัน
วันนั้น..คงต่างจากวันนี้
อาจเป็นอย่างที่เคยคิดฝัน
แต่เพระเธอเก็บไว้ข้างในนั้น
กว่าฉันจะรู้ได้..ก็สายเกิน