9 สิงหาคม 2547 12:30 น.
ทะเลไม่เคยหลับ
ความรักไม่มีเสียง
เพราะเป็นเพียงความรู้สึก
ก่อตัวในส่วนลึก
ในสำนึกของจิตใจ
ความรักไม่มีตัวตน
ไม่มีคนใดเห็นได้
รู้เพียงระหว่างใจกับใจ
ที่ซ่อนไว้ในความผูกพัน
9 สิงหาคม 2547 12:26 น.
ทะเลไม่เคยหลับ
รักมากจึงอยากให้รู้
สบตาฉันดู..แล้วเธอจะรู้ว่าแค่ไหน
รักมากจึงอยากอยู่ใกล้
บอกสักคำได้ไหม
ว่าเธอก็มีใจให้..เช่นกัน
8 สิงหาคม 2547 16:22 น.
ทะเลไม่เคยหลับ
อย่าเอ่ยออกมาว่าคิดถึง
เมื่อไม่ได้ตราตรึงสักเท่าไหร่
อย่าเอ่ยออกมาว่าห่วงใย
เมื่อหัวใจไม่รู้สึกอาทร
สิ่งที่ดีที่ได้รับกับเคยให้
สุดท้ายหายไปในวันก่อน
หายลับพร้อมกับความอาวรณ์
เหลืออารมณ์ร้าวรอนซับซ้อนใจ
8 สิงหาคม 2547 16:11 น.
ทะเลไม่เคยหลับ
วันนี้...แม้หวนคิด..เสียดาย
ก็คงจะสายเกินไป
หากคิดว่าเสียใจ
ยังอาจอภัยให้กัน
แต่จะให้ย้อนคืนใจ
คงเป็นได้เพียงฝัน
ขอเพียงเก็บสิ่งดี..ดี
ที่เคยมีต่อกัน
พักไว้ตรงนั้น..เถอะนะใจ
8 สิงหาคม 2547 13:18 น.
ทะเลไม่เคยหลับ
แปลกดีนะ.................
เมื่อเรารักใครสักคน
ก็ทำทีไม่สนไปอย่างนั้น
ทั้งที่ใจร่ำร้องจะผูกพัน
ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม
เธอล่ะ.....................
เป็นเหมือนฉันบ้างหรือเปล่า
รู้สึกแปลกแปลก..ในใจบ้างไหม
หลังจากวันนั้น..ใจฉันก็เริ่มเปลี่ยนไป
รู้สึกหวั่นไหวทุกทีที่คิดถึงเธอ
เธอเคยรู้สึกแบบนี้บ้างไหม
รู้สึกคิดถึงและ...ห่วงใย
ฉันไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับใคร
ไม่รู้ว่า..ทำไม
ถึงมีความรู้สึกแบบนี้..ให้กับเธอ