25 สิงหาคม 2547 12:58 น.
ทะเลไม่เคยหลับ
เขียนชื่อเธอลงบนกระดาษ
วาดภาพเธอลงบนผืนผ้า
เก็บไว้ดูยามเธอไม่มา
ดีกว่าไปหา..แล้วไม่เจอ
23 สิงหาคม 2547 14:22 น.
ทะเลไม่เคยหลับ
กลับไปเถิดนะ
ฉันไม่มีความคิดที่จะเริ่มต้นใหม่
กับคนที่ไม่เคยเห็นคุณค่าของหัวใจ
ไม่มีประโยชน์อะไรจะมาขอคืนดี
หมดคนจะรักแล้วหรือ
ถึงได้ตีหน้าซื่อ..ซื่อ..มาที่นี่
ผู้ชายเก่า..เก่า..พอกันที
ฉันมีศักดิ์ศรี..มีเจ็บ..มีจำ
23 สิงหาคม 2547 14:09 น.
ทะเลไม่เคยหลับ
อยากจะบอกเธอว่า
ที่ปลายฟ้ายังมีฉัน
จ้องมองเธอด้วยความผูกพัน
คอยแบ่งปันกำลังใจไปให้ธอ
เป็นการเดินทางของชีวิต
ที่ลิขิตไม่อาจเปลี่ยนผัน
แต่ความรักและความผูกพัน
ฉันยังมีให้เธอเสมอมา
ขอเธอจงอย่าท้อ
ก้าวต่อไปอย่างที่ฝัน
เราจะเดินบนเส้นทางนี้พร้อมๆกัน
ไปสู่ความฝันที่เราหวัง..และตั้งใจ
23 สิงหาคม 2547 13:48 น.
ทะเลไม่เคยหลับ
อาจไม่ยากนัก..ที่จะฝังสิ่งรัก
...ไว้กับอดีตที่ผ่านไป
อาจจะอยู่ได้..โดยมิต้องหวั่นไหว
เหมือนไม่มีเยื่อใย..อาลัยเลย
แต่มีบางส่วนในความรู้สึก
สิ่งสำนึก..ที่ไม่อาจเอื้อนเอ่ย
ความเคว้งคว้าง..ที่ไม่คุ้นเคย
ไม่อาจเฉลยว่าเป็นสิ่งใด
อาจเป็นผลึก..ความรู้สึกลึก..แสนลึก..ที่ร่ำไห้
ความร้าวรวดที่ปิดกั้นบั่นทอนใจ
พาให้ความรื่นรมย์ในสิ่งไหน
...ก็ไม่เหลือเลย...
23 สิงหาคม 2547 13:37 น.
ทะเลไม่เคยหลับ
จะมีความหมายอะไรกับการเฉยชา
ในเมื่อเธอไม่เคยมองเห็นคุณค่าความจริงใจ
เมื่อฉันละเลย
เธอจะทวงถามเพื่อสิ่งใด
ก็เธอเองหรือไม่ใช่...
ที่ไม่เคยสนใจว่ามันสำคัญ