หมอกยามเช้า
เก็บภาพดอกไม้ริมทางที่เจอระหว่างที่เดินเล่นมาฝากค่ะ กลับบ้านไปคราวนี้กว่าจะตัดใจหันหลังออกจากบ้านได้แทบแย่แหน่ะ คิดถึงบ้านมากเลยล่ะ ช่วงที่อยู่ที่บ้านเอมหลับตั้งแต่สองทุ่มตื่นมาอีกทีก็เกือบหกโมงเช้า แต่พอกลับมาที่นี่กลับนอนดึกซะงั้นเลย เฮ่อ เอมกลับบ้านไปคราวนี้ หลาน ๆ รู้ก็กรูกันมาหาตลอดทั้ง 4 วัน คือคิดเอาไว้ว่ากลับไปคงเงียบสงบเหมือนคราวที่แล้วคือได้อยู่บ้านเฉย ๆ ทั้งวัน คราวนี้เอาสิ หลาน หลาน มาก็ต้องทำหน้าที่ดูแล วิ่งกันให้เกลียว แถมรอบนี้พกดีวีดี จูมง ไปด้วย ( ต้องขอบคุณเพื่อนที่น่ารัก ที่อุตส่าห์ดั้นด้นหามาให้จนได้ *^ ^* ) พ่อเอมติดขอบทีวีตั้งแต่เจ็ดโมงเช้าจนถึงสี่ทุ่ม ( เห็นแม่ว่างั้น ) ช่วงกลางคืนไม่เท่าไหร่เพราะว่าเอมหลับ แต่ตอนกลางวันก็ต้องหลอกล่อหลาน ๆ ให้ไปเล่น ไกลจากรัศมีที่พ่อเอมดูทีวีอยู่ เล่นเอาหอบเหมือนกัน โดนแซวด้วยว่าหัดเอาไว้พอมีเองจะได้เคยชิน เฮ่อ !!!!!!! ขนาดเราดูแลแค่ช่วงเช้าจนถึงเย็นก็แย่แล้ว หลานหลานกำลังอยู่ในวัยซน เพราะอายุประมาณ ขวบกว่ากว่า ก็มี สองขวบกว่ากว่าก็มี สามขวบกว่ากว่าก็มี วิ่งต้อนกันให้วุ่น แต่ในความเหนื่อยก็มีความสุขเพราะว่าอยู่กับพวกหลานหลานแล้วได้หัวเราะตลอด เพราะเจอพฤติกรรมที่พูดไม่ค่อยชัด แถมพูดเร็ว แข่งกันพูด ฟังไม่ทัน แถมพูดกันเป็นภาษาอีสานอีกต่างหากฟังรู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้าง คนใดคนนึงทำอะไร อีกสองสามคนก็จะทำตาม เล่นป้าหัวหมุน เจ้าหลานชายคนกลางชื่อน้องแน๊ก พูดเก่ง ประจบเป็น เล่นเอาคนเป็นป้าหลงมากกว่าคนอื่นอื่น อ้อนเก่งมาก พูดแล้วก็คิดถึงจัง พอเย็น ๆ ส่งหลานหลานกลับบ้านเอมมีเวลาได้เดินเล่นบ้าง ด้วยความที่หมู่บ้านเอมติดเขื่อนอุบลรัตน์ ช่วงก่อนก่อนฝนตกและคงสะสมน้ำไว้เยอะช่วงที่เอมกลับบ้านน้ำเลยขึ้นเยอะมาก จากพื้นที่สูง ๆ ตอนที่กลับเมื่อเดือนสิงหาฯ กลับเต็มไปด้วยน้ำ และมีเอ่อมาตรงถนนบางส่วนของหมู่บ้านด้วย นาข้าวที่อยู่ริม ๆ ฝั่งครั้งที่แล้วก็จมอยู่ใต้น้ำ คิดแล้วเสียดายมากเพราะว่าครั้งก่อนข้าวกำลังเขียวสวยเชียวล่ะ ถ้าหากว่าไม่จมอยู่ใต้น้ำเดือนหน้าก็เก็บเกี่ยวได้แล้ว เห็นพ่อเอมบอกว่าปีนี้น้ำขึ้นมาเยอะกว่าทุกปี ก็คงจะจริง แต่ปีใหม่กลับก็คงกลับคืนสภาพเดิม และลมหนาวคงเข้ามาแทนที่ ขนาดแค่กำลังเปลี่ยนฤดู อากาศยังเย็นมาก ถึงขั้นอากาศหนาวของกรุงเทพฯ เลยล่ะ แต่เอมว่านะลมหนาวของที่บ้าน ไม่ว่าหนาวแค่ไหน ใจก็ยังอุ่นกว่าอากาศอุ่นอุ่นที่กรุงเทพฯ เพราะถึงแม้ว่าบ้านเอมฐานะไม่ได้ร่ำรวยเงินทอง แต่ก็ร่ำรวยรอยยิ้มและความสุขเสมอ คิดถึงบ้านจังค่ะ
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ...อืม.........................................เอมจะเล่านิทานเรื่องอะไรดีล่ะ
คิดไม่ออก ............... เอาเป็นว่าแปะโป้งไว้ก่อนแล้วกันเนอะ มาฟังเรื่องของคนคนนึงที่เอมอยากจะแฉสักหน่อยแล้วกัน มันตะหงิดตะหงิดปากอยากพูดมานานแหล่ะ เรื่องมีอยู่ว่าเอมรู้จักกับผู้ชายคนนึงที่เป็นคนมีครอบครัวแล้ว ลูกโตแล้วด้วยลูกก็เข้ามหาวิทยาลัยทั้งสองคน เอมรู้จักผู้ชายคนนี้ได้เกือบ 3 ปีแล้วจะว่าด้วยความบังเอิญ หรือด้วยเพราะโชค(ร้าย)ชะตาก็แล้วแต่ มันก็ทำให้เอมเจอเรื่องราวเยอะแยะมากมาย เพราะเขาสร้างเรื่องให้เอมต้องปวดหัวบ่อย ๆ พูดจาเสียงดัง ชอบตั้งคำถามให้เราหาคำตอบ ชอบชงเรื่องไว้แล้วให้เราเข้าไปแก้ หรือบางทีเวลาไม่มีอะไรทำก็จะไม่หาเรื่องกับเอมเสมอ เอาปัญหามาให้คิดตลอด และ เราก็มีปากเสียงใกล้เป็นประจำ แทนที่เราทั้งสองคนจะเกลียดกันแต่กลับผูกพัน ( เอมคิดว่าใช่นะ ) ต้องทะเลาะกันเป็นกิจวัตรประจำวัน ถ้าวันไหนไม่มีเรื่องให้โต้เถียงกันเป็นอันว่าใจไม่ค่อยสงบสุข และวันไหนที่เขาจะไม่มาให้เห็นหน้าเขาก็จะบอกเอมทุกครั้งว่าไม่อยู่และไปไหน เหตุการณ์แบบนี้เป็นอย่างสม่ำเสมอตลอดระยะเวลาเกือบสามปี และมีหลายหลายคนเข้ามาพูดกับเอมว่า "ทนได้ไง ถ้าเป็นเราเราไปนานแล้ว" คำตอบที่เอมมีให้ทุกครั้งก็คือ " จริงจริงแล้วเขาใจดีนะ เพียงแต่ว่ามีความละเอียดมากกว่าคนอื่นเท่านั้นเอง" เอมก็รู้ว่าที่เอมอยู่กับเขาได้ทุกวันนี้เป็นเพราะว่าเอมเข้าใจในความเป็นเขา และรับในสิ่งที่เขาเป็นได้ ทุกทุกกรณี อย่างวันนี้มาช่วงจังหวะที่เอมกำลังยุ่ง ยุ่ง เคลียร์ปัญญาหางานอยู่ และเขาวานให้ไปช่วยถามข้อมูลกับฝ่ายวางแผนเรื่องงบประมาณของปีหน้าเอมก็ไม่ได้ไปให้ เขาเลยโทรถามเอง และไม่รู้นึกอะไรขึ้นมาจะคีย์ข้อมูลเอง ให้เอมไปสอนวิธีการทำ เอมไปกำกับได้สักพัก เขาบอกกับเอมว่า "เขียนใส่กระดาษแล้วให้คุณพิมพ์ให้ดีกว่า" เอมพยักหน้า "ค่ะ" สักพักก็มีเสียงลอยตามลมมาอีกว่า "เขียนไวกว่ากันเยอะ" เอมก็แอบอมยิ้ม เพราะอย่างน้อย ๆ วันนี้เอมก็ทำให้ผู้ชายคนนี้รู้แล้วว่า การทำงานที่เอมปั่นทำให้ไม่ใช่ว่าเอมไม่พยายามที่จะเร่งเพราะในเวลาที่เอมทำให้กับเขา ซึ่งมีงานด่วนมากมาก กับโค ตะ ระ ด่วน นั้น เวลาทำพร้อมกันเอมกดดันแค่ไหน เพราะขนาดเขาแค่พิมพ์ตัวเลขไม่กี่ตัวก็ถอยหลัง เพราะฉะนั้นก็โปรดรู้ไว้ด้วยว่า ลูกน้องของพี่มันเครียดขนาดไหนเวลาพี่มาเร่งงานที่เพิ่งให้มาไม่ถึง 10 นาที
5 5 5 5 5 5 5 นี่แหล่ะ ความ สุข เล็ก เล็ก น้อย น้อย ที่ หา ได้ ใน หนึ่ง วัน ทำ งาน
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟทะเลใจ
Lovings
ทะเลใจ เลิฟ 0 คน
Lovers
0 คน เลิฟทะเลใจ
Lovings
ทะเลใจ เลิฟ 0 คน
หน้าส่วนตัว
1861
