23 มิถุนายน 2552 12:49 น.
ทะเลใจ
ฉันโหยหาอ้อมกอดอุ่น
อ้อมแขนไว้หนุนยามร้องไห้
พูดเบาเบาว่า...ไม่เป็นไร
โอบฉันไว้ไม่ปล่อยให้ร้าวรอน
ฉันโหยหาความรัก
เอาไว้ยึดเป็นหลักเมื่อไหวอ่อน
เพียงเบาเบากล่อมฉันนอน
ให้ฉันกอดแทนหมอนยามอ่อนแอ
ฉันโหยหาความอ่อนหวาน
เพื่อต้านทานความพ่ายแพ้
ให้รู้สึกมีสักคนคอยดูแล
ยามเจอเรื่องแย่แย่ในแต่ละวัน
ฉันโหยหาคนเข้าใจ
ปลอบโยนฉันได้เมื่อไหวหวั่น
อยู่เคียงข้างไม่ทิ้งกัน
และรักฉันเท่านั้น....พอ
16 มิถุนายน 2552 12:58 น.
ทะเลใจ
หากเธอมาเพื่อกล่าวคำลา
หรือสันหาเหตุผลก่อนจากไป
หยุดเถอะนะอยู่ตรงนั้นอย่ามาใกล้
ปล่อยฉันไว้ตรงนี้อย่างเดียวดาย
ฉันไม่ต้องการอะไรอีกแล้วทั้งนั้น
เพราะจบหมดแล้วความผูกพันที่หล่นหาย
นาน...แค่ไหนที่เธอปล่อยฉันไว้ให้ห่างกาย
และคล้ายคล้ายฉันตายไปจากความทรงจำ
วันนี้เธอจะมาพูดเอาอะไร
ในเมื่อทุกสิ่งมันได้คำตอบคือเจ็บช้ำ
ฉันรู้ ฉันรู้ ว่าสิ่งไหนที่ฉันควรต้องทำ
และ...ฉันไม่ต้องการคำอำลาใดใด
ถือซะว่า...
ตอบแทนคุณค่าความรักที่ฉันให้
ถึงฉันจะต้องอดทนกับความเจ็บช้ำใจ
ก็อย่าแสดงความห่วงใยในเมื่อเธอต้องไปอยู่ดี