28 มิถุนายน 2551 17:43 น.
ทะเลใจ
อยากบอกให้เธอรู้ว่าฉันรักเธอ
เป็นแบบนี้สม่ำเสมอไม่ว่าวันไหนไหน
ถึงแม้มันอาจจะไม่ใช่คำสำคัญกับเธอสักเท่าไหร่
แต่ฉันอยากบอกเธอให้รู้เอาไว้เท่านั้นเอง..คนดี
อยากบอกออกไปเป็นล้านล้านครั้ง
และอยากย้ำให้เธอรับฟังฉันคนนี้
ว่าจะรักและรักเธอเท่าที่ลมหายใจฉันมี
และจะรักกับเธอแบบนี้ตลอดไป
ไม่มีเลยแม้สักวันที่จะไม่คิดถึง
เธอยังเป็นที่หนึ่งและทุกอย่างในหัวใจ
ไม่ว่าจะวันนี้หรือว่าวันไหนไหน
เคยรักเธอมากเท่าไหร่ก็ยังรักเรื่อยไป..ฉันสัญญา
เพราะรู้ดีว่าเธอห่วงใยฉันทุกลมหายใจ
ไม่ว่าจะอยู่ที่ใดหรือห่างไกลไม่พบหน้า
เธอไม่เคยปล่อยให้ฉันเหงาใจสักเวลา
และมีรอยยิ้มอบอุ่นคอยซับน้ำตายามร้าวราน
ไม่ว่าวันไหนฉันจะมีแต่เธอเท่านั้น
จะในความจริงหรือความฝันก็ยังแสนหวาน
จะรักเธอตลอดไปตราบนานเท่านาน
และตลอดกาลเพราะเธอคือลมหายใจที่ฉันมี
25 มิถุนายน 2551 12:37 น.
ทะเลใจ
ความรักบางครั้งทำให้ฉันต้องร้องไห้
เพราะความรู้สึกหวั่นไหวในบางอย่าง
รู้สึกไม่มั่นคงในบางช่วงของเส้นทาง
ไม่รู้ว่าจะก้าวย่างต่อไปได้อย่างไร
ความรักบางครั้งทำให้ฉันมีความสุข
แม้เจอเรื่องร้ายร้ายทำให้ทุกข์มากมายสักแค่ไหน
เพียงมีบางคนกุมมือโอบกระชับให้ซบไหล่
น้ำตาที่รินไหลก็เหือดแห้งหายไปในทันที
ความรักบางครั้งทำให้ฉันสับสน
คิดทบทวนวกวนอยู่กับที่
ทำอะไรอะไรติดขัดไม่เป็นไปอย่างใจอยากมี
ยิ่งเดินหาเหมือนกับมันวิ่งหนีไปแสนไกล
ความรักบางครั้งทำให้ฉันนิ่งสงบ
หยุดและสยบความรู้สึกฟุ้งซ่านได้
เพียงหลับตาเบาเบาเคียงข้างกับคนที่เข้าใจ
กระชับกอดมอบอุ่นไอด้วยห่วงใยที่มี
18 มิถุนายน 2551 12:40 น.
ทะเลใจ
อย่าเลยนะเธออย่าค้นหา
บางสิ่งที่ฉันสร้างผ่านสายตายามหวั่นไหว
ขอให้เธอช่วยผ่านเลยมันอย่าสนใจ
ปล่อยให้อะไรอะไรจางหายไปกลับกาลเวลา
เพราะถ้าหากเธอรู้ว่าฉันรู้สึกอย่างไร
มันอาจทำให้เราห่างไกล กันอย่างช้า ๆ
ฉันไม่ต้องการความรู้สึกที่เย็นชา
สื่อมาจากสายตาของเธอนะคนดี
ส่งที่ฉันรู้สึกมันเป็นเพียงแค่ฉัน
ในเกลียวด้ายความผูกพันธ์ของเรานี้
ที่เกินเลยมากกว่าสิ่งที่ใครเห็นทุกนาที
มันเพิ่มขึ้นจนบางครั้งฉันอยากหนีไปแสนไกล
เพราะกลัวว่าถ้ามันได้เปิดเผย
สิ่งที่เป็นอยู่อย่างเคย ๆ จะสั่นไหว
ฉันกล้วการที่เธอนั้นจะจากไป
ไร้ซึ่งรอยอุ่นไอที่ฉันแอบรับมา
เธอจงยืนอยู่ที่เดิมที่ตรงนั้น
ปล่อยทุกอย่างที่มีซ่อนมันไว้อย่าถือสา
โปรดช่วยฉันให้มีที่พักพิงยามมีน้ำตา
และเป็นคนให้คำปรึกษาเมื่อท้อใจ.....ก็เพียงพอ
10 มิถุนายน 2551 16:47 น.
ทะเลใจ
เริ่มต้น
เป็นเพียงคนรู้จักกันเฉย ๆ
เจอกันทักทายบ้างอย่างเคย ๆ
ไม่เกินเลยแม้สายตา
หวั่นไหว
แทรกเข้ามาในใจอย่างช้า ๆ
แอบซึ้ง ๆ และห่วงใยยามพูดจา
ยิ่งนานยิ่งรู้สึกว่ามากมายขึ้นทุกวัน
หลบซ่อน
ในยามที่ใจไหวอ่อนเมื่อคิดฝัน
มีเธอเคียงข้าง....และผูกพันธ์
และเป็นแบบนั้น....เสมอมา
ความจริง
เธอมีใครแอบอิงเสน่หา
บ้างหรือเปล่าเฝ้าถามผ่านสายตา
แต่ไร้คำตอบให้ค้นหาจนอ่อนใจ
จุดจบ
ฉันต้องพบเพียงความอ่อนไหว
นั่นใช่คำตอบหรือเปล่านะ บางใคร
พอจะบอกฉันได้ไหม...คนดี