29 มิถุนายน 2550 22:28 น.
ทะเลใจ
หนทางข้างหน้าช่างแสนไกล
ฉันจะเดินไปถึงจุดหมายไหมยังไม่แน่ใจในวันนี้
ทางช่างมืดมนจนใจฉันกลัวมากมายเข้าทุกที
มือเย็นซีดเพราะต้องลมหนาวที่มีมากระทบกาย
รู้สึกเคว้งคว้างอย่างบอกไม่ถูกเลยว่า
ฉันจะฟันฝ่ายังไงให้ความหวาดกลัวสูญหาย
กอดอีกครั้งอ้อมกอดของตัวเองที่เปล่าดาย
เหลียวมองรอบรอบยิ่งทำให้ไม่คลายความกังวล
บนเส้นทางสายนี้หากใครจะเดินผ่าน
ฉันอยากช่วยวานพาฉันไปด้วยจากความสับสน
กุมมือฉันนิดให้ได้รู้ว่ายังมีใครอีกคน
จะพาฉันให้ผ่านพ้นความทุกข์ทนไปได้ด้วยดี
เป็นเหมือนตะเกียงวายุช่วยนำทาง
ส่องแสงสว่างให้ฉันไปถึงจุดหมายปลายทางที่ฝันนี้
แล้วฉันจะมอบความรักความห่วงใยความหวังดี
และหัวใจที่ฉันมีให้ใครคนนั้นคนเดียว ตลอดกาล ...
26 มิถุนายน 2550 20:12 น.
ทะเลใจ
ฉันเหนื่อยแล้วล่ะคนดี
ขอหยุดพักตรงนี้จะได้ไหม
อ่อนล้าหมดแล้วทั้งหัวใจ
กับเยื้อใยที่เธอมีให้กัน
ฉันเดินทางมาแสนไกล
ด้วยหวังไว้สักวันเธอคงจะรักฉัน
และสักวันเธอจะให้ความสำคัญ
สำหรับความสัมพันระหว่างเรา
แต่วันนี้มันก็ไม่ได้แตกต่าง
ความรักยังคงวางไว้กับความเศร้า
น้ำตาก็ยังรินไหลเช่นวันเก่าเก่า
ใจก็ยังคงเหงาเหมือนเดิมเช่นผ่านมา
หากพรุ่งนี้เธอมองมาที่ฉันสักครั้ง
คงมีพลังให้เดินตามและค้นหา
แม้เหนื่อยยากลำบากเท่าไหร่จะฟันฝ่า
ด้วยความหวังที่ว่า.... เธอคงรักฉันเข้าสักวัน
22 มิถุนายน 2550 10:59 น.
ทะเลใจ
ก่อนนึกหลงสงสารมานานนัก
คนไม่รักพลักให้ช้ำจำกัดหนอง
หมายใครแล้วแห้วเป็นสวนล้วนได้ลอง
ไม่เคยครองห้องใจใครสักคน
มาเว้าวอนกลอนว่าไว้ใจผิดหวัง
ความรักพังทั้งห้องใจให้สับสน
ซึมและเศร้าเหงาปนโศกโลกมืดมน
ทุกข์เหลือล้นจนเคว้งคว้างกลางห้องใจ
จึงสมัครรักแน่นแฟ้นเป็นแฟนคลับ
ส่งและรับความห่วงหาคราหวั่นไหว
เฝ้าดูแลทั้งเทคแคร์แก่หัวใจ
ส่งไปให้ความห่วงใยในทุกวัน
แต่วันนี้รู้ความจริงทุกสิ่งว่า
ตลอดเวลาเป็นเพียงภาพเช่นอาบฝัน
ตื่นขึ้นมากลับตรงข้ามเหมือนหยามกัน
เพราะเธอนั้นช่างหลายใจให้เจ็บทรวง
21 มิถุนายน 2550 07:35 น.
ทะเลใจ
รัตนาดวงแก้วที่แวววับ
ส่องแสงจับรับอรุณที่กรุ่นหวาน
ร้อยความสุขคล้องแขนพ่อขอยืนนาน
แม้ล่วงกาลสักเท่าใดขอให้คง
ขอคุณพระคุ้มครองป้องทั่วล้า
ช่วยรักษาปัดโพยภัยด้วยประสงค์
พ่ออยู่ดีมีสุขทุกข์ปลดปลง
และดำรงค์ซึ่งความดีที่มีมา
เป็นร่มโพธิ์ร่มไทรให้กับลูก
สัมพันธ์ผูกดวงใจให้ห่วงหา
ดั่งแสงแก้วส่องสว่างข้างลูกยา
ทุกเวลาใจอิ่มบุญหนุนพ่อไป
ขอโรคภัยอย่ากล่ำกรายให้หายหนี
สุขภาพดีอายุยืนชื่นสดใส
สุขผุดผ่องตราบชั่วกาลนานยิ่งยิ่งไป
ทั้งกายใจเบิกบานสำราญมิร้างเลือน
13 มิถุนายน 2550 10:29 น.
ทะเลใจ
หมู่ผกามาลีช่อก็พอสวย
เอามาช่วยเติมใจและไฟฝัน
แต้มรอยยิ้มลงไปหน่อยก้อยเกี่ยวพัน
ให้เชื่อมั่นในตัวตนจงทนไป
แม้งานหนักและดูเหนื่อยชวนเมื่อยล้า
ลดแรงกล้ากำลังอ่อนและอ่อนไหว
พักสักนิดที่ตรงนี้มีห่วงใย
จากคนไกลที่คิดถึงคนึงมา
อยากอยู่ใกล้เคียงข้างไม่ร้างหนี
ให้คนดีอบอุ่นใจยามอ่อนล้า
คอยปลอบใจยามเธอท้อพ้อน้ำตา
คอยโอบบ่าให้ผ่อนคลายเรื่องหน่ายใจ
แต่วันนี้ที่ทำได้คือฝากฟ้า
หมู่เมฆากระซิบบอกหยอกแทนให้
ดาวกระพริบแทนคิดถึงและห่วงใย
และจะไปอยู่เคียงข้างยามหลับตา