20 ธันวาคม 2550 16:53 น.
ทะเลใจ
บางครั้ง
ฉันอยากฟังคำว่าห่วงใย
จากเธอที่ฉันรู้สึกหวั่นไหว
และคำว่ารักจากใจในบางเวลา
บางครั้ง
ฉันก็ยังคงปรารถนา
อยากอยู่ใกล้เธอในสายตา
กอดเบาเบายามเหว้ว้าเดียวดาย
บางครั้ง
ฉันอยากรั้งเธอมาอยู่ข้างข้างกาย
โอบไหล่ปลอบโยนให้ความเหงาคลาย
ปัดเป่าความเศร้าให้หายไป....ตลอดกาล
แต่สิ่งที่ฉันได้
คือความห่างไกล....ไร้ซึ่งแม้กระทั่งความสงสาร
เฉยชาเงียบงัน....ในวันที่ฉันร้าวราน
และต้องผ่านความเจ็บช้ำเพียงผู้เดียว
7 ธันวาคม 2550 15:46 น.
ทะเลใจ
เผยหัวใจในแววตาวาจาซ่อน
ผ่านบทกลอนมาหลายปีที่ห่วงหา
รักคิดถึงอยู่เสมอยามเธอมา
ส่งภาษาว่าเจ็บช้ำระกำใจ
ทั้งที่อยากไปปลอบโยนให้พ้นผ่าน
เพราะสงสารเธอเจ็บร้าวหนาวสั่นไหว
มอบอ้อมกอดในอ้อนแขนแทนห่วงใย
จากอุ่นไอในความรักที่ภักดี
แต่ทำได้เพียงเท่านี้ที่ต้องห่าง
บนเส้นทางเธอไม่รักและพลักหนี
แม้มีบ้างเธอมอบให้ความใยดี
แต่ที่มีเหมือนเพียงเพื่อนคอยเตือนกัน
ฉันไม่อยากถูกลืม.....ขอยืมรัก
มาเป็นหลักให้หัวใจยามไหวหวั่น
ไม่มากมายเพียงสักครั้งอยากฟังมัน
ว่ารักฉัน...กว่าใครใคร...ในหัวใจ
6 ธันวาคม 2550 20:20 น.
ทะเลใจ
ฉันรู้ว่าฉันมันดื้อรั้น
และดึงดันไม่ยอมพูดคำบางคำออกมา
เธอรอฉัน...เพียงหวังว่า
สักวันคงพูดจาให้เธอได้รู้สึกดี
ในวันนั้นฉันคิดเพียงว่า
ยังไม่ถึงเวลาที่จะบอกเธอคำนี้
แต่ทุกอย่างคงจะสายที่จะบอกไปอีกที
เพราะตอนนี้ฉันไม่รู้เธออยู่ไหนที่แสนไกล
เธอจะได้ยินฉันไหมที่บอกว่ารัก
เธอจะยังต้องการให้ฉันเน้นหนักคำนี้อีกไหม
พูดจากส่วนลึกความรู้สึกข้างใน
กับหัวใจที่บอกคนคนนี้รักเธอมากมายเหลือเกิน ...
* * * * * * * * * * * * *
*ได้ยินไหมได้ยินไหม โปรดฟังว่าฉันรักเธอ
เธอจะอยู่ไหน อยู่สุดฟ้าไกล เพียงให้เธอรับรู้
ได้ยินฉันบอกเธอไหม ว่าคนคนนี้รักเธอ
นี้ไงคำว่ารัก ที่เธอรอฟัง ได้ยินไหม