31 ตุลาคม 2550 12:28 น.
ทะเลใจ
ขอบคุณ
ความอบอุ่นที่มีให้เสมอ
ความห่วงใยยามไม่พบเจอ
รอยยิ้มของเธอวันเศร้าใจ
ขอบคุณมากมาย
กับหลายหลายสิ่งที่มอบให้
ความผูกพันและรักฉันกว่าใครใคร
อ้อมกอดใกล้ในวันที่ร้าวราน
ขอบคุณนะ
ที่เสียสละทั้งวันนี้และวันวาน
ช่วยแก้ไขปัญหาที่ฉันเกินทัดทาน
อยู่ข้างข้างจนฉันผ่านมันไปด้วยดี
ขอบคุณและขอบคุณ
ที่คอยค้ำจุนจิตใจเด็กดื้อคนนี้
ขอบคุณที่อดทนกับความรั้นที่มี
ขอบคุณที่คอยหวังดีเสมอมา
ขอโทษนะ
ที่บางครั้งฉันละเลยและเย็นชา
เอาแต่ใจแสนงอนเจ้าน้ำตา
ชอบสร้างปัญหาให้วุ่นวาย
ขอโทษขอโทษ
ที่ทำให้โกรธจนเธอนั้นต้องเบื่อหน่าย
บางครั้งชอบเอาชนะและท้าทาย
ทำตัวร้ายร้ายเป็นคนนิสัยไม่ดี
ขอโทษที่บางครั้ง
ไม่รับฟังเหตุผลที่เธอมี
ยอมรับเพียงแค่ความรู้สึกดีดี
และบางทีฉันไร้เหตุผลจนดื้อดึง
และขอโทษอีกหลายหลายอย่าง
ที่บางเวลาทำอะไรโง่โง่ยามคิดถึง
เรียกร้องความสนใจโดยไม่คำนึง
ว่าเธออาจไม่ซึ้งอย่างที่ฉันเป็น
24 ตุลาคม 2550 15:37 น.
ทะเลใจ
รำเพยเจ้าเอยเชยชื่น
ช่อดาษดื่นสีสดงดงาม
เหลืองเหลืองเหลืองอร่าม
ชายตาตามยามต้องลม
หอมหอมอ่อนอ่อนอ้อนไสว
กิ่งก้านไกวไหวลู่คู่ผสม
ระยับพริ้วปลิวระเรื่อยเอื่อยชื่นชม
หวังดอมดมให้คลายล้าสายตาแล
พิงพักผ่อนยามอ่อนโหยโรยแรงเศร้า
แนบซบเจ้าแทนตักคนรักแท้
ปล่อยหัวใจปล่อยอารมย์จมอ่อนแอ
ให้เจ้าแลคอยแคร์กันวันอ่อนใจ
แทนซาบซึ้งจากคนไกลใจห่วงหา
แทนแววตายามห่วงห้วงหวั่นไหว
แทนความรักที่คงมั่นวันห่างไกล
แทนอุ่นไอจากหัวใจส่งให้มา
19 ตุลาคม 2550 15:46 น.
ทะเลใจ
วอนสายลมเจ้าเอยอย่าเลยผ่าน
อยากขอวานช่วยกล่อมจิตคนคิดฝัน
เหตุอ้างว้างกลางหัวใจในทุกวัน
และหวาดหวั่นยามดึกดื่นคืนเดียวดาย
วอนสายลมช่วยชิดใกล้ห่วงใยบ้าง
ตามรายทางของความฝันที่มันหาย
ช่วยเก็บเกี่ยวเสี่ยวความรักมาทักทาย
พอฉันคลายความเหงาเศร้ารายวัน
วอนสายลมยิ้มให้หน่อยเพียงน้อยนิด
แล้วจะคิดขอเบี้ยหวัดจัดเก็บฉัน
จะยอมแม้แพงลิบกี่สิบพัน
เพียงเท่านั้นฉันก็สุขทุกข์หายไป
วอนสายลมแบ่งปันใจให้รักบ้าง
คนอ้างว้างคนนี้ที่หวั่นไหว
พัดลมอุ่นหนุนนอนก่อนหนาวใจ
ขอเพียงได้ฝันดีบ้างในบางคืน
18 ตุลาคม 2550 12:45 น.
ทะเลใจ
ไม่รู้ว่าฉันรักเธอหรือเผลอใจ
เพียงอ่อนไหวไปวันวันและฝันถึง
หรือจริงจังด้วยจริงใจใฝ่คนึง
ขั้นลึกซึ้งความรักมีที่แววตา
จะสรุปว่าใช่ก็ไม่ได้
เพราะหัวใจยังต่อต้านด้วยหาญกล้า
เพราะความรักภาพเก่ายังเฝ้ามา
ติดตามหาที่เงาใจในทุกวัน
แต่จะบอกไม่รู้สึกนึกหวั่นไหว
มันก็ไม่เต็มร้อยนักกับรักฉัน
เพราะยังห่วงเสมอยามเจอกัน
ความสัมพันธ์ยังดำเนินเกินเย็นชา
หาคำตอบไม่เคยได้ในวันนี้
สิ่งที่มีคือสับสนปนไขว่คว้า
กับรอยยิ้มส่งให้บ้างบางเวลา
คอยพูดจาปลอบโยนกันวันทุกข์ใจ
17 ตุลาคม 2550 12:52 น.
ทะเลใจ
หนึ่งบทกลอนแทนใจคนไกลห่าง
ระยะทางขวางกั้นแค่ชั้นฟ้า
แต่มิอาจห้ามห่วงใยในแววตา
ผ่านดาราที่เรียงรายปลายฟ้าไกล
เธอเจ็บป่วยแค่ร่างกายที่พ่ายแพ้
และอ่อนแอเพียงภายนอกหรอกรู้ไหม
เพราะเข้มแข็งมากมายภายในใจ
จากห่วงใยเพื่อนผองพี่น้องมี
สู้ไว้นะจะเคียงข้างไม่ร้างถอย
จะอยู่คอยเป็นกำลังใจในตอนนี้
ส่งรอยยิ้มความห่วงหาว่าหวังดี
อ้อมแขนมีจะโอบกอดตลอดไป
กำลังใจ แด่เพื่อนคนไกล " Silver Snitch "
ตอนนี้เธอไม่สบาย เธอส่งข่าวมาว่าเธอต้องเข้าผ่าตัดสองครั้ง
ตอนนี้เธอผ่าตัดไปแล้วหนึ่งครั้ง และรอให้ร่างกายเธอแข็งแรงขึ้นอีกหน่อย
หมอจะนัดอีกครั้งนึง เธอฝากอีกว่า " คิดถึงเพื่อนเพื่อนที่บ้านกลอนทุกคน "
หากเธอสุขภาพดีขึ้นแล้วจะกลับมาเยี่ยมเยือนอีกครั้ง *^ ^*