31 พฤษภาคม 2549 12:35 น.
ทะเลใจ
ทั้งที่บอกกับตัวเองว่าฉันลืมเธอไปแล้ว
ไร้วี่แววความอ่อนไหวที่เคยมีในทุกครั้ง
ไม่มีน้ำตาแม้เพียงหยดให้รินหลั่ง
จบไปแล้วความหลังระหว่างเรา
แต่พอเธอมาสะกิดเบาเบาข้างข้างใจ
กับอ่อนไหวน้ำตารินสุดปวดร้าว
วันและคืนหวนมาภาพเก่าเก่า
ครั้งยังเป็นเรามีกันและกัน
ฉันอยากลืมเธอได้จริง จริง
ในทุกสิ่งอยากให้เป็นเพียงความเพ้อฝัน
ทุกทุกความรู้สึกอยากให้เป็นเพียงหมอกและควัน
ที่ผ่านมาเพียงชั่ววันแล้วจางไป
ทำอย่างไรฉันถึงจะลืมเธอได้
กับทุกห้วงขณะหายใจเพื่อหยุดความหวั่นไหว
หยุดน้ำตาที่ไหลบ่าท่วมหัวใจ
เพื่อลืมเธอให้ได้ก่อนยากที่จะลืมเธอ
16 พฤษภาคม 2549 12:20 น.
ทะเลใจ
มากมายผู้คน
สับสนมากกว่า
เวลาเดินช้า
น้ำตาไหลริน
โลกออกกว้างขวาง
แต่อ้างว้างหมดสิ้น
เสียงมากมายได้ยิน
มีเพียงกลิ่นเดียวดาย
พายุโหมซ้ำ
กระหน่ำแทบตาย
แต่เหมือนยิ้มง่าย
เพียงแค่กายเท่านั้น
ว่างเปล่าเหงาลึก
รู้สึกเช่นฝัน
ผ่านไปคืนวัน
ไหวหวั่นในใจ