31 มกราคม 2549 07:24 น.
ทะเลใจ
ในวันนั้นฉันมีเธอที่ชิดใกล้
คอยห่วงใยไม่เคยห่างบนทางฝัน
พร้อมก้าวเดินเผชิญหน้าแม้จาบัลย์
ร่วมฝ่าฟันอุปสรรคให้พักใจ
แต่วันนี้เธอเปลี่ยนไปให้เคว้งคว้าง
ทั้งอ้างว้างน้ำตานองด้วยร้องไห้
ไร้แล้วซึ่งความห่วงหาว่าห่วงใย
จากหัวใจใครบางคนปนน้ำตา
หากจะมาทักทายฉันในวันนี้
เพียงเพราะมีเหตุผลคนอื่นหนา
เธอไม่มีทางปัดป้องต้องเย็นชา
ทำเป็นว่าตามหน้าที่ที่ต้องทำ
หากว่าเป็นเช่นนั้นหันกลับไป
อย่าเข้าใกล้ให้ตัวฉันนั้นเจ็บช้ำ
ฉันยอมทนรับรู้ไว้ว่าใจดำ
ดีกว่าทำเพราะจำใจให้ร้าวราน
23 มกราคม 2549 10:13 น.
ทะเลใจ
คำถามในหัวใจอยากได้คำตอบมาเนิ่นนาน
เพราะสงสารใจตัวเองยามร้องไห้
อยากจะตอบอยากจะจบลบมันไป
ล้างหัวใจให้ลืมเธอซะคนดี
ฉันไม่รู้ว่ายังต้องรักเธออีกนานแค่ไหน
เพื่อหัวใจจะได้รู้สึกดีกว่านี้
ในเวลาที่ผ่านพ้นไปทุกวินาที
ฉันต้องมีเธออยู่ในใจเท่าไหร่ถึงจะพอ
ฉันไม่รู้ว่าฉันควรพบเจอเธออีกไหม
ยามอ่อนไหวอ่อนแอใจทดท้อ
ยามฉันเหงาเฝ้ามองฟ้าน้ำตาคลอ
อยากร้องขอให้เธอคิดถึงแทบขาดใจ
ฉันไม่รู้ว่าต้องห่วงใยเธอหรือเปล่า
ยามเธอเศร้าต้องพูดคุยปลอบโยนเธออีกไหม
ต้องโทรหายามคิดถึงอยู่ร่ำไป
หรือต้องไม่ และ ไม่ สั่งใจให้ทำตาม
12 มกราคม 2549 14:59 น.
ทะเลใจ
ก่อนพบเธอมีกำแพงอยู่คู่หัวใจ
ความหวั่นไหวที่มีเกินจะเอิ่นขาน
มีน้ำตาไหลหลั่งดั่งสายธาร
กับวันวานที่เจ็บช้ำระกำใจ
มาวันนี้เธอเข้าแทรกแม้แปลกที่
สิ่งที่มีคือความรักและมักให้
ความห่วงหาความคิดถึงตราตรึงใจ
ยามอ่อนไหวเธอโอบกอดพรอดรำพัน
เคยร้องไห้กับยิ้มแย้มแต้มใบหน้า
เคยเหว่ว้ากับมั่นคงและคงมั่น
เคยเศร้าโศกกับชื่นบานแม้นานวัน
ความสัมพันธ์ยิ่งกลมเกลียวทุกเสี้ยวใจ
เมื่อมีเธอฉันอุ่นใจแม้ไกลบ้าง
บนหนทางมีเธอเคียงเสียงสดใส
มีตักหนุนมีไหล่ซบอบอุ่นใจ
ได้ชิดใกล้กับความรักให้พักพิง
เคยถามว่า ... จะเป็นแบบนี้อีกนานแค่ไหน
เธอบอกว่า ... ไม่รู้เหมือนกันว่านานแค่ไหน.. แต่จะเป็นแบบนี้เรื่อย เรื่อยไปไม่เปลี่ยนแปลง ....