3 สิงหาคม 2548 16:09 น.
ทะเลใจ
พระจันทร์เอ๋ยใยเลยคล้ายเศร้าโศก
ทุกข์วิโยกหรือไรใคร่อยากถาม
มัวหมองหม่นบนฟ้าเมฆติดตาม
ดั่งเช่นยามพระจันทร์เศร้าเคล้าน้ำตา
พระจันทร์เอ๋ยรู้ไหมน้ำตาพราก
ยามจันทร์จากท้องทะเลแสนเหว่หว้า
คืนนี้หนอมองพระจันทร์มีน้ำตา
พลอยให้ข้าคลื่นทะเลซัดหัวใจ
น้ำตาจันทร์พลันรินไหลแม้ไกลห่าง
ความอ้างว้างคว้างบนฟ้าแลหวั่นไหว
มีใจนี้ที่เศร้าสร้อยเป็นเงาใจ
กระทบคลื่นกลืนกลับไปพร้อมเงาจันทร์
เงาพระจันทร์ที่ทาทาบฉาบทะเล
คลื่นซัดเซเกความเหงาดั่งความฝัน
หลายเรื่องราวถาโถมเข้าใจรำพัน
ทำให้จันทร์คืนนี้เศร้าหัวใจ
พระจันทร์จ๋าอย่าร้องไห้คลายโศกเศร้า
มาเป็นเงาทาบทะเลอีกครั้งจะได้ไหม
น้ำตาจันทร์หวั่นสะท้านถึงหัวใจ
หยุดร้องไห้เถิดหนาข้าวอนจันทร์
2 สิงหาคม 2548 15:41 น.
ทะเลใจ
คำพี่เอ่ยอ่อนล้าคราสิ้นหวัง
จมพะวังฝังรากลึกนึกไม่หาย
ปองดอกฟ้าเขาไม่มาเคียงข้างกาย
ใจพี่หายแถบสลายตราบสิ้นลม
เฝ้าเพ้อพร่ำร่ำไห้ใจแทบขาด
มีเพียงหยาดน้ำตาที่ขื่นขม
เคยเริงร่าร่าเริงมาตรอมตรม
สุดระทมจมทุกข์แทบขาดใจ
พี่ชายข้าจงอย่าเศร้าเขาไม่มอง
ยังมีน้องปองดูพี่ไร้หวั่นไหว
พี่ชายจ๋าหยุดเถอะนะความเศร้าใจ
พี่ร่ำไห้น้องสุดเศร้าเศร้ามากมาย
ขอพี่ชายลุกขึ้นแล้วเดินต่อ
หากว่าท้อน้องจะอยู่ไม่ห่างหาย
มีรอยยิ้มทุกเมื่อเคียงข้างกาย
เพียงพี่ชายหายโศกเศร้ามิตรอมใจ
หากพี่นี้ยิ้มสักหน่อยเปื้อนใบหน้า
อันคุณค่าที่ควรมีไม่ไปไหน
น้องคนนี้จะอยู่เสมอจงจำไว้
ตราบสิ้นลมหายใจไม่ร้างลา
ยิ้มหน่อยนะพี่ชายคนดี