30 สิงหาคม 2548 12:29 น.
ทะเลใจ
เติบโตอีกก้าวเดินของชีวิต
ใจลิขิตสิ่งที่เจออย่าเผลอไผล
พ่อและแม่ต่างอวยพรให้สุขใจ
พี่น้องร่วมห่วงใยมาดูแล
ขอบคุณสำหรับทุกสิ่งทุกอย่าง
การเดินทางของชีวิตนี้สุขแท้
รอยยิ้มอิ่มปริ่มใบหน้ายามเหลียวแล
ฉันอ่อนแอแต่เข้มแข็งขึ้นเร็วพลัน
ทุกบทกลอนทุกอวยพรให้มีสุข
พร้อให้ลุกสู้เผชิญภัยใจไม่หวั่น
ขอบคุณมากมายกับใจที่ให้กัน
จะรักษาไว้ให้มั่นไม่เสื่อมคลาย
ขอให้พรใดที่ท่านมีให้กลับคืนสู่
ใจทุกคู่ที่มีนั้นไม่จากหาย
ขอให้สุขไร้ทุกข์ทั้งใจกาย
และความรักจะมีให้มิคลายแม้จากกัน
*^_^* *^_^* *^_^* *^_^* *^_^* *^_^*
ขอบคุณ พี่ไก่ ทำ มะ ชาด พี่หยี สลักเสลา
ที่คอยต้อนรับและเป็นไกด์นำเที่ยว รู้ไหมยิ้มของพี่ทำให้เอมสดชื่นขึ้นทันตาเห็น
ขอบคุณ พ่อแก้ว แก้วประเสริฐ ที่เดินทางมาจากมีนบุรีพร้อมของขวัญและรอยยิ้มที่เห็นแล้วมีความสุขมาก ๆ ค่ะ
ขอบคุณ พี่ปราย กอกก คนสวย ที่เดินทางมาจากระยองพร้อมกับรอยยิ้มจ้า
พี่ปรายจ๋าเจอกันกีทีกีทีก็สวย และสดใสเสมอนะเจ้าคะ
ขอบคุณ พี่เบญ ชมอักษรคนสวย ที่ตื่นแต่เช้าเดินทางมาจากนครนายก
และของขวัญอยากบอกว่าขอบคุณมาก ๆ ค่ะ งานนี้ไม่ใช่ปลื้มเอมคนเดียว แต่ถ้าพี่กี้เห็นก็คงปลิ้มแทนเอมด้วย
ขอบคุณ คุณลุงผู้เฒ่า และคุณพินิจ งานนี้อาจจะไม่ได้คุยกันสักเท่าไหร่ แต่อยากบอกว่า คราวนี้เจอกัน
แตกต่างจากครั้งที่เจอคราวที่แล้ว คราวก่อนเจอมาดนิ่ง ๆ แต่คราวนี้เจอมาดคุณลุงยิ้มแย้มแจ่มใส
ทำให้สดชื่นแล้วสดชื่นอีก กับพี่พินิจ อยากบอกว่า วันที่ 28 เราพูดกันน้อยกว่าครั้งที่ไประยอง
แต่หวังว่าคราวนี้จำหนูได้นะคะ ขอบคุณนะเจ้าคะ ที่พาทัวร์ ทั้งวันโดยที่ไม่บ่นว่าเหนื่อยสักกะนิด
ขอบคุณ พี่หน่อง ดาวอังคาร พี่รู้เปล่า รูปที่พี่ให้อ่ะ รู้นั้นอ้อนพี่ไอซ์อยู่พักนึงเชียวนะ ขอบคุณนะคะพี่หน่อง
เจอกับพี่หน่องครั้งแรกเป็นไง วันนี้ก็เป็นแบบนั้น แต่บอกไว้ก่อน มะได้ตืบหนูแล้วนะจะบอกให้ อิ อิ
ขอบคุณ พี่หนุ่ย ค้างคาวคืนคอน ที่เดินทางมาไกลจากสุราษ พร้อมหอบของขวัญจากพี่ตูนและรอยยิ้มพกพามาให้
ขอบคุณมากนะคะ กับเรื่องราวดี ๆ ใจดี ๆ ที่ให้มาเสมอ ระทางไกลก็จริงแต่พี่ชายของเอมคนนี้ก็มาจนได้
ไม่ให้รักพี่ชายคนนี้ได้ไง จริงไมคะพี่หนุ่ย ( ขอบคุณอีกที สำหรับ ดั่งดวงหฤทัย ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ )
ขอบคุณ พี่ตะวัน ที่สละเวลามาให้น้องนะคะ พี่เหนื่อยจากงานมาทั้งเดือน แต่ก็มาเพื่องานน้องจนได้ ขอบคุณจริง ๆ จ๊ะ
สำหรับของขวัญอยากบอกว่า เป็นหนังสือที่เอมเล็งไว้แล้ว แต่ว่าพี่ตะวันกับพี่วาก็เลือกมาให้ซะก่อน
ถูกใจมาก ๆ เจ้าค่ะ ขอบคุณจ้า
และคนนี้จะลืมขอบคุณไม่ได้ แม่จิ๋ง พระจันทร์เศร้า แม่จะรู้หรือเปล่าน๊า หัวใจหนูเต้นรแรงเชียวค่ะ ที่แม่โทรมา
แฮปปี้เบิร์ดเดย์นะลูก รอแม่ด้วยนะ แม่จะไปด้วย แถบกระโดดตัวลอยเลยล่ะ เพราะว่าแม่งานยุ่งมาก ๆ
ตลอดระยะเวลา 2 อาทิตย์ที่ผ่านมา สุดท้ายแม่ก็เคลียร์งานมากับหนูจนได้ ของขวัญของแม่ตอนนี้ก็จัดเรียง
ไว้บนโต๊ะข้าง ๆ เตียงนอนพร้อม ๆ ของพี่ ๆ แล้วค่ะ ขอบคุณนะคะแม่ ขอบคุณจริง ๆ จ้า
และอีกนิดนึง ขอบคุณสำหรับเสียงโทรศัพท์ทุกสาย และทุกข้อความที่ส่งถึง ขอบคุณจ้า ขอบคุณมาก ๆ นะเจ้าคะ *^_^*
และที่สำคัญ ขอบคุณพี่ ๆ บ้านกลอนไทยด้วยนะคะ ที่แวะมาแฮปปี้เบิร์ดเดย์ ปีนี้ยอมรับว่า
มีความสุขมาก ๆ เพราะว่า ข้างกายก็มีบุคคลที่หนูรักมาอยู่ข้าง ๆ ทั้งกายและใจ
และแวะมาบ้านที่หนูรัก พร้อมกับรอยยิ้มและคำอวยพร
เราจะรักกันตลอดไป ไม่มีสิ่งใดมาตัดขาดความผูกพันที่เรามีให้กันและกัน
ปล : ขออภัยที่ไม่ได้เชิญบางท่านไปด้วยนะคะ แต่อยากบอกว่า ระลึกถึงเสมอค่ะ
27 สิงหาคม 2548 12:43 น.
ทะเลใจ
ความรักจ๋าอยู่แห่งไหนใจอยากรู้
ตามหาอยู่รู้ไหมเล่าเจ้าความรัก
ผ่านเนิ่นนานวันที่ช้ำฉันอกหัก
กับความรักไม่สมหวังมาแรมปี
ความรักจ๋าอยู่แห่งไหนตอบฉันหน่อย
เฝ้ารอคอยเจ้าเดินทางมาแถวนี้
หากเจ้ามาจะรักษาไว้อย่างดี
จะดูแลไม่หลบหนีจากหายไป
ความรักจ๋าเจ้าหลบหายไปไหนหนอ
คนเฝ้ารอเดินตามหาหน่ะรู้ไหม
ใจคนนี้สุดเคว้งคว้างหนทางใจ
อยากมีใครเดินเคียงข้างไม่ร้างลา
ความรักจ๋าเจ้าติดลมล้มกลางฝน
หรือผู้คนมากมายที่เฝ้าถวิลหา
จับเจ้าไว้ไม่ยอมปล่อยให้ออกมา
ปล่อยให้ข้าน้ำตานองครองเศร้าใจ
อีกนานไหมกว่าที่เจ้าจะมาถึง
มาฉุดดึงใจคนนี้หยุดหวั่นไหว
ปลอบประโลมยามฉันทุกข์ไม่เหลือใคร
อยู่เคียงข้างไม่จากไปเช่นวันวาน
ฉันจะรอเธอนะไม่ท้อแท้
ถึงอ่อนแอใจหวั่นไหวไร้ความหวาน
จะเฝ้ารอจนกว่าจะพบพาน
คนต้องการหัวใจฉันไปดูแล
26 สิงหาคม 2548 07:14 น.
ทะเลใจ
นางฟ้าองค์ แรกพี่สาวใหญ่ใจดี
ทำหน้าที่เป็นแม่ดูแลฉัน
ใครมาจีบถือปืนรออยู่ทุกวัน
นามเธอนั้นพระจันทร์เศร้าบ่เค้าน้ำตา
นางฟ้าองค์ที่สองจำแลงและแปลงกาย
เป็นนางพรายงามเหลือหลายเสน่หา
ยิ้มเธอแย้มแต้มโลกนี้งามจับตา
เธอชื่อว่า กอกก ปกคลุมใจ
นางฟ้าองค์ที่สามนามไพเราะ
ชื่อเสนาะฟังแล้วใจหลงไหล
ธรรมชาติหน่ะหรือมิชนะใจ
นอกจากใครคนนี้ ทำ มะ ชาด วาดตะวัน
นางฟ้าองค์ที่สี่มีน้ำใจ
คอยห่วงใยใส่ความหวานน้ำตาลหวั่น
เฝ้าห่วงหาอาทรทุกคืนวัน
ชื่อเธอนั้น ผู้หญิงไร้เงามิเศร้าใจตลอดกาล
นางฟ้าองค์ที่ห้าข้านับถือ
หญิงนั้นคือ ราชิกา พี่ตาหวาน
มิตรภาพนั้นหรือยิ่งยืนนาน
ฉันกล่าวขานเธอด้วยรักและผูกพันธ์
นางฟ้าองค์ที่หกตกสวรรค์
นามเธอนั้นไอดาโฮ่ชื่อลือลั่น
เพื่อคูหู เพื่อนสุดซี้ดาวอังคัน ( พี่ดาวอังคาs )
ยิ้มเธอนั้นประทับใจมิรู้ลืม
นางฟ้าองค์ที่เจ็ดอย่าเอ็ดหนา
เธอชื่อว่าร้อยฝันฉันสุดปลื้ม
เจอหน้าแล้วมิอาจทำใจลืม
อยากขอยืมใจบริสุทธิ์สักหนึ่งวัน ( ได้เปล่าคะ )
นางฟ้าองค์ที่แปดแทรกกลางใจ
มิหาใครเทียบได้กับเธอนั้น
เป็นหญิงเดียวในใจภูตะวัน
นามเธอนั้น ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
จะอดชม ชมอักษรคงมิได้
เพราะหัวใจเธองามน่าส่งเสริม
นางฟ้าองค์ที่เก้ายกให้เป็นทุนเดิม
ใจพูนเพิ่มมอบให้นางเพียงผู้เดียว
25 สิงหาคม 2548 12:22 น.
ทะเลใจ
หยุดอยู่ตรงนั้นนั้นคือคำสั่งฉัน
หากเธอมันไม่ดีพอขอได้ไหม
หยุดอยู่ตรงนั้นหากเธอไม่จริงใจ
หยุดอยู่ตรงนั้นอย่ามาใกล้คนไม่รักจริง
อย่ามาอ้อนวอนขอความเห็นใจ
อย่ามาหวั่นไหวในบางสิ่ง
อย่ามาร้องไห้เมื่อโดนทอดทิ้ง
อย่ามาทำเรื่องจริงให้กลับกลาย
เมื่อเธอไม่จริงใจจริงจังต่อฉัน
คำว่าเพื่อนกันขอให้มันจงสลาย
อย่าทำเป็นหน้าซื่อตีหน้าตาย
อย่ามาทำร้ายทำลายความรู้สึกซึ่งกันและกัน
หยุดอยู่ตรงที่เธอเคยมา
สิ่งเย็นชาเคยมีให้กับฉัน
อย่ามาดึงพึงประสงค์ฉันสำคัญ
เมื่อในวันนั้นเธอไม่แลแม้จริงใจ
หากวันนี้เธอไม่หยุดอย่าได้หวัง
ความรู้สึกมันพังเกินที่จะให้
คำที่มอบ ขอโทษนะ ฉันขอบใจ
แต่ว่าสิ่งที่เป็นไปไม่อาจจะเปลี่ยนแปลง
หากวันนั้นเธอดีฉันดีตอบ
แต่วันนี้ขอบเขตมันขีดกั้นใช่กลั่นแกล้ง
อย่าเลยเธออย่ามาแสดง
กับสิ่งที่อยากเสแสร้งให้ใครได้ยินดี
คนไม่จริงใจไร้ค่าสำหรับเพื่อน
คนบิดเบือนหน้ายิ้มซะเต็มที่
นึกหรือว่าคนอย่างฉันมันไม่มี
สมองตรองดูวจีใดคือความจริง
อย่าฝืนใจเลยนะถอยไปเถิด
สิ่งที่เกิดฉันจะปล่อยไม่ประวิง
จะคิดเสียว่าเธอไม่มีจริง
ในโลกความจำของสิ่งมีชีวิตสำหรับฉัน
23 สิงหาคม 2548 12:28 น.
ทะเลใจ
เคยสนิทชิดคุ้นอุ่นใกล้
เคยห่วงใยใจห่วงหาเวลาเหงา
เคยถามข่าวเรื่องราวจะหนักเบา
เธอเล่าฉันปลอบโยนโอนอ่อนตาม
เธอยิ้มฉันยิ้มปริ่มใจสุข
เรื่องทุกข์พบพานขานสู่สนาม
เธอเคว้งฉันจับมือเธอเดินตาม
สอบถามเรื่องราวคราวร้อนใจ
เธอเหงาฉันเศร้าเร้าใจห่วง
ยามโดนบ่วงลวงใจให้หวั่นไหว
เฝ้ามองเธอเพ้อพร่ำระกำใจ
น้ำตาไหลซับให้ไม่จากลา
มาวันนี้เธอเปลี่ยนไปใจเปลี่ยนแปลง
เหือดแห้งหายลับวับจากตา
ดั่งแสงจันทร์ลาลับจากขอบฟ้า
ยามสุริยาทายทักจึงจากไป
ทั้งเพื่อนทั้งพี่คนดีหนีจากหาย
ห่างกายใยใจห่างร้างใจไหว
ยืนอยู่ตรงนี้ที่เดิมก่อนวอนหากจะไป
ฉันจะให้หากเธอพร่ำรำลาเพียงสักคำ
เธอเองก็คนดีที่หนึ่งพึงชายมี
แล้ววันนี้เหตุผลใดให้กระทำ
สิ่งเคยให้เธอไม่เห็นเว้นให้ช้ำ
แต่ใจดำมิบอกลาว่าเหตุใด
ใช่ว่าฉันอาลัยใจอาวร
แต่อาทรเธอยามเผลอเพ้อหวั่นไหว
เธออ่อนแอแลมั่นคงตรงที่ใจ
แล้วทำไมข้ามใจไว้เพียงฉันแค่คนเดียว
ใช่ขอให้เธอมารักปรักใจหลง
แต่พะวงที่เธอนั้นรักแน่นเหนียว
แต่วันนี้ทายทักหรือแม้คำเดียว
เธอเดินเชี่ยวไม่มองหน้ามาทักทาย
ปล นิดนึงค่ะ: พอดีพี่ที่สนิทกันเค้าลางานแล้วไม่โทรมาบอกเอม
ด้วยอาการที่ว่าพักนี้ไม่ค่อยได้คุยกัน
ก็เลยเกิดอาการงอนสะสมอย่างที่เห็น
เก็บอาการงอนต่าง ๆ มารวม ๆ และก็ได้กลอนบทนี้มาเจ้าค่ะ
ก็รู้และเข้าใจนะพี่นะว่างานยุ่งแต่หยุดทักน้องสักหน่อยก็ได้
น้องยิ้มเก้อทุกที ให้นึกถึงตอนนี้หนูงานยุ่งแล้วไม่มีเวลาคุยด้วยแล้วกัน
ว่าพี่หน่ะรู้สึกยังไง
อ้าวตัวเองก็เป็นหนี่หน่า อิ อิ ... ผลัดกันงอนนะพี่นะ *^_^*
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟทะเลใจ
หน้าส่วนตัว
2587
