30 กรกฎาคม 2548 09:09 น.
ทะเลใจ
แก้วใดเล่าเจ้าจะงามงามล้ำค่า
สูงสง่าตระการฟ้าข้านับถือ
จิตใจงามงามเหลือล้นคนร่ำลือ
แก้วนั้นคือแก้วประเสริฐเลิศความดี
พ่อเป็นดั่งคลังความดีมีทุกเมื่อ
รักล้นเหลือเกื้อและหนุนอุ่นใจนี้
ทะเลน้อยถ้อยวาจาและพาที
น้อมใจนี้เคารพยิ่งกว่าสิ่งใด
มีหนึ่งพ่อให้กำเนิดเกิดเป็นแก้ว
ใจเพริศแพรวดีงามกว่าสิ่งไหน
ทั้งปกป้องคุ้มครองลูกจนอุ่นใจ
รักพ่อยิ่งกว่าสิ่งใดในโลกา
คุณพ่อแก้วลูกนี้ขอน้อมก้มลงกราบ
บอกให้ทราบไม่เคยหมิ่นพ่อเลยหนา
มีแต่ใจที่เคารพตลอดมา
ขอซบหน้ากราบบนตักรักพ่อนี้สุดหัวใจ
- - - - - - - - - - - - - -
ถึงคุณลุงแก้วประเสริฐ
บทกลอนที่เอมแต่งเมื่อวานนี้
เอมไม่มีความประสงค์จะจำนงว่ากล่าวถึงคุณลุงแก้ว
เอมนับถือคุณลุงแก้วเหมือนญาติผู้ใหญ่ของเอม
หากจะเปรียบ พี่จิ๋ง พระจันทร์เศร้า เป็นแม่
ก็เปรียบคุณลุงแก้ว แก้วประเสริฐ เป็นพ่อของเอมค่ะ
เอมขอบคุณมากมายลำหรับบทกลอนงามที่คุณลุงแก้วแต่งให้
และเอมขอเรียกคุณลุงแก้วว่าคุณพ่อแก้วนะเจ้าคะ
เคารพคุณพ่อแก้วประเสริฐอย่างยิ่ง
ทะเลใจ
29 กรกฎาคม 2548 12:53 น.
ทะเลใจ
มีเพียงภาพฉาบทากายคล้ายเช่นคน
แต่ใจล้นหม่นหยาบกร้านมารยังไหว
จิตคิดแค้นแน่นฝังลึกตรึงจิตใจ
ภาพจำไว้ให้คนเห็นเป็นคนดี
สื่อออกมาข้านี่หนาหน้าสรรเสริญ
บนทางเดินเมินความชั่วมั่วหลีกหนี
น่าสงสารการโดนลืมปลื้มสิ้นดี
ทั้งชีวีมีเพียงร่างร้างจิตใจ
อยากจะบอกกรอกเข้าหูรู้เอาไว้
ใครต่อใครใช่ไม่เห็นเป็นเช่นไหน
สิ่งที่ทำย้ำเด่นชัดซัดถึงใจ
ร้ายแค่ไหนใช่หน้าตาทั้งท่าทาง
ทั้งสันดอนก่อนสันดานพาลไปทั่ว
คนอื่นชั่วตัวเองดีมีแต่ขว้าง
เห็นใครดีมีความสุขทุกข์เจือจาง
มีระวางหางกระดิกจิกหัวใจ
ทำเต้นแร้งแรงอย่างกามาทำวุ่น
ใจขุ่นขุ่นคุณมาสื่อหือตรงไหน
โอ้ยนางฟ้าเทวดาดูสิใคร
ลากเขี้ยวใส่ใจปลาซิวกริ้วแล้วกลัว
26 กรกฎาคม 2548 09:29 น.
ทะเลใจ
จะเหนื่อยจะหนักจะรักจะเศร้า
�����������จะเบื่อจะเหงาอย่างเราก็เป็น
�����������พักได้พักบ้างปล่อยวางเผื่อเห็น
�����������ในสิ่งที่เป็นอาจซ้อนเร้นความเหนื่อยใจ
ในวันที่เหนื่อยล้าหากพักบ้าง
ในบางอย่างที่มันซ่อนในความหวั่นไหว
รู้ว่าท้อกับงานหนักเรื่องรักอาจเหนื่อยใจ
แต่สิ่งที่เป็นไปมันดีเสมอฉันเชื่อมัน
��� ��� ยิ้มบ้างเพียงบางบางในวันเหนื่อย
��� ��� อาจเรื่อยเปื้อยล่องลอยในความฝัน
��� ��� ความรู้สึกดีอาจเกิดขึ้นได้ในทุกวัน
��� ��� หากเธอยิ้มรับมันกับความเป็นไป
23 กรกฎาคม 2548 15:26 น.
ทะเลใจ
วัฎจักรควักชีวิตให้ติดลม
ความรักล่มจมห่างหายกายเลยหวั่น
พานพบใครใจอยากใกล้ใกล้ชิดกัน
แต่เขานั้นพลันเหินห่างจางหายไป
ใช้หน้าที่มีการงานสานความเหนื่อย
ไปเรื่อยเปื่อยเอื่อยเชื่องช้าสมใจไหม
จนตอนนี้ไม่มีแม้แลผู้ใด
จนหัวใจร่ำไห้ให้เพียงพอ
เหนื่อยเหนื่อยกับการงานพาลให้วุ่น
ใจขุ่นขุ่นกรุ่นด้วยโกรธโทษใครหนอ
ไม่ได้พักต้องหยุดรักชักไม่พอ
กับใจท้อขอเพียงใครใส่ใจกัน
จนมาถึงซึ่งขีดสุดจุดประกาย
ให้ผ่อนคลายหายความเหนื่อยเหมื่อยแล้วนั้น
กลับมาใหม่จะดีไหมใจของฉัน
หยุดสักวันพันหัวใจให้พักผ่อน
ฉันจะหนีหนีแล้วนะจะบอกให้
ไปไกลไกลไม่หันกลับแล้วหลับนอน
เผื่อจะหายคลายใจบ้างว่างพักผ่อน
ไปหนุนนอนหมอน ทำ มะ ชาด พาดพิงใจ
23 กรกฎาคม 2548 08:30 น.
ทะเลใจ
ยืนหยุดนิ่งพิงหน้ามองฟ้ากว้าง
ใจลอยคว้างอ้างว้างเป็นหนักหนา
มีน้ำตาทาทาบเป็นคราบในดวงตา
หันมองฟ้าฟ้าผืนกว้างช่างเดียวดาย
เจ้าความเหงาเข้ามาเยือนเพื่อนเก่าเอ๋ย
เราคุ้นเคยเคยคุ้นนะสหาย
จากไปนานนานเหลือเกินมาทักทาย
ใจหายหายเมื่อฉันนั้นได้เจอเธอ
เพียงวันนี้มีแต่ฉันที่มันเหงา
โอ้เพื่อนเก่าเจ้ามาแล้วใจฉันเผลอ
แอบร้องไห้ปนสะอื้นเพียงเพราะเธอ
กลับมาเจอพบหัวใจไร้เรี่ยวแรง
เหนื่อยและล้าทั้งร่างกายและจิดใจ
มองออกไปไร้แม้ดาวที่ส่องแสง
นั่งกอดเข่าเล่าเรื่องราวที่แห้งแล้ง
ที่มิอาจแสดงให้ใครได้รู้เป็นเช่นไร
ทั้งที่ยิ้มอิ่มความสุขครั้งเจอหน้า
ซ่อนแววตาไม่เริงร่าใจหวั่นไหว
คนใกล้ชิดสนิทแนบแสบหัวใจ
หมดซึ่งแล้วความห่วงใยไม่หวนคืน
ทั้งที่เคยใกล้ชิดพลันมาเหินห่าง
บนหนทางร้างผู้คนเกินทนฝืน
พอกันแล้วพอกันทีตีหน้าชื่น
ขอกลับคืนสู่โลกของความจริง
แต่มีสิ่งอยากจะขอขอวันนี้
ใจที่มีมันหวั่นไหวกับทุกสิ่ง
แต่ขอเธอโปรดเห็นใจให้ทอดทิ้ง
กับชีวิตความเป็นจริงเถิดความเหงาเอย
+ + + + + + + + + + + + + +
ในความเหงาที่ก่อตัวขึ้นมาซะดื้อ ๆ
ทำให้เก็บเอาเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ
มาใส่ในหัวใจ ไม่ควร ไม่ควรจริง ๆ
อยากจะบอก
พี่จิ๋ง พระจันทร์เศร้าว่า
เอมเข้าใจความรู้สึกของพี่
ที่น้อยใจใครบางคนแล้วล่ะค่ะ
เอมเข้าใจดีว่ามันเป็นอย่างไร
หน้าส่วนตัว
969
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟทะเลใจ
