28 มิถุนายน 2548 12:06 น.
ทะเลใจ
อยากรู้สึกกับเธอมากกว่าคำว่าเพื่อน
แต่ต้องคอยเตือนเพราะเธอมีเจ้าของ
ฉันหมดสิทธิ์ที่จะครอบครอง
ได้แต่เฝ้ามองเธอเพียงไกล ๆ
เธอเองก็คงรู้สึกบ้าง
ที่มีอะไรบางอย่างในความอ่อนไหว
ทุกครั้งที่พูด แอบบอกว่ารักเธอในใจ
ยิ้มรับกับสิ่งที่เป็นไประหว่างเรา
ขอเถอะนะขออยู่เพื่อรักเธอ
เพียงพบเจอพูดคุยเวลาเหงา
อยู่เป็นเพื่อนเวลาเธอนั้นโศกเศร้า
และบางครั้งที่เขาไม่เข้าใจ
ขอยืนอยู่มุมเล็ก ๆ มุมนี้
เคียงข้างเธอคนดียามอ่อนไหว
จะมีรอยยิ้มให้เธอยามเหนื่อยใจ
และจะอยู่เคียงข้างตลอดไปถ้าเธอต้องการ
26 มิถุนายน 2548 17:24 น.
ทะเลใจ
จิตใจฟุ้งซ่านในคืนเงียบเหงา
ไร้แม้เงาใครสักคนอยู่เคียงข้าง
จับโทรศัพท์หาใครสักคนเผื่อหมดความอ้างว้าง
เผื่อใจจะจางความร้าวใจ
มีใครคนหนึ่งชวนพักผ่อน
ให้มานอนดูดาวดูฟ้าใส
คิดอยู่นานก่อนตัดสินใจ
เดินทางไปหาใครสักคน
หกนาฬิกาฟ้าเริ่มสาง
ฟ้าสว่างสะบัดตัวจากผ้าห่ม
อาบน้ำแต่งตัวใจรื่นรมย์
เตรียมชื่นชมแสงดาวอาบแสงจันทร์
สิบเอ็ดนาฬิกาสามสิบนาที
มีสาวใจดีมารอรับฉัน
หน้าตายิ้มแย้มตอนรับกัน
สุขกว่าทุกวันที่ผ่านมา
พอจะเที่ยงเริ่มจะหิว
ใจเริ่มปลิวหาอาหาร
ไปเถอะพี่ไปหาข้าวทาน
เดี๋ยวจะพาลมาเป็นลมตาพร่าลาย
นั้นไงส้มตำร้านเจ้นิด
คนนี้เคยสนิทกันเหลือหลาย
เถอะนะพี่อาหารมากมาย
ให้เราได้คลายอาการหิวตอนกลางวัน
ต้มแซบ ส้มตำ ขนมจีน
แค่ได้ยินก็อดใจไม่อยู่แล้วล่ะนั้น
ทำตาหวาน อ้อนเจ้ เอาใจกัน
อาหารมาทันก่อนเป็นลม
มื้อเที่ยงผ่านไปใจสดชื่น
เร้าพี่พาไปดูคลื่นใจสุขสม
อากาศดี พาใจ ที่เคยซม
ที่เคยจมความทุกข์หายจางไป
ฟ้า ใส ใส เกลียวคลื่น ลมทะเล
พากล่อมเห่คนอ่อนไหว
ให้หายร้าว หายเจ็บปวด ทุกเรื่องไป
และไม่มีสิ่งใดมารบกวน
ฟังเสียงคลื่น ชมเดือน สะท้อนแสง
เคยอ่อนแรง กับแกร่ง ไม่คิดหวน
มองฟองคลื่น กระทบหาด พาเชิญชวน
ให้ใจที่เคยรวนนั้นกลับมา
ตกเย็นรินสปายคลายเหมือนล้า
พี่กอกก มาช่วยรินให้ด้วยหนา
ยิ้มแก้มปริ ตาหยี รับแก้วมา
ชื่นอุรา สุขใจ ชมแสงจันทร์
มีใครบางคนโทรเข้ามา
แล้วถามว่าเป็นอย่างไรล่ะนั้น
มีความสุข หรือทุกข์ช่วยบอกกัน
เย้ยแสงจันทร์ ความรู้สึก เป็นเช่นไร
สุขดีเจ้าคะขอบอก
เคยช้ำชอกก็จางหาย
หมดเรื่องทุกข์ จิตใจได้ผ่อนคลาย
ความสบายโถมเข้ามาในคืนวัน
ผ่านไปหนึ่งคืนกับความสุข
ไร้ซึ่งทุกข์ที่ผ่านมานั้น
สิบเอ็ดนาฬิกา เอ่หรือว่า เกือบเที่ยงวัน
เริ่มเก็บกระเป๋ากัน เตรียมเดินทาง
ก่อนจะกลับพี่ใจดีพาชมหาด
ขาวสะอาดทรายสวย ฟ้าไกลคว้าง
ต้นสนเรียง เป็นทิวแถว ฟ้าบาง ๆ
คนข้าง ๆ ยิ้มให้ พลอยชื่นใจ
จริง ๆ เรื่องราวก่อนกลับมันมีเรื่องประทับใจมากกว่านี้
แต่เอ่อคือว่า หมดมุขอ่ะ คิดคำไม่ออก เดี๋ยวจะมาเขียนต่อ
ให้ใครบางคนอิจฉาเล่น อิ อิ
เรารู้นะว่าคุณก็แบบเข้ามาอ่าน
โหะ โหะ โหะ
20 มิถุนายน 2548 07:21 น.
ทะเลใจ
ขอได้ไหม เพียงสักคน อยู่เคียงข้าง
ยามอ้างว้าง เพียงยิ้มให้ ในวันเหงา
ซับน้ำตา คอยปลอบโยน จิตใจเศร้า
เพียงเป็นเงา เคียงข้างกาย ใครสักคน
เพียงเท่านี้ เพียงจะขอ สักคนหนึ่ง
ไม่ต้องซึ้ง มากมาย ให้มากล้น
เพียงคำพูด ปลอบโยน ยามทุกข์ทน
ยามมืดมน มีเธอนั้น คอยนำทาง
ไม่ต้องมี มากมาย ช่อดอกไม้
กำลังใจ เท่านั้น ไม่ทิ้งขว้าง
อยู่ตรงนี้ อยู่เป็นเพื่อน รักไม่จาง
ยามฟ้าสาง เธอเคียงข้าง ยามตื่นนอน
เพียงรอยยิ้ม ที่อบอุ่น ด้วยอุ่นไอ
มีรักให้ วันละนิด ให้ออดอ้อน
เพียงแค่นี้ แววตา ที่เว้าวอน
ขอเธอก่อน อยากจากฉัน ให้เศร้าใจ
16 มิถุนายน 2548 12:33 น.
ทะเลใจ
คิดถึงระยองสัมพันธ์
คิดถึงที่นั้นแทบขาดใจ
คิดถึงพี่น้อง เพื่อนพ้องเคยชิดใกล้
คิดถึงความผูกพันธ์และห่วงใยที่มีให้กัน
ถึงแม้ครั้งนั้น
กับระยะเวลาสั้น ๆ ไม่กี่วัน
แต่เราแสดงออกว่ามากมายความผูกพันธ์
ที่มีให้กันเสมอมา
คิดถึงพี่ปราย กอกก คนสวย
ที่คอยช่วยเหลือเสมอมา
รอยยิ้มสดใสบนใบหน้า
และน่ารักตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกัน
คิดถึงพี่อิม อัลมิตรา
คนนี้แหละนำพาให้เรามาผูกพันธ์
เทคแคร์ ดูแล ทุก ๆ วัน
เล่นน้ำทะเลกันสุขหัวใจ
คิดถึงพี่จิ๋ง พระจันทร์เศร้า
เปลี่ยนเป็นพระจันทร์เมาจะได้ไหม
ก็เบียร์ครึ่งกระป๋องของพี่ไง
ที่ทำให้ทะเลใจเป็นทะเลเมา ( หะ หะ หะ )
คิดถึงพี่ดุง ขอโทษครับ ผมเมา
กินเหล้า ๆ นะคราวหน้าหนูจะเหมา
ห้ามแย่งนะพี่เอ่อขอโทษค่ะครั้งหน้าหนูไม่เมา
และรู้ไหมว่าดีใจที่เราได้พบกัน
คิดถึงพี่อุ๊ คนเมืองลิง
คนนี้สิเมาจริงขอบอก
เราโดนหอมไปตั้งหลายฟอด
แถมโดนกอดอีกรอบ บอกว่าพี่ไม่เมานะจ๊ะ
คิดถึงพี่อ้อย ร้อยฝัน
คิดถึงทุกวันอยากให้รู้
นับเวลาที่จะได้เจอและร่วมวงดู
ดวงเดือน ดวงดาว ที่เฝ้าอยู่ ยามเราได้พบกัน
คิดถึงกี้ วิสกี้ เลอร์ ฟองเบียร์
คนอะไรเนี่ยน่ารักซะอย่างนั้น
ได้แก้วเบียร์มาเชยชมทุก ๆ วัน
และขอบคุณความสัมพันธ์ครั้งนั้นมากมาย
คิดถึงน้องจอยคนงาม
คนนี้ติดตามวิสกี้มา
น่ารักนะครั้งแรกได้พบหน้า
ก็เจอรอยยิ้มจนติดตามาทุกวัน
คิดถึงพี่ไก่ ทำ มะ ชาด
คนนี้สิเจอแทบขาดใจหน่ะรู้ไหม
มาบอกว่าปลื้มเราซะมากมาย
หนูหน่ะแอบอาย ๆ อยู่หลายวัน
คิดถึงคุณพินิจ
ซึ่งมีจิตมาผูกพันธ์
ถึงแม้ไม่ใช่สมาชิกหนึ่งในนั้น
ตาเราคิดถึงคุณเช่นกันไม่เปลี่ยนแปลง
คิดถึงพี่เบนซ์ ผู้หญิงสีม่วง
เราแอบอยากควงอยู่เงียบ ๆ หน่ะรู้ไหมนั้น
น่ารัก น่ารัก คนอะไรกัน
ยิ้มทีไรใจแทบติดพันไปกับเธอ
คิดถึงพี่ตูน ผู้หญิงไร้เงา
คนนี้ไม่เศร้าร่าเริงเสมอ
ฟังเธอพูดแล้วเก็บไปเพ้อ
เพราะว่าเธอน่ารักซะจริง ๆ
คิดถึงปู่ลิง จอมยุทธเมรัย
คนนี้คอยใส่ใจในทุกสิ่ง
เจอครั้งแรก นี่หรือคือปู่ลิง
น่ารักจริง ๆ ยามยิ้มออกมา
คิดถึงพี่ต่อ เรไร
คนนี้แหละที่ทำให้เราอิ่มล่ะหนา
อาหารอร่อย จนทำให้น้ำหนักของหนูเพิ่มกลับมา
ขอบคุณค่ะ พอ่ครัวหัวป่าของเรา
คิดถึงพี่กานต์ เพียงพลิ้ว
ร่างแทบปลิวลมเลยเนอะเราสองคน
ความรู้สึกดี ๆ มีมากล้น
และจะเก็บไปไว้ในใจอีกคนตลอดไป
คิดถึงพี่ตะวัน ภูตะวัน ตะวันรอน
คนนี้หนูออดอ้อนอยู่ใกล้ ๆ
ก็พี่น่ารักจะให้หนูทำเช่นไร
ถึงจะไม่มีใจรักพี่คนดี
คิดถึงพี่วา ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
คนนี้ยิ่งเจอ ยิ่งพูนเพิ่ม ความรักมากทวี
พี่สะใภ้ของหนูนะคะคนนี้
และเป็นที่รู้จักดี ผีหนึ่งกิ๊กของเราเอง
คิดถึงพี่หน่อง ดาวอังคาร
คนนี้หนูชอบวานให้ร้องเพลงชู้อยู่อย่างนั้น
ก็พี่ร้องเพลงเพราะหนูเลยอยากฟังมัน
และที่สำคัญ คือผีละเมอในวันนั้นหนูจำได้ดี คริ คริ
คิดถึงพี่หนุ่ย ค้างคาวคืนคอน
เคยเว้าวอนให้เป็นผีแพยางหน่ะค่ะ
เป็นผีเปลญวณไกวเปลอีกนะคะ
และหนูจะยิ้มหวาน ๆ เป็นรางวัล *^_^*
คิดถึงคุณแก้ว แก้วประเสริฐ
คนนี้ทวีเลิศคารมศิลป์
เจอหน้าทุกคราได้ยลยิน
กวีช่างศิลป์ประจำใจ
คิดถึงพี่ไอซ์ ไอซ์ดาโฮ่ คนดี
เราเคยมีสัมพันธ์ที่ชิดใกล้
อาจจะห่าง แต่ไม่ไกล
สุดดีใจที่ได้พบเจอ
คิดถึงพี่กุ้ง กุ้งหนามแดง
ถึงแม้ไม่ได้แสดงความสนิทชิดใกล้
แต่หนูอยากบอกให้ร็ มากมายความห่ววใย
ที่มีอยู่ในใจของหนูทุก ๆ วัน
คิดถึงพี่จิ๊ก ขลุ่ยหลิบ คนดี
คิดถึงพี่เสมอไม่เปลี่ยนผัน
ภาวนาให้พบหน้าทุกคืนวัน
และจะขอรำคู่กันถ้าเจอกันอีกที ( นะพี่นะ )
คิดถึงท่านผู้เฒ่า
ถึงหนูไม่ได้เมาเป็นเพื่อน
แต่ก็ไม่เคยจะลืมเลือน
ในวันที่เราร่วมชมเดือนด้วยกัน
คิดถึงพี่ผู้หญิงช่างฝัน
แม้เราไม่ได้คุยกัน ณ ตอนนั้น
แต่ความผันพูก และผูกพันธ์
เรายังคงมีให้กันตลอดเวลา
คิดถึงพี่แก้วนิดา
แม้พบบหน้าเพียงเสี้ยวนาที
แต่มากมายความคิดถึงที่มี
ความรู้สีกดี ๆ มีมากมาย
คิดถึงพี่บิ๊ก ปีกฟ้า
ที่ทำให้เรามาพบปะกัน
ร่วมสานความใฝ่ฝัน
และมีพี่น้องที่รักกันมากมาย
ขอบคุณที่สร้างบ้านหลังนี้
ให้เรามีที่พักพิงใจ
ความสุข ความทุกข์ ได้ระบาย
และเจอพี่น้องมากมายร่วมสร้างครอบครัว
บ้านหลังเล็กในโลกใบใหญ่
พี่น้องร่วมใจมาผูกพันธ์
แม้ไม่ได้เจอหน้าพบปะสังสรรค์
แต่เรามีความรัก ความจริงใจให้กันตลอดเวลา
ขอบคุณทุกความรู้สึก
ที่มอบจากส่วนลึกในหัวใจ
เรารักกัน และคือรักที่ยิ่งใหญ่
จะอยู่คู่เราตลอดไป พี่น้องชายไทยโพเอม
กลอนบทนี้เอมแต่งไว้ในวันเสาร์
วันที่เอมเหงา เหงามาก ๆ คิดเอาไว้ว่าจะเอามาลงวันพุธ
แต่พอดีว่า มีเรื่องทำให้จิตใจเศร้าซะก่อน
เลยเอามาส่งช้ากว่าที่ตั้งใจ
แต่ว่าคิดถึงสวนวังแก้ว
คิดถึงพี่ คิดถึงน้อง
คิดถึงความห่วงใย
คิดถึวความผูกพันธ์
คิดถึงความจริงใจที่เรามีให้กัน
คิดถึงความรักของทุกคนที่มีให้กัน
คิดถึงจนไม่รู้จะบรรยายยังไงได้หมด
ว่าคิดถึงจริง ๆ คิดถึงสุดหัวใจ
14 มิถุนายน 2548 07:20 น.
ทะเลใจ
กลับมาทำไม
มาแล้วทำให้ใจฉันอ่อนแอ
ความเข้มแข็งที่มีกับพ่ายแพ้
ในสิ่งที่เธอไม่แคร์กันเมื่อผ่านมา
หรือเธอกลับมาเพื่อบอกว่ายังรักกันดีอยู่
บอกให้ฉันรู้ทำไมล่ะหนา
พูดมาแล้วไม่คิดหรือว่าฉันจะมีน้ำตา
กลับสิ่งที่เธอทำเป็นชินชากับมัน
เธอไม่รักฉัน ฉันก็รู้
ทั้งหมดมันอยู่ในใจเท่านั้น
พูดไม่ได้ ร้องไม่ได้ กลัวเธอเวทนากัน
อยากจบแล้วอยากจบความสัมพันธ์ระหว่างเรา
เธอมีเขาคนดี คนนั้นอยู่เคียงข้าง
ส่วนตัวฉันยังอ้างว้างและเงียบเหงา
ยามเธอทุกข์มีคนคอยปลอบโยนยามเธอเศร้า
แต่ฉันสิไร้เงาคนใส่ใจ
น้ำตาฉันมันท่วมล้นภายในใจ
จะมีใครห่วงใยใส่ใจบ้าง
ฉันเคยเจ็บ มันยังเจ็บ เจ็บไม่จาง
ขอเถอะนะเมื่อทิ้งขว้างแล้วก็ขอให้ทิ้งตลอดไป
ขอเถอะนะคนดี
ฉันคนนี้ไม่ได้เข้มแข็งหรอกนะรู้ไหม
ทุกเสียงหัวเราะ ทุกรอยยิ้มที่ให้ไป
มันแอบแฝงความช้ำใจอยู่ทุกวัน
ฉันเองพยายามจะลืม จะลืมเธอ
แต่แล้วกลับมาให้เพ้อให้ไหวหวั่น
ทั้งที่รู้อยู่เต็มอก เธอหมดรักกัน
มันยิ่งตอกย้ำว่าฉันไม่มีความสำคัญในใจเธอ
เธอก็รู้ รู้ดีว่า
ตลอดเวลาฉันยังรักเธอเสมอ
หยุดเถอะนะ เพื่อเพื่อนคนหนึ่งของเธอ
หยุดทำให้ใจฉันล้นเอ่อด้วยน้ำตา.... ซะทีนึง
ถึงใครคนนั้น
วันนี้เป็นวันครบรอบเราเลิกกัน 9 เดือนพอดี
ไม่ว่าด้วยความบังเอิญหรือความตั้งใจที่โทรหากัน
แต่ก็ขอบคุณสำหรับคำว่า
ทฤษฎี รักแท้แพ้ใกล้ชิด ยังใช่ได้อยู่
และขอบคุณที่ทำให้ข้อที่เคยสงสัยมันกระจ่างก็วันนี้ว่า
ที่ไปเพราะอะไร
และขอบคุณมาก ๆ ที่ทำให้หนูเกลียดคุณได้สำเร็จซักที
ก็เอาเป็นว่า วันนี้ก็ญาปนกิจกันซะเลย
หลังจากที่เผาหลอก ๆ มาตั้งเก้าเดือน
จากวันนี้ พรุ่งนี้ หรือไม่ว่าวันไหนในอนาคต
จะไม่มีคุณอยู่ในความทรงจำของหนูตลอดไป
13 มิถุนายน 2548
23.33 น.