17 ธันวาคม 2547 19:51 น.
ทะเลใจ
เพราะฉันรู้ตัวดีว่าควรอยู่แค่ไหน
และรู้ดีว่าใจเธอมีใครอยู่ในนั้น
และรู้ดีว่าเธอไม่เคยจะมองกัน
และรู้ดีว่าเธอไม่เคยมีฉันในสายตา
ฉันรักเธอ เธอรักเขา ใจฉันเจ็บ
ใจหนาวเหน็บ กับสิ่ง ที่เกินคว้า
ขอยอมแพ้ แก่เกมส์ โบกมือลา
พอกันที น้ำตา ความอาลัย
คนที่อยู่คือคนไม่รู้จัก
ส่วนคนรักตายจากหลบหนีหาย
เหลือเพียงคนไร้ใจอยู่เคียงกาย
หมดสิ้น ทุกความหมาย เมื่อจากกัน
16 ธันวาคม 2547 19:32 น.
ทะเลใจ
อยากหลับตา สักพัก ให้หายเหนื่อย
ปล่อยความคิด ไปเรื่อย ๆ ไร้จุดหมาย
อ่อนและล้า เต็มที กับทุกสิ่งรอบ ๆ กาย
อยากหลบลี้ หนีหาย ไร้ตัวตน
อยากจะหลุด ออกนอกกรอบ พังทำนบ
ไม่อยากพบ ไม่อยากเจอ ใครสักคน
กลัวยิ่งเจอ ยิ่งเจ็บ ยิ่งสับสน
กลัวจะทุกข์ ที่ต้องทน ความอ่อนแอ
อ่อนไหว ไหวหวั่น ในวันที่โหดร้าย
ความคิดฟุ้งซ่าน มากมาย ในวันแพ้
จะมีไหม สักวัน อารมณ์ไม่ผันแปร
อยู่ด้วยใจ ที่ไม่แล ต่อสิ่งใด
9 ธันวาคม 2547 09:41 น.
ทะเลใจ
มันเจ็บตรงที่ใจ
เวลาที่ใครถามถึงเธอ
ก็ได้แต่ยืนทำหน้าเซ่อ ๆ
ไม่รู้ว่าจะตอบว่าเธออยู่ที่ใด
ไม่อยากให้พูดถึง
แต่ก็ไม่อาจจะบึ้งตึงใส่ได้
หักใจบอกว่าเธอจากฉันไป
เพื่ออยู่กับสิ่งที่ใจเธอต้องการ
ไม่อยากให้ใครรื้อฟื้นขึ้นมาอีก
ใจฉันแทบฉีก แทบสลาย
ใช้เวลาลืมมันยากมากในความง่ายดาย
พะวงอยู่กับความหลังจนงมงาย เรื่องไม่ลืมเธอ
ทั้งที่บอกใครต่อใครว่าไม่เป็นไรแล้ว
แต่ใจฉันมันยังแป๋วอยู่เสมอ
ฝืนทำหน้ายิ้มรับทุกครั้งที่ตอบคำถามเรื่องเธอ
ไม่มีใครรู้ว่าน้ำตามันล้นเอ่ออยู่ข้างใน