8 มกราคม 2546 19:52 น.
ทะเลใจ
มองไปบนฟ้ากว้าง
อ้างว้างหัวใจหนักหนา
จิตเหงา ใจหม่นแก้มอาบน้ำตา
มองหาคนคอยมาปลอบใจ
ฟ้ามีหมู่เมฆอยู่เป็นเพื่อน
ฉันสิคนลืมเลือนห่างหาย
ไม่มีคนดูแล เจ็บช้ำใจกาย
น้ำตารินไหล ความหมายไม่เคยมี
ฉันเศร้า.. ฟ้าจะเศร้าบ้างไหม
ฉันร้องไห้..ฟ้ายิ่งลอยไกลหลีกหนี
มองขึ้นไป เจ็บใจสิ้นดี
ต้องยืนอยู่ตรงนี้ ตรงที่ไม่มีใครต้องการ
7 มกราคม 2546 15:34 น.
ทะเลใจ
ฉันไม่มีสิ่งมีค่าใด ๆ
เพราะเป็นแค่คนธรรมดาทั่วไปเท่านั้น
ไม่ได้พิเศษเหนือใครสักคนในผู้คนร้อยพัน
ไม่ได้ลึกซึ้ง อ่อนหวานจนน่าประทับใจ
แต่สิ่งที่ฉันมีคือความรัก รักเธอ
ไม่ใช่แค่ความไผลเผลอหัวใจที่อ่อนไหว
ขอให้เชื่อทุกสิ่งเกิดมาจากความตั้งใจ
รักมากรู้ไหม.....ตลอดไปก็รักเธอ
7 มกราคม 2546 15:05 น.
ทะเลใจ
สำหรับคนอื่นฉันไม่รู้
แต่สำหรับฉันเมื่อมีเธออยู่สุขใจเกินกว่า
เธอทำให้โลกใบหม่น...งดงามทุกเวลา
เธอทำความหมองเศร้าจากแววตาเป็นความอุ่นใจ
เธอคือสีสันที่งดงาม
ทุกโมงยามสัมผัสได้ถึงความสดใส
ให้เธอเชื่อได้ว่าอีกกี่น้อยพันผู้คนที่ผ่านมาและผ่านไป
ฉันไม่รัก ไม่แคร์ใคร นอกจากเธอ
7 มกราคม 2546 14:46 น.
ทะเลใจ
อยากเป็นสายลมเพื่อห่วงใย
อยากเป็นดาวมากมายให้เธอมองหา
อยากเป็นดอกไม้ เพื่อมอบความอุ่นใจทุก ๆ ครา
อยากเป็นวันเวลาเพื่อเก็บรักษาสิ่งดี ๆ
อยากเป็นลมหายใจอบอุ่น
อยากเป็นแสงแดดละมุนของเช้าวันพรุ่งนี้
อยากเป็นทุกสิ่งที่ผูกพันธ์กับชีวิตของเธอที่มี
และอยากเป็นคนที่เธอใช้ทุกนาทีเพื่อจะรัก
4 มกราคม 2546 16:06 น.
ทะเลใจ
มีใครคิดบ้างหรือเปล่าว่า
เป็นเพราะฟ้าที่กำหนดให้
ที่เธอกับฉันมาเดินร่วมทางกันด้วยสายใย
หรือเป็นเพราะใจเราสื่อประสานเพื่อมาพบกัน
ส่วนความรักของฉัน
คือคำว่ากันและกัน ผนวกความเชื่อมั่น
ไม่ว่าเพราะฟ้าหรือใจที่สัมผัสถึงกัน
ก็มีเธอมีฉันมารวมกันคือเรา
อาจจะมีสุขบ้างทุกข์บ้างตามประสา
แต่เวลาอ่อนล้าจะมีเธอมาคอยเฝ้า
ปลอบประโลมให้คลายเหงา
มาปัดเป่าความทุข์ไปจากใจ
ขอบคุณฟ้า ขอบคุณพรหมลิขิต
ที่ทำให้ชีวิตฉันมีเธอคอยห่วงใย
คอยมาดูแลอยู่ใกล้ ๆ
ถึงแม้กายห่างไกลแต่ใจอยู่ใกล้กัน