25 กันยายน 2545 17:50 น.
ทะเลใจ
__ __ __ __ __ __ __
__ เฮ้ย ! ตกอีกแล้วนะเจ้าฝน __
__ ทำไมถึงร่วงหล่นมาได้ขนาดนี้ __
__ รู้ไม๊ รู้ไม๊ ฉันมองเธอทีไรน้ำตาไหลทุกที __
__ มาเยี่ยมเยียนครั้งนี้มันนานเกินไป __
__ มาเฉย ๆ จะไม่ว่า __
__ ถ้าไม่พาความเหงานำมาให้ __
__ เจ็บนะเจ็บ เจ็บที่ใจ __
__ เพราะว่าใครคนนั้นเขาไม่มา __
__ เขาจากไปพร้อมเธอนะเจ้าฝน __
__ ต้องฝืนทนกล่ำกลืนฝืนน้ำตา __
__ ไม่ให้ไหลมาพร้อมกับคำลา __
__ วันที่เขาเดินมาคว้าหัวใจ..........ตามเขาไป __
__ ป่านนี้เขาจะเป็นอย่างไรฉันไม่รู้ __
__ เจ้าฝนคอยไปอยู่เป็นเพื่อนเขาจะได้ไหม __
__ ฝากด้วยนะความคิดถึง ความห่วงใย __
__ ฝากไปให้คนไกลที่คิดถึงตลอดเวลา __
__ __ __ __ __ __ __
24 กันยายน 2545 18:54 น.
ทะเลใจ
ฝนหล่นฉันหนาว
ฟ้าก้าวลมไหว
เริ่มหวั่นไม่มีใคร
อุ่นไออยู่ไหนกัน
เมฆหมอกครึ้มตา
เหมือนเยาะว่าเย้ยฉัน
โดดเดี่ยวรำพัน
ถึงคนรักกันแสนไกล
สายลมเคล้าฝน
ยิ่งยลยิ่งหวั่นไหว
เหน็บหนาวมากเท่าไร
หัวใจยิ่งปวดชา
ไออุ่นฉันไม่มี
คนดีจะรู้ไหมว่า
เมื่อไร้ธอสวมกอดมา
มันเว่หว้ามากมาย
รู้สึกเช่นกันหรือเปล่า
บางอย่างของเราขาดหาย
ฟ้าร้องแต่กับร้าวที่กาย
สับสนมากมายย่างเยือน
ได้เพียงกอดกรอบภาพ
วงแขนขนาบเพื่อบกลบเกลื่อน
ให้รอยหนาวสั่นที่เกาะเปื้อน
ลบเลือนไปชั่วคราว
24 กันยายน 2545 15:21 น.
ทะเลใจ
...มองดาวคืนนี้สิคนดี...
...คนทางนี้ฝากความคิดถึงส่งไปให้ ...
...คนทางนี้ส่งไปหมดหัวใจ...
...คนไกลๆๆ ได้รับแล้วหรือยัง...
*******************
**ฝากความรักไปถึงเธอ**
**ฝากความเพ้อไปถึงใจ.**
**ความความรักที่มีให้**
**หมดทั้งใจให้เพียงเธอ**
=================
ยามเข้านอนอ่อนใจใครจะเหมือน
ภาพเก่าเตือนดวงจิตคิดหวั่นไหว
ให้คิดถึงวันเก่าๆที่ผ่านไป
ว่าเป็นไงช่วยส่งข่าวให้รู้ที่
.....=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=.....
23 กันยายน 2545 12:35 น.
ทะเลใจ
ไหนลองเล่า ลองบอก สักหนึ่งบท
จะประชด ประชัน ฉันไม่ว่า
แค่อยากรู้ ทำไม ถึงไม่มา
หรือไม่รู้ ว่าเวลา จะละลาย
พอเวลา ละลาย แล้วอย่างไร?
ไม่เคยรู้ ใช่ไหม ในความหมาย
ก็แน่ล่ะ! ไม่เป็นไร ไม่ถึงตาย
แต่ก็คล้าย คล้ายกัน อย่างนั้นเลย
แค่เหลิงเล่ห์ในวันควันไฟหลง
ดอกรักคงบานไสวไม่สลาย
วันเดือน ปี มีรักได้ใช่ละลาย
มิผันผายคงครอง อยู่ห้องใจ
หอบหัวใจใส่รักที่หนักอึ้ง
มากคิดถึงซึ่งกันสนั่นไหว
มิตรภาพอาบอุ่นดุ้นดวงไฟ (555 ดุ้นดวงไฟ)
ละหลอมใจสองดวงห้วงไมตรี
แค่สงสัย หวั่นใจ ไม่เห็นหน้า
ใยไม่มา ให้ว้าเหว่ รวนเรยิ่ง
คนเคยเห็น หน้ากัน รักกันจริง
จู่จู่ทิ้ง ร้างไป ไม่พูดจา
แค่อยากรู้ บอกมา ไม่ว่าหรอก
ไม่ช้ำชอก เหมือนเอาเนื้อ ไปเถือผา
บอกสักคำ แล้วจะไป ไม่อำลา
ก็ไม่ว่า อย่าให้เดา ไม่เข้าใจ
22 กันยายน 2545 18:39 น.
ทะเลใจ
๏ เสียงฟ้าคร่ำฟ้าครวญฟ้าหวนไห้
ซ้ำกระไรกันเล่าแก้วเจ้าเอ๋ย
จึงร่ำโหยร่ำไห้ไม่เสบย
ใครเขาเฉยเขาชังจึงคลั่งครวญ
หลั่งสายฝนหล่นพรำระกำจิต
ปานชีวิตวอดไปไม่คืนหวน
จะยื้อยุดฉุดไฉนใจเรรวน
ยึดไว้ป่วนแปลบป่นหลั่งชลนัยน์
หนามตำเจ็บทำเจ็บยอกเหน็บเนื้อ
อย่างมีดเถือถางถากถั่งถากไถ
ย่อมสร่างเจ็บซาเจ็บคลายเหน็บไป
จะยึดไยยึดเจ็บเหน็บหน่วงมาน
จึงปลอบฟ้าว่าช้ำระกำขื่น
จะคลายคืนความสุขสนุกสนาน
มีหรือทุกข์ขุกเข็ญเข่นชั่วกาล
พายุผ่านพาชุ่มชอุ่มคืน ๚ ๛