30 มิถุนายน 2554 11:17 น.

เป็นคนแรกที่เธอคิดถึงหรือเปล่า

ทะเลใจ

แค่คำว่าคิดถึงก็ซึ้งแล้ว
ยินแพ่วแพ่วพียงเบาเบาเหงาก็หาย
ระยะทางที่ห่างห่างเพียงกาย
ใช่มากมายเกินรักกันฉันมั่นใจ

เธอเป็นคนแรกเสมอที่เพ้อหา
เป็นคนแรกในสายตายามอ่อนไหว
เป็นคนแรกที่ลึกซึ้งถึงห่วงใย
เป็นคนแรกทีใจฉันนั้นต้องการ

แล้วคนแรกของเธอคือฉันไหม
หรือเป็นใครที่เธอนั้นหมั่นสงสาร
หรือคิดถึงบ้างบางสถานการณ์
หรือผ่านผ่านเท่านั้นวันเหงาใจ

อยากให้คิดถึงเป็นคนแรก แต่ไม่อยากเป็นคนแรกที่เธอรักและจากไป

3173

love

comment

25 มิถุนายน 2554 11:04 น.

ลูกจ้างเขาสาวโรงงาน

ทะเลใจ

อีกคืนที่สายลมช่างเหน็บหนาว
แหงนมองดาวที่ริมข้างทาง
กอดกระชับตัวเองเอาไว้ พออุ่นใจในเมืองอ้างว้าง
ภาพจำสีจาง ย้อนคืนวันจากบ้านมาไกล

ปูทางฝันด้วยงานเหนื่อยล้า
สะสางภาระที่เต็มสองไหล่
ทำงานบนตึกหลายสิบชั้น วันเวียนวันวิ่งวนวุ่นวาย
นอกกระจกใส ที่ขอบฟ้าไกลบ้านเราคอยอยู่

จากลูกสาวชาวนา มาเป็นลูกจ้างเขา
เพื่อนรักคือความเหงา เพื่อนแท้คือใจสู้
เป็นฟันเฟืองของเมืองเจริญ ลำบากเหลือเกินใครบ้างจะรู้
ดาวที่มองดู สมมุติเป็นสายตาคนห่วงใย

สู้ไหวด้วยแรงใจทางบ้านส่งมา
ปัญหาใหญ่น้อยจึงพอรับได้
เลิกงานเดินกลับพร้อมความเหงา ได้แสงดาวส่องเป็นเพื่อนใจ
หวังว่าเมืองไกล คงไม่ใจร้ายกับสาวบ้านนอก