24 เมษายน 2546 10:27 น.
ทะเลใจ
ฉันอาจจะดูด้อยค่าสำหรับหลายคน
จึงทำให้ฉันสับสนตลอดมา
แต่ไม่เท่ากับเธอที่ฉันรักและห่วงใยตลอดเวลา
กลับมาบอกว่าฉันไม่มีค่าสำหรับหัวใจ
เธอเคยบอกฉันว่า
ถึงแม้จะเป็นดอกหญ้า แต่ยังดูสดใส
เพราะรอยยิ้มที่มีไม่ว่ากับใคร
มันเหมือนการเอาใจใส่ดูแลกัน
ฉันเข้มแข็งต้านลมและฝน
ความทุกข์ทนกับพ่ายแพ้ฉัน
ความดี ที่ฉันมอบให้ไปนั้น
มันสำคัญยิ่งกว่าใคร ๆ
แต่แล้ววันนี้เธอมองดอกไม้ดอกอื่นสวยกว่า
ฉันจึงด้อยค่าลงไปด้วยใจสลาย
ต่อไปนี้ฉันคงกลับไปเป็นดอกหญ้าที่เดียวดาย
และคงไม่เหลือใครเหมือนอย่างที่เคยเป็นมา
22 เมษายน 2546 21:17 น.
ทะเลใจ
หวังไว้ว่าวันนี้คุณคงจะมาหา
แต่คุณไม่มารู้สึกใจหาย หาย
ความเงียบเหงา เดียวดาย
มันเกิดขึ้นมากมายในใจ
แอบร้องไห้กับตัวเอง
หมดภาพคนเก่งที่คุณเคยเห็นในวันไหน ๆ
ปลอบใจขี้แยด้วยคำว่าคุณยังอยู่ข้าง ๆ ใจ
และไม่จากไปไหนยังคงอยู่ข้าง ๆ คอยสนใจตลอดเวลา
ฉันก็เป็นแบบนี้
คนที่มีแต่น้ำตา
งอแงทุกทีเมื่อไม่พบหน้า
ร้องไห้เหมือนทุกครั้งที่ผ่านมาเมื่อไม่เจอคุณ
ไม่รู้ว่าคุณจะเบื่อหรือเปล่า
ถ้าหากรู้เรื่องราวที่ฉันว้าวุ่น
ชอบไขว่ขว้าหาความอบอุ่น
เรียกร้องให้คุณมาพบเจอ
22 เมษายน 2546 15:08 น.
ทะเลใจ
มองหน้าเธอด้วยความสงสัย
เธอมาทำอะไรในคราวนี้
เมื่อเธอเองจากไปไม่เคยใยดี
แล้ววันนี้เธอมาทำไม
มาพร้อมกับความว่างเปล่า
กับฉันคนที่ปวดร้าวอ่อนไหว
และเธอคนที่ไม่มีหัวใจ
กลับมาทำให้ใจที่เข้มแข็งอยากร้องไห้อีกครั้ง
ที่ร้องไห้ไม่ใช่ต้องการให้เธอกลับมา
แต่ที่ฉันมีน้ำตาอาจจะเพราะเกลียดความพลาดพลั้ง
ที่ปล่อยให้เธอทำความรักที่อบอุ่นของฉันมันพัง
และเธอก็ไม่เคยหันหลังกลับมาแล
ในเมื่อเธอเองก็จากไปตั้งนาน
เรื่องวันวานเธอก็ปล่อยให้ฉันเป็นคนพ่ายแพ้
แล้ววันนี้กลับมาพร้อมกับความห่วงใยหรือเพราะคิดว่าฉันยังคงอ่อนแอ
กลับมาเพื่อหวังรังแกฉันอีกเหมือนเคย
21 เมษายน 2546 15:54 น.
ทะเลใจ
ถึงพี่ฤกษ์ที่เคารพเสมอ
วันนี้น้องเบลอ ๆ ไม่ได้ขอบคุณ
ขอโทษนะคะที่ทำให้อารมณ์ต้องขรุกรุ่น
ตอนนี้น้องมาขอบคุณด้วยใจ
วอนพี่ฤกษ์อย่าถือโกรธ
น้องมาขอโทษพี่จะยกโทษให้ไหม
จริง ๆ นะคะ น้องไม่ได้ตั้งใจ
จะมองข้ามความห่วงใยที่พี่มี
ขอบคุณทุกครั้งที่น้องเศร้าพี่จะอยู่เป็นเพื่อน
น้องไม่ลืมเลือนพี่ชายคนนี้
พี่ฤกษ์คะยิ้มหน่อยนะ น้องมาง้อแล้วนะคะพี่ชายที่แสนดี
ขอบคุณอีกครั้งกลับความห่วงใยที่มีเสมอมา
20 เมษายน 2546 22:35 น.
ทะเลใจ
ยิ้ม ยิ้ม ยิ้ม เท่านี้ที่ทำได้
เมื่อเธอบอกว่าขอจากไปกับเขาคนนั้น
ลืมทุกอย่างที่ผ่านมาแล้วกัน
ไหน ๆ มันก็ไม่ความสำคัญอะไร
เมื่อเธอกล้าขอฉันก็กล้าให้
จะไปก็ไปฉันเองไม่หวั่นไหว
ก็แค่เจ็บอีกครั้งมันจะเป็นไรไป
แค่นี้มันคงไม่ตายหรอกเธอ
ที่ผ่านมาฉันเองก็ใช่ว่ามีความสุข
เธอเองก็คอยสร้างความทุกข์ให้เสมอ
ทุกทีที่เธอได้เจอะเจอ
คนที่เลิศเลอเธอเองก็เปลี่ยนไป
พอเขาเลิกสนใจก็กลับมา
มีน้ำตานำมาให้
เป็นอย่างนี้มานานจนเหนื่อยใจ
ฉันเองก็เริ่มท้อแท้หวั่นไหวกับเธอ
เธอไปคราวนี้ขอไว้อย่าง
ถ้าหากลาร้างน้ำตาเอ่อ
อย่ามาหาฉันอีกนะเธอ
ฉันไม่อยากเป็นคนเซ่อ หรือของตายสำหรับเธออีกต่อไป