13 กันยายน 2548 15:09 น.
ทะเลใจ
จับปากกากระดาษมาวาดเขียน
เด็กนักเรียนที่ติดรอพอศอนี้
วิชารักแบบฝึกหัดมัดฤดี
ตัวมันมีอิธพลดลหัวใจ
เคยสอบผ่านวิชารักปรักดวงจิต
เคยแนบชิดสนิทยิ่งอิงซบไหล่
แต่วันนี้เขียนเรียงความยามช้ำใจ
ความอ่อนไหวมาแทรกแซงแรงไม่มี
หยิบบทกลอนบทเก่ามาเย้าอ่าน
คืนวันวานยังคงซ่านหวานคงที่
ทุกความรักมีให้กันวันเรามี
ใจดีดีในสัมพันที่มั่นคง
อกเคยอุ่นกรุ่นความรักภักดิ์ดียิ่ง
ให้แอบอิงพิงซบไหล่ให้ลุ่มหลง
คำสัญญามากมายคลายพะวง
เธอซื่อตรงต่อหัวใจไม่ร้างลา
มาวันนี้เราต่างเดินเหินห่างกัน
ความสัมพันธ์ฉันท์พี่น้องปองดองหนา
มาวันนี้เธอมีเขาเดินเข้ามา
ในชีวามาดูแลและห่วงใย
ฝากบอกเขาให้รักเธอเสมอมั่น
ได้ครึ่งฉันก็ยังดีกว่าสิ่งไหน
ฉันนี้คนแม้อ่อนแอแพ้หัวใจ
ก็ยังคงห่วงใยใจของเธอ
แต่จะไม่ไปก้าวก่ายคล้ายเจ้าของ
ขอเป็นน้องอยู่ตรงนี้ไม่มีเผลอ
มุมเล็กเล็กในใจฉันมันให้เธอ
รักเสมอสุดหัวใจไม่เปลี่ยนแปลง
หากเธอท้อขอให้รู้ฉันยังอยู่
คอยเฝ้าดูพร้อมพยุงจูงท่อนแขน
อ้อมกอดนี้อาจไม่อุ่นมาทดแทน
แต่มันแสนห่วงใยเธอเช่นกัน
แม้ฟ้าเปลี่ยนหมุนเวียนไปให้พลั้งเผลอ
อยากให้เธอรู้สักนิดจิตคงมั่น
ในวันก่อนสุดอาวรความสัมพันธ์
ตอนนี้ฉันก็ยังห่วงไม่ร้างลา .....
10 กันยายน 2548 12:28 น.
ทะเลใจ
ทำไม ทำไม ทำไม ทำไม
เราถึงไปกันไม่ได้ในวันนี้
ทุกสิ่งที่ทำย้ำว่ารู้สึกดี
แล้วความหวังดีที่มีให้มันคืออะไร
คำถามจากเธอตัดพ้อพร้อมต่อว่า
ในแววตามองมาด้วยอ่อนไหว
กับสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้กับความเป็นไป
โดยเธอบอกไม่เข้าใจเหตุผลที่เลิกลา
เธอไม่ยอมรับความเป็นจริงที่มีระหว่างเรา
ว่าสิ่งที่รบเร้าให้เกิดหลากปัญหา
คือตัวเธอแสดงมันออกมา
อย่างคนไร้ค่าเขาทำกัน
ใช่ฉันจะรังเกลียดเดียดฉันท์เธอซะเมื่อไหร่
แต่สิ่งรบกวนใจก็คือกิริยาของเธอนั้น
ระรานคนที่ฉันรักทุกคืนวัน
โดยไม่ฟังเหตุผลว่ามันเกิดขึ้นเพราะอะไร
ก็ใช่อยู่เหตุผลที่เธอว่าในโลกใบนี้
ใช่เธอคนเดียวที่เกลียดเขาซะเมื่อไหร่
แต่เธอรู้บ้างไหมว่าคนเราต่างกันออกไป
จะให้ได้ดั่งใจเธอคงไม่มีทาง
จะให้ฉันทำเพื่อเธอคือเกลียดเขา
ให้ฉันเอาน้ำใจไปถากถาง
ขอโทษนะฉันคงทำไม่ได้ในสิ่งที่จัดวาง
เพราะคนรอบข้างฉันเขาดีกว่าเธอ
9 กันยายน 2548 07:17 น.
ทะเลใจ
ผู้หญิงไร้เงา
เก้าเดือนเก้าวันดีมากมีชัย
พบใครใครสุขสันต์แถมหรรษา
เพราะพี่น้องเพื่อนพ้องในชีวา
เกิดกายามาพร้อมกันฉันชื่นใจ
จึงขอพรจากสิ่งที่ศักดิ์สิทธิ์
ช่วยดลฤทธิ์สุขสันต์ดังฝันใฝ่
ให้ปรากฎเกียรติก้องไร้ผองภัย
สุขยิ่งใหญ่ในชีวิตนิจนิรันดร์
แถมเงินทองกองทรัยพย์นับคณา
ญาติพี่ป้าน้าอาห่วงหาขวัญ
คอยดูแลปกป้องคล้องชีวัน
แถมมีคนสำคัญหมั่นชีวี
นอกจากนั้นหวังสิ่งใดได้สมหวัง
ในทุกครั้งที่คิดชีวิตนี้
สุดท้ายมอบไว้ให้ในมือมี
คือมาลีแทนใจให้ผูกพัน
ทะเลใจ
มหาฤกษ์มงคลดลพรให้
คิดสิ่งใดจงสมหวังดั่งปรารถนา
สุขภาพเลิศประเสริฐสุขทุกข์ร้างลา
ในชีวาสดชื่นทุกคืนวัน
ขอให้ความรักสมหวังดั่งใจคิด
คนสนิทชิดแนบมิแปรผัน
ร่ำรวยเพื่อนความจริงใจในสัมพันธ์
รอยยิ้มนั้นเปื้อนใบหน้าตลอดกาล
วันเกิดวันนี้ฉันขอมอบ
ใจหนึ่งหอบพร้อมรอยยิ้มปริ่มความหวาน
เข็นความสุขบรรทุกรถส่งถึงบ้าน
น้องขอวานพี่มารับจากหัวใจ
7 กันยายน 2548 12:27 น.
ทะเลใจ
แม่จิตร
ด้วยวาจากระล่อนมาอ้อนหนุ่ม
ทำให้กลุ้มคิดมากยากมีเหมือน
แม่สองสาวห้าวนักขอทักเตือน
หากไปเยือนสักนิดกลัวติดใจ
พ่อขอกล่าวเรื่องราวครั้งคราวก่อน
มีสาวอ้อนเหลือทนจนหวั่นไหว
เหมือนแบบเนี่ยเปี๊ยเลยเคยหาไป
ผลสุดท้ายชอบพอไม่รอรี
หากแน่ใจวอนขอพ่อพาเที่ยว
สาวเอวเพรียวบาดตามารศรี
นัดเวลาเจาะจงรอให้พอดี
เจอกันที่เซ็นเตอร์พอยน์คอยไม่นาน
จะดูหนังฟังเพลงอย่าเกรงใจ
เตรียมเงินให้ไว้ใช้ไปล้างผลาญ
กินไอติมสเวนเซ่นที่เป็นจาน
หากอยากทานอย่าช้านัดมาเลย
ทะเลใจ ( + ชมอักษร )
โธ่ ! เราใช่หญิงเจ้าชู้ประตูดิน
ที่ได้ยินก็ออดอ้อนวอนอย่าเฉย
ใช่มาท้าพี่สักนิดคิดไม่เคย
โธ่พี่เอ๋ยหากชอบพออย่ารอรี
กลับครั้งก่อนมาเว้าวอนพี่อ่อนไหว
แล้วทำไมพี่ถึงนิ่งชิงวิ่งหนี
แบบเนี่ยเปี๊ยยังไงล่ะคะคนดี
บอกน้องทียังข้องใจในบทความ
หากวอนพี่พาเที่ยวเกี่ยวนิ้วก้อย
จะให้คอยเอ่ยปากหรือคือหญิงงาม ( อิ อิ )
หากพี่นี้เอ่ยปากชวนมิลวนลาม
น้องขอตามพบเจอหน้านัดมาเลย
จะดูหนังฟังเพลงมิเกรงใจ
หากเตรียมให้ทุกสิ่งมินิ่งเฉย
บอกมาสินัดสิจ๊ะนะพี่เอย
น้องทรามเชยจะตามติดบ่คิดตังค์ ...
5 กันยายน 2548 20:45 น.
ทะเลใจ
ก็ฉันมันเป็นเด็กดื้อที่อ่อนไหว
เอาแต่ใจไม่เว้นว่างระหว่างเหงา
มองดูฟ้าโทษพระจันทร์กีดกันเรา
ให้ต้องเศร้าเคล้าน้ำตาเพราะห่างไกล
ร้องไห้งอแงวอแวแชเชือน
กลัวเธอลืมเลือนเคลื่ยนย้ายใจหวั่นไหว
ผู้หญิงอย่างฉันดื้อรั้นเอาแต่ใจ
เพราะรักเธอมากรู้ไหมเล่าคนดี
ฉันอาจจะไม่ใช่เจ้าหญิงอิงนางฟ้า
เป็นเช่นคนธรรมดาคนคนนี้
รักเธอนะรักเธอมากเท่าที่มี
ใจดีดีมีให้เธอเสมอมา
รักฉันแค่ไหนฉันขอถาม
นิยามความรักที่โหยหา
มองเห็นก็ซึ้งในแววตา
ห่วงและหามีอยู่ในหัวใจ
รักฉันแค่ไหนฉันขอถาม
ตามนิยามความรักที่อ่อนไหว
จากความรู้สึกลึกลึกข้างใน
เธอรักฉันบ้างไหมตอบมา
และอยากให้รับรู้ไว้อย่างหนึ่ง
แม้จะดื้อดึงเจ้าน้ำตา
แต่รักเธอที่สุดโปรดรู้ไว้เถิดหนา
ไม่ว่ากาลเวลาผ่านไปแค่ไหนก็รักเธอ
ปล : นิดนึง วันนี้แวะมากวนใจแม่จิ๋งที่บ้าน
ก็เลยแต่งกลอนเปล่า เปล่า ไม่มีอะไร
แม่จิ๋งแจมมานิดนึงอ่ะให้ทายด้วยแหละว่าบทไหน
ถ้าทายถูกมีรางวัลนะจ๊ะ *^_^*
หน้าส่วนตัว
1958
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟทะเลใจ
