16 พฤศจิกายน 2549 16:38 น.
ทะเลใจ
ชายหนอชายร้ายเล่มเกวียนเพียรออดอ้อน
เป็นคำกลอนให้ใจเพ้อละเมอหา
มีคำหวานหว่านจนซึ้งตรึงอุรา
ส่งสายตามาเว้าวอนจนอ่อนใจ
ป้อนคำรักปักดวงจิตคิดคงมั่น
รักเพียงฉันเฝ้าประชิดสนิทใกล้
มาอิงแอบแนบข้างไม่ร้างไกล
สัญญาไว้จะเคียงคู่อยู่ร่วมกัน
พอนานวันกับปันใจให้ใครอื่น
ยิ้มระรื่นชื่นอุราหน้าสุขสันต์
กลับโยนมาเพียงความช้ำซ้ำชีวัน
แทบอาสัญทั้งหัวใจในตัวเรา
จำแล้วหนอจดเอาไว้ในความคิด
ฉันขอปิดประตูใจในความเศร้า
จะไม่หลงคำของชายที่หมายเรา
แล้วปัดเป่ารอยน้ำตาตัดอาลัย
10 พฤศจิกายน 2549 19:24 น.
ทะเลใจ
ฉันจะนับหนึ่งพอถึงสามเพื่อถามตอบ
ว่าเธอชอบฉันบ้างไหมในใจนี้
อย่าพูดจริงทำเล่นเห็นท่าที
เพราะที่มีฉันหวั่นไหวไปตามเธอ
เพราะบางครั้งทำเหมือนฉันไร้ตัวตน
คล้ายไม่สนจนฉันต้องมีน้ำตาเอ่อ
แต่บางทีก็เหมือนหวงฉันต่อคนอื่นที่ได้เจอ
ทำฉันเก้อทำฉันเขินบางบ้างเวลา
เดี๋ยวพูดหวานหว่านคำชมผสมอยู่
จนฉันกู่หัวใจไว้ไม่ทันรู้ไหมหนา
แต่บางครั้งไม่เคยยั้งคำวาจา
จนฉันต้องมีน้ำตากับคำที่ช้ำใจ
มาตอนนี้บอกมานะอย่าหยึกยัก
รักไม่รักแค่นี้มันหน้ากลัวสักแค่ไหน
หากไม่รักฉันคนนี้จะได้ตัดสินใจ
เดินจากไปไม่หวนคืนฟื้นความจำ
ฉันไม่อยากเป็นเหมือนตัวตลก
ที่ต้องตกอยู่ระหว่างความสุขและความช้ำ
สิ่งที่ใจเธอมีให้ฉันบอกให้ชัดเจนในน้ำคำ
และโปรดทำให้มันตรงกับหัวใจ
2 พฤศจิกายน 2549 14:50 น.
ทะเลใจ
ไม่มีเหตุผลที่เธอจะย้อนเวลากลับมา
หรือปรารถนาให้รักเราเป็นเหมือนวันนั้น
ฉันมาจากขอบฟ้าที่แสนไกลที่เธอเคยลืมกัน
เพลงที่ไม่ธรรมดาสำหรับเธอนั้นมันไม่มีอีกต่อไป
เพราะบางสิ่งบางอย่างมันดูเลือนหายไปหมดแล้ว
ไร้ซึ่งวี่แววของคนคุ้นเคยของเราจะกลับมาใหม่
ความรักที่เธอเลือกจะทิ้งและเหลือไว้ซึ่งความปวดใจ
มันคือความเป็นจริงที่เราต่างได้เดินจากกันไปคนละทาง
เหตุผลของเธออย่าเลยที่จะยกมาอ้างถึง
เมื่อใครคนหนึ่งได้เดินเข้ามาทำให้ใจเธอลาร้าง
ความสุขใจใดใดที่เคยมีในวันนั้นมันเลือนลาง
จนฉันไม่อาจสร้างความรักของเราได้อีกครั้งเมื่อเธอจะกลับมา
โปรดหันหลังแล้วเดินไปจากฉันเหมือนวันนั้น
ทุกสิ่งทุกอย่างมันไม่สำคัญแล้วและเธอจงรู้ไว้ด้วยว่า
ความเสียใจยามแพ้พ่ายครั้งนั้นฉันร้องไห้มีน้ำตา
ฉันจึงตัดใจจากเธอไปพร้อมกลับคำว่าลาที่เธอให้ฉันก่อนไป ...
28 ตุลาคม 2549 12:19 น.
ทะเลใจ
เพราะเขา......ไม่ใช่ของเรา
ยื้อยุดไว้ก็ได้มาแค่ความว่างเปล่า...จนใจหาย
เขาเห็นค่า.....แค่ในเวลาที่รู้สึกเดียวดาย
ในยามที่เขาไร้...คนเคียงข้างกัน
ส่วนเราเป็นแค่คนคั่นเวลา
แค่คนที่เคยร่วมทางกันมาก็เท่านั้น
เขาไม่เคยจดจำความรู้สึกดีดีที่เคยแบ่งปัน
มีเพียงเราเท่านั้นที่โง่งม
ได้เวลาทางหัวใจคืนมาเสียที
สิ้นสุดความทรงจำที่มีแต่ความสุขสม
จะลืมให้หมดใจ...ว่าเคยมีใครทำให้ตรอมตรม
จะคิดเสียว่า...เป็นแค่สายลมที่พัดผ่านไป
จะขอเป็นคนใหม่ที่แกร่งกล้า
จะเลิกมีน้ำตา...เลิกร้องไห้
จะยิ้มรับกับความเจ็บช้ำในหัวใจ
จะขอเป็นคนใหม่...ที่ไม่อ่อนแอ
4 ตุลาคม 2549 19:10 น.
ทะเลใจ
รู้ทั้งรู้ไม่คู่ควรครวญคิดหนัก
เธอไม่รักซ้ำพลักไสให้ไกลห่าง
เขาดอกฟ้าฉันดอกหญ้าบนไหล่ทาง
โดนทิ้งขว้างซ้ำเหยียบย่ำให้ช้ำใจ
หนึ่งก็ไม่สองก็อย่าว่าทุกสิ่ง
ไม่ประวิงความรู้สึกที่นึกให้
อ้อนก็แล้วเฝ้าวอนว่าสายตาไป
ขอชิดใกล้เพียงเสี้ยวใจยังไม่แล
ให้ฉันทำอย่างไรเล่าเท่าเขาบ้าง
บอกแนวทางก่อนที่ใจจะพ่ายแพ้
ฉันก็คนมีหัวใจอยากให้แคร์
ไม่ใช่แต่ขยันเมินเดินจากไป
ให้เลิกดื้อเลิกซนก็สนอยู่
บอกให้รู้เพียงสักนิดคิดบ้างไหม
ขอเข้าแทรกขอเข้าแซงแกล้งใส่ใจ
ความหวั่นไหวคงหยุดลงตรงหน้าเธอ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟทะเลใจ
หน้าส่วนตัว
1012
