19 ตุลาคม 2547 12:14 น.
ทะเลหวั่น
อ้างว้างเดียวดาย...ภายใต้ความเหงา
มองดูของเก่า...ตัวเราเศร้านัก
มัวเแต่จำจด...รันทดเพราะรัก
ตัวเราจมปลัก...คนรักทิ้งไป
ตัวฉันเปล่าเปลี่ยว...คนเดียวเหงาใจ
ไม่มีคนไหน...เข้ามาเยียวยา
เกินกว่าจะแก้...ท้อแท้หนักหนา
คงเป็นเพราะว่า...ไม่ลืมรักเธอ
19 ตุลาคม 2547 12:07 น.
ทะเลหวั่น
อยากลูบไล้เส้นผมยามเธอหลับปุ๋ย
อยากหยิกแก้มใส-ใส ยุ้ย-ยุ้ยตอนเธองอนฉัน
อยากไปเที่ยวดูหนังฟังเพลงด้วยกัน
ไปที่นู่นทำนั่นเมื่อเธอต้องการ
อยากคืนดีกับเธอกาหฉันทำได้
อยากจะใช้ชีวิตเหมือนครั้งก่อนเก่าตอนนั้น
แต่ฉันคงทำได้แค่อยากแค่ฝัน
เพราะตอนนี้ปัจจุบันไม่มีเธอเช่นเคย
7 ตุลาคม 2547 12:43 น.
ทะเลหวั่น
....อยากให้ความสำคัญกับเธอน้อยลงกว่านี้
อยากเป็นคนหยิ่งในบางที..ถ้าเธอจะจบก็ไม่สน
เพียงแค่อยากให้เธอรู้ว่าฉันก็เป็นคน
จะไม่ยอมหมองหม่นถ้าเธอจะจากไป
....อยากจะเป็นคนที่เข้มแข็งบ้าง
แต่ก็ไม่ใช่แข็งกระด้างไม่ใช่อ่อนไหว
อยากเป็นคนที่รักตัวเองมากกว่าที่จะรักใคร-ใคร
แต่และแล้วมันก็ไม่ใช่เพราะหัวใจทำยังไงก็ไม่ลืม..เธอ..
7 ตุลาคม 2547 11:40 น.
ทะเลหวั่น
....นับตั้งแต่วันที่เธอเดินไปจากฉัน
เฝ้าถามตัวเองอยู่ทุกวันว่าเหลืออะไรบ้างไหม
ไม่มีแล้ว..สายตาใสซื่อคู่นั้นที่คอยห่วงใย
ไม่มีแล้ว..คนที่คอยให้กำลังใจอย่างที่แล้วมา
....นับตั้งแต่วันนี้คงเหลือแค่ความเหงา
ความเป็นเราในวันเก่า-เก่าคงไร้ค่า
เมื่อเธอไม่เหลือ..ความผูกพัน..ที่จะย้อนกลับคืนมา
และ..ก็คงไม่มีเวลาให้..อดีต..อย่างฉันแก้ตัว
2 ตุลาคม 2547 22:26 น.
ทะเลหวั่น
....คนที่เป็นอดีตอย่างฉัน
ขอความผูกพันกลับมาเหมือนเก่าจะได้ไหม
เพราะตอนนี้เวลานี้ฉันเปล่าเปลี่ยวเดียวดาย
ตั้งแต่เธอจากไปก็ไม่อยากมีใครแทนเธอ
....ทั้ง - ทั้งที่เธอก็ไม่รัก
ตัวฉันก็ยังจมปลักอยู่เสมอ
ทำอย่างไรนะตัวฉันถึงจะได้หายพร่ำเพ้อ
เพื่อใจจะ..ลืม..เธอและเลิกเรียกร้องเธอกลับมา
....แต่ยังไงอย่างไรก็ทำไม่ได้
คิดอะไรทำอะไรก็อยากเห็นหน้า
อยากพูดคุยอยากพบอยากสบตา
อาจคงเป็เพราะว่าใจฉันยังไม่ลืม..รักเธอ
หน้าส่วนตัว
1757
