19 ธันวาคม 2546 21:56 น.

อด...เล้ย..ย..ย

ทะเลหวั่น



...ข้อตกลงระหว่างเราเมื่อวานนี้

เธอคนดีก็..อดได้ของขวัญ

เพราะเธอแพ้การแข่งขันนั้น

ถ้างั้นของขวัญก็อดน่ะสิ

โธ่ !! อยากจะหอมสักฟอด

กะจะแถมกอดสักที

คงเป็นเธอที่โชคไม่ดี

เลยอดได้ของแถมฟรีเลย...				
18 ธันวาคม 2546 19:03 น.

ถ้าเธอชนะ...ก็เอาไปเลย

ทะเลหวั่น



         เธอจะต้องชนะให้ได้

เพราะมีฉันมาเป็นกำลังใจอยู่ตรงนี้

ฉันส่งใจเชียร์เธอนะคนดี

ใจฉันนี้เชียร์เธอหมดทั้งใจ

            สู้-สู้เค้านะ

อย่ายอมแพ้ล่ะรู้ไหม

เดี๋ยวคนเชียร์คนนี้จะหมดกำลังใจ

ที่จะเชียร์ต่อไปรู้ไหมเธอ

           ฉันอยู่ตรงนี้

เชียร์เธอคนดีเสมอ

แต่ถ้าเธอแพ้นะเธอ

ก็ไมาต้องเสียใจนะเออโอกาสหน้ายังมี

          เอางี้แล้วกัน

ฉันมีของขวัญจะให้เธอนี้

เอาเป็นว่าถ้าชนะจะหอมแก้มสักที

เอาข้อตกลงนี้ไหมคนดีของใจ

( คิดถูกคิดผิดเนี่ยเรา )				
17 ธันวาคม 2546 19:12 น.

..หาคำตอบ..ยังไงก็หาไม่เจอ..

ทะเลหวั่น



                           ทั้ง-ทั้งที่ฉัน...ก็ชอบเธอ

            แต่ทำไมเวลาเจอเธอ...ฉันจึงต้องหลบหน้า

                     ทำไมนะ..ทำไมไม่กล้าสบตา

                  ...มันเป็นเพราะว่า...อะไรกัน...

                     พยายามที่จะหา..คำตอบนี้

              แต่ก็หาไม่ได้สักที...อะไรนี่ตัวฉัน

          เป็นอะไรไปนะ...ทำไมถึงเป็นอย่างนั้น
  
            ...อยากรู้ว่ามัน..เป็นเพราะอะไร...
         
                 ทั้งชอบ..ทั้งแคร์..เธอเสมอ

           ไม่ว่าตัวเธอนั้น...จะไป..อยู่ที่ไหน

            ตัวฉันก็จะตาม..ไปอยู่ใกล้-ใกล้

         แต่ไม่รู้ว่าทำไม..เวลาเธอหันมายิ้มให้

                 ..ใจหวั่นไหวทุกที..				
17 ธันวาคม 2546 18:50 น.

ทำไม..ฉันถึงเป็นแบบนี้

ทะเลหวั่น



                      ...ทำไมฉันถึงเป็นคนอย่างนี้...

           ...อยากพูดคุยกับเธอคนดี...แต่ทำไมไม่กล้า...

           ...อยากเจอ..อยากพบ...แต่ไม่กล้าสบตา...

                ...อยากมาหา...แต่ไม่กล้าพอที่จะทำ...

                 ...ทั้งคิดถึง...ทั้งเป็นห่วง..เธอเสมอ...

               ...แต่พอเจอ..ไม่กล้าทัก..ไม่กล้าถาม...

            ...พอเธอไป..อยากเข้าใกล้..คอยติดตาม...

            ...คอยช่วยเหลือ..เมื่อยาม..เธออ่อนแอ...

                   ...อยากแสดงอาการที่เป็นห่วง...

             ...ทุกช่วงที่อยู่ไกล...ก้ออยาก..ไปดูแล...

          ...อยากห่วงใย...อยู่ใกล้-ใกล้..คอยเทคแคร์..

                 ...แต่สิ่งนั้นมันก็แค่..คิดในใจ...

                     ....เพราะในความจริง...

                ...ไม่ว่า...จะห่ววงเธอเท่าไหร่...

                 ...ก็ไม่กล้าที่จะแสดง..ออกไป...

                ...ตัวฉันก็ไม่รู้ว่า...ทำไมเหมือนกัน...				
15 ธันวาคม 2546 22:07 น.

มันเกิดอะไรกับฉัน

ทะเลหวั่น



         ....แต่ก่อนไม่เคยคิดอะไรกับเธอเลย...
  ...รู้สึกเฉยๆไม่เคยชอบไม่เคยห่วงด้วยซ้ำไป...
         ...แต่เดี๋ยวนี้ทำไมได้ใกล้เธอเท่าไร...
                ...หัวใจหวั่นไหวทุกทีที่เจอ...

                    ...ไม่เคยจะสนใจ...
        ...แต่เดี๋ยวนี้ทำไมมองหาแต่เธอ...
         ..อยากพูดอยากคุยกับเธอเสมอ..
           ...อยากเจอ..อยากใกล้เธอทุกวัน...

                   ...จากที่ไม่เคยคิดอะไร...
              ...แต่เดี๋ยวนี้ใกล้เธอแล้วใจสั่น...
         ...เป็นเพราะอะไรทำไมถึงเป็นแบบนั้น...
        ...อยากรู้เหมือนกันว่าทำไมนะ...ทำไม...

                ...มันเกิดอะไรกับฉัน...
        ...คำถามนั้นเกิดในใจ...
          ...เวลาเจอรู้สึกหวั่นไหว...
       ...เป็นอะไรไปนะหัวใจเรา...

             ...แต่ก่อนไม่เคยคิดถึงเธอ...
         ...แต่เดี๋ยวนี้ขาดเธอทีไรก็ต้องเหงา...
           ...เป็นอะไรไปกันแน่นะหัวใจเรา..
       ..คงเป็นเพราะตกหลุมรักเธอเข้าแน่ๆเลย...

 ( เอ้าโยนเชือกมาหน่อย...อิอิ )				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟทะเลหวั่น
Lovings  ทะเลหวั่น เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟทะเลหวั่น
Lovings  ทะเลหวั่น เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟทะเลหวั่น
Lovings  ทะเลหวั่น เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงทะเลหวั่น