17 ธันวาคม 2546 19:12 น.
ทะเลหวั่น
ทั้ง-ทั้งที่ฉัน...ก็ชอบเธอ
แต่ทำไมเวลาเจอเธอ...ฉันจึงต้องหลบหน้า
ทำไมนะ..ทำไมไม่กล้าสบตา
...มันเป็นเพราะว่า...อะไรกัน...
พยายามที่จะหา..คำตอบนี้
แต่ก็หาไม่ได้สักที...อะไรนี่ตัวฉัน
เป็นอะไรไปนะ...ทำไมถึงเป็นอย่างนั้น
...อยากรู้ว่ามัน..เป็นเพราะอะไร...
ทั้งชอบ..ทั้งแคร์..เธอเสมอ
ไม่ว่าตัวเธอนั้น...จะไป..อยู่ที่ไหน
ตัวฉันก็จะตาม..ไปอยู่ใกล้-ใกล้
แต่ไม่รู้ว่าทำไม..เวลาเธอหันมายิ้มให้
..ใจหวั่นไหวทุกที..
17 ธันวาคม 2546 18:50 น.
ทะเลหวั่น
...ทำไมฉันถึงเป็นคนอย่างนี้...
...อยากพูดคุยกับเธอคนดี...แต่ทำไมไม่กล้า...
...อยากเจอ..อยากพบ...แต่ไม่กล้าสบตา...
...อยากมาหา...แต่ไม่กล้าพอที่จะทำ...
...ทั้งคิดถึง...ทั้งเป็นห่วง..เธอเสมอ...
...แต่พอเจอ..ไม่กล้าทัก..ไม่กล้าถาม...
...พอเธอไป..อยากเข้าใกล้..คอยติดตาม...
...คอยช่วยเหลือ..เมื่อยาม..เธออ่อนแอ...
...อยากแสดงอาการที่เป็นห่วง...
...ทุกช่วงที่อยู่ไกล...ก้ออยาก..ไปดูแล...
...อยากห่วงใย...อยู่ใกล้-ใกล้..คอยเทคแคร์..
...แต่สิ่งนั้นมันก็แค่..คิดในใจ...
....เพราะในความจริง...
...ไม่ว่า...จะห่ววงเธอเท่าไหร่...
...ก็ไม่กล้าที่จะแสดง..ออกไป...
...ตัวฉันก็ไม่รู้ว่า...ทำไมเหมือนกัน...
15 ธันวาคม 2546 22:07 น.
ทะเลหวั่น
....แต่ก่อนไม่เคยคิดอะไรกับเธอเลย...
...รู้สึกเฉยๆไม่เคยชอบไม่เคยห่วงด้วยซ้ำไป...
...แต่เดี๋ยวนี้ทำไมได้ใกล้เธอเท่าไร...
...หัวใจหวั่นไหวทุกทีที่เจอ...
...ไม่เคยจะสนใจ...
...แต่เดี๋ยวนี้ทำไมมองหาแต่เธอ...
..อยากพูดอยากคุยกับเธอเสมอ..
...อยากเจอ..อยากใกล้เธอทุกวัน...
...จากที่ไม่เคยคิดอะไร...
...แต่เดี๋ยวนี้ใกล้เธอแล้วใจสั่น...
...เป็นเพราะอะไรทำไมถึงเป็นแบบนั้น...
...อยากรู้เหมือนกันว่าทำไมนะ...ทำไม...
...มันเกิดอะไรกับฉัน...
...คำถามนั้นเกิดในใจ...
...เวลาเจอรู้สึกหวั่นไหว...
...เป็นอะไรไปนะหัวใจเรา...
...แต่ก่อนไม่เคยคิดถึงเธอ...
...แต่เดี๋ยวนี้ขาดเธอทีไรก็ต้องเหงา...
...เป็นอะไรไปกันแน่นะหัวใจเรา..
..คงเป็นเพราะตกหลุมรักเธอเข้าแน่ๆเลย...
( เอ้าโยนเชือกมาหน่อย...อิอิ )
15 ธันวาคม 2546 19:16 น.
ทะเลหวั่น
เ ธ อ บ อ ก กั บ ฉั น
ว่ า เ รื่ อ ง เ ธ อ กั บ เ ข า นั้ น จ บ ไ ป ตั้ ง น า น แ ล้ ว
แ ล ะ เ ธ อ ก็ ไ ม่ มี วั น ก ลั บ ไ ป ห า เ ข า แ น่ แ น่ ว
ใ ห้ ฉั น มั่ น ใ จ แ ล้ ว เ ชื่ อ เ ธ อ
แ ต่ เ ว ล า เ ข า เ ดิ น ผ่ า น
เ ธ อ ก ลั บ มี อ า ก า ร พ ร่ำ เ พ้ อ
แ ล้ ว ที นี้ จ ะ ยั ง ใ ห้ ฉั น เ ชื่ อ เ ธ อ
ค ง เ ป็ น ไ ป ไ ม่ ไ ด้ น ะ เ อ อ เ ธ อ ค น ดี
เ อ า อ ย่ า ง นี้ ไ ห ม
เ ธ อ ไ ป กั บ ฉั น ค น นี้
เ ดิ น ไ ป กั บ ฉั น ไ ป ห า เ ข า เ ล ย ค น ดี
แ ล้ ว บ อ ก เ ข า สิ บ อ ก ว่ า . . . เ ร า รั ก กั น . . .
เ ธ อ ก ล้ า พ อ ไ ห ม
บ อ ก ไ ป เ ล ย ว่ า . . . ใ จ เ ธ อ มี ฉั น . . .
บ อ ก ไ ป เ ล ย เ รื่ อ ง เ ธ อ กั บ เ ข า จ บ กั น
ทำ แ ค่ นี้ ใ ห้ ฉั น มั่ น ใ จ ไ ด้ ไ ห ม เ ธ อ
13 ธันวาคม 2546 23:41 น.
ทะเลหวั่น
ด้ ว ย รั ก . . . จึ ง ห่ ว ง
. . . ด้ ว ย ห ว ง . . . จึ ง หึ ง . . .
. . .ห่ า ง กั น . . . คิ ด ถึ ง . . .
. . . ฉั น จึ ง . . . ส่ ง ใ จ . . .
. . . ฝ า ก ไ ว้ . . . กั บ เ ธ อ . . .
. . . ท ด แ ท น . . . ห่ า ง ไ ก ล . . .
. . . จ ง ดู . . .แ ล ใ จ . . .
. . . ฉั น ไ ว้ . . . ใ ห้ ดี . . .
. . .รั ก เ ธ อ . . . จึ ง ใ ห้ . . .
. . .รั ก ม า ก . . . ใ จ นี้ . . .
. . . รั ก เ ธ อ . . .ค น ดี . . .
. . . รั ก นี้ . . . ฝ า ก ไ ว้ กั บ เ ธ อ . . .
หน้าส่วนตัว
762
