29 มีนาคม 2547 01:19 น.
ทะเลหวั่น
. . . ส ม มุ ติ เ ธ อ ไ ม่ รั ก กั น
แ ล้ ว ตั ว ฉั น จ ะ ท น ไ ด้ ไ ห ม
ส ม มุ ติ เ ธ อ ต้ อ ง ก าร จ า ก ไ ป
แ ล้ ว ตั ว ฉั น จ ะ เ ป็ น อ ย่ า ง ไ ร กั น
. . . ล อ ง นั่ ง คิ ด เ รื่ อ ง นี้
เ กี่ ย ว กั บ ฉั น แ ล ะ เ ธ อ ค น ดี ห ม ด สั ม พั น ธ์
ข า ด เ ธ อ จ ะ อ ยู่ ไ ด้ ไ ห ม ล่ ะ ตั ว ฉั น
ไ ม่ อ ย า ก ใ ห้ มั น เ กิ ด ขึ้ น จ ริ ง . . จ ริ ง
. . . ข า ด เ ธ อ ค ง เ ห ง า
แ ล ะ อ้ า ง ว้ า ง ไ ม่ เ บ า . . ท้ อ แ ท้ กั บ ทุ ก สิ่ ง
ข า ด เ ธ อ . . ต่ อ ไ ป ฉั น ค ง ไ ม่ มี ที่ พั ก พิ ง
ไ ม่ มี ไ ห ล่ ใ ห้ ซ บ อิ ง อี ก ต่ อ ไ ป
. . . นึ ก แ ล้ ว ห ว า ด ก ลั ว
ไ ม่ มี เ ธ อ แ ล้ ว ตั ว ฉั น จ ะ อ ยู่ ไ ด้ ไ ห ม
ข า ด เ ธ อ สั ก ค น ฉั น ค ง ต้ อ ง . . ข า ด ใ จ
. . .แ ล้ ว อ ย่ า ง นี้ . .
ฉั น จ ะ อ ยู่ ต่ อ ไ ป ก็ ค ง ไ ม่ มี อ ะ ไ ร ดี
26 มีนาคม 2547 16:11 น.
ทะเลหวั่น
...อยากหาคำดี..ดีมาเขียนใส่
เพื่อให้เธอเข้าใจถึงความห่วงหา
แต่เป็นเพราะโลกนี้มีแต่คำ...ที่ธรรมดา
คำที่ฉันเขียนมาเลยเป็นคำว่า...หัวใจ..
...คิดว่ามันคงจะ..พิเศษ..กว่าคำอื่น
เลยหยิบยื่นมาเสนอให้
และเขียนลงท้ายตัวใหญ่..ใหญ่ลงไป
ฉัน..ให้แด่เธอนะคนดี...
23 มีนาคม 2547 12:34 น.
ทะเลหวั่น
...ดีใจที่ได้รักคุณ
อ้อมกอดอุ่นๆที่มีให้เสมอ
ยามอ่อนล้าไม่มีคัยให้พบเจอ
นอกจากคุณที่เสนอยื่นมือมา
...ดีใจที่ได้รักคุณ
ความรักหวานละมุนพร้อมด้วยความห่วงหา
คุณมีให้ฉันทุกวันทุกเวลา
และคุณสัญญาว่าจะมีให้ตลอดไป
...ดีใจที่ได้รักคุณ
แก้มอันหอมกรุ่นของคุณที่สดใส
แก้มนั้นที่ฉันเคยหอมด้วยความจริงใจ
และก็ชอบหยิกแก้มใสใสของคุณคนดี
...คุณล่ะดีใจบ้างไหม
ที่มีฉันข้างกายยามอ่อนไหวอย่างนี้
คุณก็คงรู้สึกเหมือนกันใช่ไหมบอกให้แน่ใจสักที
ถ้าเหมือนกันอย่างนี้ฉันก็...ดีใจที่ได้รักคุณ
21 มีนาคม 2547 17:30 น.
ทะเลหวั่น
...ถึงเธอผู้แสนดี
คนที่สำคัญกับฉันเสมอ
บทกลอนนี้ฉันเขียนให้เธอ
เป็นเป็นกลอนที่ออกจะเพ้อถึงเธอคนดี
...จะเขียนให้ซึ้งกว่าบทกลอนไหน..ไหน
ที่ฉันเคยเขียนให้เธอนี้
มันจะเป็นบทกลอนที่เธอไม่อาจลืมมันได้เลยล่ะคนดี
เพราะฉันนี้แต่งออกมาจากความรู้สึกของใจ
...แต่งมาแต่งไป
รู้สึกว่ามีแต่ความซ้ำ..ซ้ำ..เหมือนครั้งไหน..ไหน
กะว่าจะเป็นกลอนที่ดีที่สุดที่แต่งให้
แต่ก็แต่งไปได้เท่านี้
...กลอนอะไรก็ไม่รู้
มีสำคัญอยู่แค่สามคำนี้
หวังว่าเธอคงจะพอใจนะคนดี
สามคำนี้คือว่า...ฉันรักเธอ...
21 มีนาคม 2547 17:24 น.
ทะเลหวั่น
...วันเวลาที่เรามีกัน
รู้ไหมว่าฉันทุ่มเทให้เธอเท่าไร
ไม่ว่าฉันทุ่มเทเท่าไหน
มันก็กลายสูญสิ้นไปแล้วคนดี
...ก็เธอบอกให้ลืมความรักของเรา
ลืมเรื่องเก่ส..เก่าให้หมดสิ้น
และให้ฉันทำเป็ฯไม่รู้จักและชาชิน
ลืมทกอย่างให้หมดสิ้นลืมมันไป
...เธอถามว่าทำไมเงียบไม่พูดจา
แล้วเธออยากให้ฉันตอบว่าอะไร
ในเมื่อฉันยังลืมเธอไม่ได้
แต่ก็ไม่รู้จะอธิบายอย่างไงดี
...คนจะโดนทิ้งเธอรู้ไหม
ว่าฉันเจ็บ..เจ็บใจของฉันนี้
เธอไม่โดนทิ้งคงไม่เข้าใจหรอกคนดี
ถึงพูดได้อย่างนี้โดยไม่ช้ำใจ
หน้าส่วนตัว
915
