30 กันยายน 2546 15:02 น.
ทะเลลม
เคยวาดฝันละเมอและเพ้อพก
น้ำตาตกเมื่อเธอไปกับใครเขา
คนปวดร้าวจะเป็นใครต้องใช่เรา
ทนนั่งเศร้าเฝ้าวันอันช้ำทรวง
จะตีอกชกตัวก็กลัวเจ็บ
ต้องหนาวเหน็บสูญเสียซึ่งสิ่งหวง
สูญเสียไปไกลตามิกล้าทวง
ถูกเธอลวงหลอกใจให้ช้ำตรม
30 กันยายน 2546 14:55 น.
ทะเลลม
วันนี้เธอมาบอกว่าจะไป
เพราะหวั่นไหวกับใจใครคนนั้น
เธอรักเขาคิดถึงเขาทุกวัน
เธอหลับฝันถึงเขาอยู่ทุกคืน
ถ้าหากเธอต้องการจะจากลา
แค่พูดว่าจบกันไม่ต้องฝืน
มาพูดจาทำร้ายให้หยัดยืน
ยากจะขืนใจฟังคำพร่ำมา
ในเมื่อเธฮจะไปในวันนี้
แล้วคนดีพูดทำไมให้หนักหนา
ให้รีบไปอย่ามาเสียเวลา
พูดว่าลาแล้วจากไป..ยิ่งไกล..ยิ่งดี
27 กันยายน 2546 17:33 น.
ทะเลลม
ฉัน รู้ดีว่าฉันนี้ไม่มีความหมาย
รู้ ว่าข้างกายของเธอมีเขาคนนั้น
ดี แค่เพียงเมียงมองดูอยู่ห่างกัน
แล้ว เก็บภาพเธอไปฝันยามค่ำคืน
เธอ เองคงไม่รู้ว่าฉันคนนี้
ไม่ รู้ว่ามีใครจำใจฝืน
รัก ครั้งนี้เหมือนไร้ซึ่งจุดยืน
ฉัน ไม่อาจขัดขืนยืนยันฝันรักเธอ
22 กันยายน 2546 10:10 น.
ทะเลลม
ถึงเวลาต่อไปใจระทึก
ดวงจิตนึกหวั่นไหวหัวใจสั่น
จับครั้งนี้มีอะไรข้างในกัน
แสนไหวหวั่นใจฉันเต้นโครมคราม
เมื่อถึงเราล้วงมือลงบรรจงหยิบ
เสียงกระซิบอื้ออึงคะนึงหู
พอจับได้ให้เขาเปิดออกอ่านดู
ซวยแล้วกูนี่ใบแดงแสนแทงใจ
22 กันยายน 2546 10:00 น.
ทะเลลม
เพราะหน้าที่มาจึงต้องจำจาก
จักต้องพรากจากไปในแห่งหน
ออกเดินทางลาไปไกลตำบล
สู้อดทนฝืนฝึกระทึกใจ
อีกสองปีฉันนี้จะกลับมา
แม่แก้วตาจะรอพี่นี้ไหวไหม
ถ้าไม่รอไม่ขอต่อว่าใคร
เรื่องหัวใจในเวลาไม่ว่ากัน
หากว่าใครทำใจเธอไหวหวั่น
และเชื่อมั่นในใจใครคนนั้น
ให้เธอลืมว่าเราเคยมีกันและกัน
ส่วนตัวฉันจะหันเหินเดินจากไป