15 มิถุนายน 2547 21:50 น.
ทะเลดาว
ความเอย..ความฝัน......
พาใจฉัน...ลอยไปไกล...ถึงปลายฟ้า
พบดาวหนึ่ง...แสงวาววับ...งามจับตา
ใจละเมอ...แอบเพ้อหา...แต่ครานั้น
วันเดือนเปลี่ยน...เวียนหมุนไป...ฉุดหยุดอยู่
ดาวรับรู้...ถึงความนัย...ดวงใจฉัน
ประทับจิต...มิตรภาพ...จนผูกพัน
มทนะ...วีนัสกานต์...สานสายใย
เริ่มจากศูนย์...ก็พูนเพิ่ม...เติมเต็มร้อย
แม้บางครั้ง...ดาวเคลื่อนคล้อย...ลอยห่างหาย
ดาวอีกดวง...ยังคงห่วง...ไม่เสื่อมคลาย
ติดตามข่าว...เฝ้าถามไถ่...ด้วยใจรัก
อยู่แห่งใด...ในนภา...ราตรีนี้
แสนคิดถึง...ดาวคนดี...จงตระหนัก
รู้บ้างไหม...ใจสี่ห้อง...หม่นหมองนัก
กลัวต้องพราก...พร้อมหมดสิทธิ์...ถูกริดรอน
เหนื่อยหรือเหงา...หรือใจดาว...เขาหวั่นไหว
จำได้ไหม...หิ่งห้อยไพร...หลายเดือนก่อน
เหมือนบอกใบ้...ว่าจากไป...พบคู่ซ้อน
คนขวัญอ่อน...ยิ่งอ่อนแอ...ชะแง้คอย
หากฟากฟ้า...ทุกราตรี...ไม่มีดาว
เพียงลมหนาว...กระทบกาย...ใจคงหงอย
คืนสู่ฟ้า...ประดับสรวง...ห้วงดาวลอย
รู้ใช่ไหม...ใครเฝ้าคอย...ดาริกา
กี่ร้อยบท...มธุรส...ที่หวานซึ้ง
เหมือนถูกตรึง...เตือนใจจินต์...ถวิลหา
บันทึกย้ำ...ทุกถ้อยคำ...จำนรรจา
ต้องมนต์..ตรา...มนต์กวี...ศรีดวงดาว
หากรู้ว่า...ชะตาเรา...เขาลิขิต
จะปกปิด...ความคิดไว้...ไม่บอกกล่าว
ไม่เปิดเผย...ความใดใด...ทุกเรื่องราว
เป็นเพียงเงา...ทะเลดาว...ไร้ตัวตน........
หน้าส่วนตัว
784
