23 สิงหาคม 2545 21:15 น.
ทะเลดาว
....จับปากกา...ด้ามเดิมเดิม...มาเติมรัก
กลั่นกรองจาก...ดวงหทัย...ที่ไหวหวาม
ถ่ายทอดสู่...ปลายปากกา...สีฟ้าคราม
สื่อสารตาม...เสียงดวงใจ...ไปบอกเธอ
....ยามสายลม...พัดทิวไม้...ไกวยอดหญ้า
ฝากกระซิบ...ถึงเธอว่า...รักเสมอ
ฝากดวงดาว...กอดเธอไว้...หากพบเจอ
อย่าปล่อยเธอ...เพียงเดียวดาย...ให้ร้าวรอน
....ฝากภูเขา...สูงเสียดฟ้า...มาปกปักษ์
บอกว่ารัก...ฉันแน่นหนัก...ดั่งสิงขร
ฝากเรียวรุ้ง...ตรงโค้งฟ้า...ว่าอาทร
จะหนาวร้อน...ห่วงใยเธอ...เสมอมา
....ดวงตะวัน...ทอแสงอ่อน...ตอนใกล้ค่ำ
ฝากถ้อยคำ...แสนคิดถึง...คนึงหา
แสงรำไร...พราวระยับ...จับนภา
ฝากวาจา...ว่าฝันถึง...**คนในใจ**
....สายนที...มีเกลียวคลื่น...กระทบฝั่ง
ฉันเพียงหวัง...ว่าใจเธอ...จะยอมให้
ฉันคนนี้...ยังรักเธอ...ได้ต่อไป
ฝากวจี...จากดวงใจ...รักไม่ลืม
16 สิงหาคม 2545 20:28 น.
ทะเลดาว
....วันเวลา...นำชักพา...มาพบเธอ
คอยดูแล...ฉันเสมอ...ยามเหงาเศร้า
คอยปลอบให้...ใจที่ทุกข์...เริ่มบางเบา
เป็นดั่งเงา...เฝ้าอาทร...ยามอ่อนแอ
....คอยชี้แนะ..และเตือนตัก..หลักความจริง
ว่าทุกสิ่ง...ในชีวิต...ไม่เที่ยงแท้
แม้ล้มพลาด...หรือบาดเจ็บ...ในดวงแด
พี่ชายฉัน...พร้อมดูแล...ไม่ห่างไกล
....สิ่งใดที่...ไม่เข้าใจ...ได้พี่สอน
ยามจะนอน..กล่อมด้วยกลอน..จนหลับใหล
ฉันซาบซึ้ง...ถึงความดี...ที่มากมาย
ฉันแสนรัก...พี่ชายใจดี...คนนี้จัง.........
12 สิงหาคม 2545 13:39 น.
ทะเลดาว
....ดอกมะลิ...ลูกนำร้อย...เป็นมาลัย
ดั่งลูกร้อย...ดวงหทัย...ตัวลูกรัก
ร้อยบูชา...ร้อยศรัทธา...ร้อยความภักดิ์
ร้อยเทิดทูน...ร้อยความรัก...แด่ มารดา
....ดั่งร่มแก้ว...แพรวเพริศฟ้า...กว่าลิขิต
เหนือประดิษฐ์...บรรยายคำ...อันล้ำค่า
ทั้งชีวิต...ทุ่มเทได้...เพื่อลูกยา
ปรารถนา...เห็นลูกตน...เป็นคนดี
....ลูกขอก้ม...กราบแทบเท้า...เจ้าชีวิต
อาราธนา...สิ่งศักดิ์สิทธิ์...ทั่วโลกนี้
ขอให้แม่...ของลูกน้อย...จงเปรมปรี
ลูกรักแม่...สุดชีวี...ตราบนิรันดร์
9 สิงหาคม 2545 23:18 น.
ทะเลดาว
....สายลมจ๋า...เจ้าพัดมา...จากทางไหน
แล้วพบใคร...ระหว่างทาง...บ้างไหมหนา
คนที่ฉัน...อยากจะพบ...เขาเรื่อยมา
แต่เวลา...ฉันกับเขา...เราต่างกัน
...หากสายลม...จะพัดไป...ไกลสุดหล้า
บอกเขานะ...พบฉันได้...เมื่อใจฝัน
ฉันคอยเขา...อยู่ทุกที่...ด้วยผูกพันธ์
อีกคำนั้น...คิดถึงมาก...จากดวงใจ
2 สิงหาคม 2545 07:48 น.
ทะเลดาว
....เฝ้ามอง...ท้องฟ้า...ฉ่ำฝน
มืดมน...หวั่นไหว...ไห้หา
มองดู...หยาดฝน...โปรยมา
ดั่งม่าน...น้ำตา...พังทะลาย
....เก็บกด...อดกลั้น...นานนัก
คนรัก...กลับใจ...ทำร้าย
หลับตา...ไล่หยาด...น้ำใส
ย้อนลง...อาบใจ...อีกครา
....ปิดบัง...ยังคือ...ตัวฉัน
ไหวหวั่น...ซุกซ่อน...อ่อนล้า
ใยจึง...เกลียดชัง...นักหนา
ใช้แทน..คำลา...หรือไร
....เพียงบอก...สิ้นรัก...ก็พอ
ใยหนอ...ต้องมา...ทำร้าย
รู้ไหม...ฉันมี...หัวใจ
ดวงใจ...ทำไม...ร้ายนัก
....ไม่เคย...จะรู้...เหตุผล
หนึ่งคน...ที่ฉัน...แสนรัก
นึกเกลียด...ก็มา...ตีจาก
ออกปาก...ทำลาย...ย่ำยี
....สิ้นค่า...คำคน...จนสิ้น
แทบแทรก...แผ่นดิน...หลีกหนี
ได้ค่า...ตอบแทน...ภักดี
เจ็บช้ำ...ชีวี...จนตาย
หน้าส่วนตัว
1041
