8 กันยายน 2547 16:34 น.
ทะเลดาว
น่ารักนัก อยากทักทาย ใจแอบเก้อ
ทำฉันเพ้อ ละเมอหลง ส่งใจหา
กลางค่ำคืน ยืนแอบมอง ดูท้องฟ้า
แอบเรียกชื่อ ชื่อรัยน๊าาา ........ สงสัยจะลืม
คนอะรัย งามเหลือเกิน ประเมินได้
สบแววตา พาหวั่นไหว เกินถ่ายถอน
มธุรส บทประพันธ์ ทำใจคลอน
ถ้อยอักษร อ้อนฤทัย ละลายทรวง
เพียงพบกัน วันแรกเห็น เด่นสง่า
หลงวาจา รู้มั๊ยว่า ใจแอบหวง
อยากเก็บไว้ ประดับมาลย์ หวั่นเธอท้วง
จนเลยล่วง ห้วงฤทัย ยังใฝ่ฝัน
แอบชมชื่น ทั้งตื่นหลับ นับนาที
รักมากมาย ชายคนนี้ หนอใจฉัน
เมื่อพบหน้า สายตาซึ้ง ใจจึงหวั่น
กลัวเธออ่าน ทันดวงใจ อายจริงจริง
ถามเบาเบา เป่ามนต์ตรา น่ะตอนไหน
เธอสะกด จนหวามไหว หนึ่งใจหญิง
มนต์ที่ใช้ บทใดหนา อยากรู้จริง
หลอมใจหญิง ทะเลดาว เฝ้าคะนึง
แน่ะ!!!เป็นชาย กลับขี้อาย แกล้งไก๋หลบ
มาแอบสบ สายตาสื่อ ใจส่งถึง
แบบนี้ไม่ เสียทีเปล่า ดั่งรำพึง
เพราะเข้าถึง ตรึงจนมั่น ฉันคนนี้
เหมือนหยอกล้อ พออยากพบ ก็หลบเลี่ยง
พอมองเมียง มารอเคียง ก็เบี่ยงหนี
เหมือนท้าทาย ว่ากล้ามั๊ย ล่ะคนดี
คอยดูซี ถ้ายิ่งหนี จะยิ่งตาม...
17 สิงหาคม 2547 19:06 น.
ทะเลดาว
....แต่ปางใด สอนรู้จัก ถักร้อยกานท์
รวมดวงใจ ร่วมประพันธ์ สองคือหนึ่ง
ทุกบทกลอน เก็บเกี่ยวถ้อย ร้อยรำพึง
ไม่เคยเต็ม เพราะซาบซึ้ง ซึ่งตัวตน
....เห็นบ้างไหม ในหทัย ห้องนิตย์ตา
มีบ้างมั๊ย อักษรา พาหมองหม่น
พินิจนะ ว่าร้อยนัย ใดปะปน
หรือตัวตน หนึ่งเดียวนี้ ที่ครอบครอง
....ถามคำถาม มาใยเล่า เจ้าชายนิตย์
กี่ใบหุ้น ยังไร้สิทธิ์ คิดเกี่ยวข้อง
ปริญญา ว่าไร้ค่า ขอเกี่ยวคล้อง
ยังให้ต้อง เฉลยใด เล่าคนดี
....ใต้ก้นถุง ใส่เอาไว้ หัวใจเหงา
บทกลอนเก่า เก็บใส่ไว้ ในเป้นี่
อยู่ใกล้ชิด สนิทแนบ บทกลอนนี้
อย่าเกเร กล่าวจี ให้น้อยใจ
....ด้วยเคยห่าง ยังฝังจำ ในความหลัง
ฝันแทบพัง วิมานสร้าง เกือบสลาย
กมลหมอง นองน้ำตา แทบบ้าตาย
ยื้อฉุดรั้ง ใจเจ้าชาย ให้เคียงคืน
....รู้เถิดนะ ห้องแห่งนี้ สุดที่รัก
สองใจภักดิ์ รักเราสอง จะครองชื่น
กลอน -ที่หวัง- ยังออดอ้อน นิตย์ตาคืน
ด้วยสุดฝืน มนต์ ตรา ร่าย ด้วยใจรัก
....จะเก็บไว้ ภายในห้อง ของกนิษฐ์
หวงดูแล อย่างใกล้ชิด ทั้งกานท์กาพย์
บรรจุไว้ ในทุกห้วง ภวังค์ภักดิ์
เพราะว่ารัก มอบเพียงนิตย์ นี้คนเดียว.....
13 สิงหาคม 2547 20:47 น.
ทะเลดาว
....จับปากกา มากระเซ้า เจ้าของกานท์
คนทำงาน คงตื่นนอน ตอนสายสาย
เขียนมาอ้อน ว่าอย่างอน นะขวัญใจ
เค้าอ้อนแล้ว เลิกงอนได้ มั๊ยจอมซน
....ยิ้มเลยอ่ะ คืนนั้นนะ ม่ะได้งอน
แค่หัวใจ อยากไปอ้อน อิงอีกหน
อยากหยอกเย้า เจ้าของใจ ของจอมซน
เพื่อกมล ก่อนนิทรา ให้ตราตรึง
....งอนที่ไหน ไม่ได้งอน อ้อนต่างหาก
ก็ใจอยาก ฝาก........ เพราะคิดถึง
สัมผัสแค่ แผ่วเบาบาง เพียงครั้งนึง
ตรงแก้มใส เจ้าชายซึ่ง พึงหยอกเย้า
....ถ้าทำได้ เสียงหัวใจ สั่งให้ทำ
ทุกคืนค่ำ หากกลับมา จะคลอเคล้า
ส่งยิ้มพราง ทั้งกระซิบ เพียงเบาเบา
อย่าลืมเงา ลืมอุ่นไอ ฝากไว้นี้
....หากหลับตา ลงครั้งใด ให้หวลคิด
จอมซนเค้า หยอกเย้านิตย์ ตรงแก้มนี่
แนบชิดใกล้ เจ้าชายงาม ยามราตรี
ฝาก........ จากฤดี มอบให้มา
....สัมผัสแผ่ว ที่ได้รับ กลับละมุน
ประทับใจ ในไออุ่น เลยดอกหญ้า
กรุ่นจางจาง อยู่ข้างซ้าย นิตยา
เก็บกลับมา ก่อนหลับฝัน ถึงเจ้าชาย.....
11 สิงหาคม 2547 22:09 น.
ทะเลดาว
....ขอ นุญาต จับปากกา มาออดอ้อน
ก่อนเข้านอน ในคืนนี้ มิเฉไฉ
คืนก่อนนั้น พอพลบค่ำ มิร่ำไร
ง่วงมากราย คล้ายไม่รับ- รู้เวลา
....ก่อนนอนนะ อยากกระซิบ เสียงเบาเบา
ฝากสายลม มาเคลียเคล้า เย้าหยอกว่า
อยากรู้มั๊ย มีอะรัย ฝากให้มา
ถ้าอยากรู้ จงหลับตา นะเจ้าชาย
....ต้องรับปาก มาด้วยน๊าา ว่าคืนนี้
จะพบกัน ในฝันที่ มีความหมาย
ไม่รู้ล่ะ ถ้าไม่ตอบ จากหัวใจ
ก็ไม่บอก ว่ามีรัย ปล่อยให้งง
....ทานนมยัง นั่งทำงาน นานแล้วนะ
นมอุ่นจ้ะ ทานเพื่อให้ สมองโปร่ง
นมหนึ่งแก้ว แล้วหลับตา ตามตกลง
อีกคำคง จำได้นะ ค่ะ ขอกัน
....ก่อนเข้านอน อยากอ้อนออด หยอดคำซึ้ง
ว่าคิดถึง นะเจ้าชาย ในความฝัน
กระซิบบอก ข้างแก้มซ้าย เพราะใกล้กัน
เหตุผลนั้น คงเข้าใจ มัยต้องซ้าย
....มองดูหน้า คนหลับตา น่ารักนัก
ก้มลงฝาก สายลมอุ่น ตรงแก้มใส
เพียงเบาเบา แค่หยอกเย้า เจ้าของใจ
ลืมตาได้ แล้วยิ้มให้ ก่อนไปนอน.....
9 สิงหาคม 2547 17:57 น.
ทะเลดาว
....กับวันว่าง ที่ตั้งใจ รอมานาน
พักการอ่าน ตำราเรียน เพียรขวนขวาย
เหนื่อยมากนะ แต่ไม่ท้อ เพราะแรงใจ
อนาคต ที่ยาวไกล จะไขว่ครอง
....พบคนดี ที่แสนรัก ชวนพักผ่อน
ผูกเปลไว้ ไกวกล่อมนอน พักสมอง
ธรรมชาติ ช่วยชะล้าง เหนื่อยที่ครอง
แก้วตาน้อง มีเจ้าชาย ไกวเปลญวน
....อบอุ่นนัก ถักถ้อยคำ นำเรียงร้อย
น้องจะคอย สายสร้อยขวัญ ณ.บ้านสวน
ที่แห่งนี้ มีเราสอง คล้องใจชวน
ชี้ชมมวล หมู่ไม้กอ ผลิช่อใบ
....สายลมแผ่ว พัดต้องกาย ได้พักผ่อน
งดงามนัก ตัวอักษร ที่พลิ้วไหว
แต่ที่แสน จะงามยิ่ง เหนือสิ่งใด
คือดวงใจ ของเจ้าชาย ไร้ตัวตน
...จุดพลัง แห่งเปลวไฟ ให้หวลกลับ
ขอซึมซับ สร้างพลัง อีกสักหน
ชโลมไล้ เพียงเบาบาง ทั้งยินยล
กล่อมกมล ด้วยวลี ที่แสนงาม
....เธอเหนื่อยไหม?พักสายตา นะคนดี
เฝ้าประคอง ใจดวงนี้ ห่วงใยถาม
จับสายเปล เห่กล่อมไกว ให้ทุกยาม
ทั่วเขตคาม พบเพียงหนึ่ง ซาบซึ้งนัก
....น้องขอเก็บ ดอกหญ้านะ มาฝากพี่
แม้ไม่สวย แต่ล้นปรี่ ด้วยใจภักดิ์
ดอกชมพู ลองพิศดู จะประจักษ์
เห็นถึงรัก ฝากแนบมา หญ้าดอกนี้......
หน้าส่วนตัว
1851
